Dziewczyna, która czuła zbyt mocno

Jeżeli dacie się porwać tej historii z pewnością uda Wam się poczuć emocje bohaterów!

Są tacy Autorzy, po których pozycje sięgamy jak najszybciej, niezależnie od tego ile innych lektur nie czekałoby w kolejce. Tak właśnie jest u mnie w przypadku powieści Moniki Cieluch, gdyż już pierwsza jej książka skradła moje serce i z niecierpliwością wypatruję kolejnych. Już kiedy zobaczyłam zapowiedź "Dziewczyny, która czuła zbyt mocno" wiedziałam, że będzie to wyjątkowa książkowa podróż, ale nie sądziłam, że aż tak bardzo emocjonalna.

London od dzieciństwa nie miała łatwo. Z wielu względów była wyśmiewana i odtrącana, traktowana jak wyrzutek, czy nawet wiedźma. Wyprowadzka w odległe miejsce, tona makijażu na twarzy i odpowiednie ubrania mają zapewnić jej w nowej lokalizacji spokój, wytchnienie i namiastkę normalności. London nie wierzy, że ktoś mógłby pokochać, czy zaprzyjaźnić się z osobą taką jak ona, więc ukrywa się i izoluje na wiele sposobów.

Jared to młody żołnierz w największym stopniu oddany armii. To ona jest jego największą miłością, a służba ogromną dumą i rzeczą, bez której nie wyobraża sobie życia. Kobiety są obecne w jego życiu, ale tylko przelotnie, żadnej nie potrafił jeszcze pokochać. Tak naprawdę taki tryb życia pozwala mężczyźnie pogodzić się z wydarzeniami z przeszłości i mieć w życiu konkretny cel.

Tyler to niezwykle wrażliwy, opiekuńczy i pomocny starszy brat Jareda. Mężczy...

Życie często przypomina sinusoidę, z tym, że gdy przebywa się w samym środku wydarzeń to ma się wrażenie, że przebywanie na dnie trwa o wiele dłużej niż bycie u szczytu. Szczęście i wszystko co z nim związane w końcu sprawia, że chwile umykają w zawrotnym tempie. Gdy jest źle, ból przygniata nasze serca, zmienia postrzeganie rzeczywistości, a czas jakby zwalniał, byśmy dłużej pławili się w ogarniającej nas beznadziei. Pomimo wszystko jednak warto zawsze wierzyć, że nawet po największej burzy wyjdzie słońce. Czy bohaterowie pokrzepią się tą myślą i znajdą wewnętrzną siłę, by przetrwać najgorsze momenty?

London to specyficzna kobieta, której nikt nie zna zbyt dobrze. Wyalienowana, zawsze z boku, nie ubiega się o atencję innych osób- wręcz przeciwnie, skrupulatnie unika jakichkolwiek kontaktów. Jedynie ze starszymi ludźmi świetnie się dogaduje i bardzo chętnie służy im pomocą w wielu codziennych sprawunkach. Aby zarobić na życie pracuje w pubie, jednak jej prawdziwą pasją jest projektowanie, a największym marzeniem prowadzenie własnego butiku. Niestety, marzenia w jej przypadku muszą poczekać, bo London co prawda radzi sobie jak może, ale nie znajduje się w najlepszej sytuacji finansowej. Ponadto nie może liczyć na pomoc rodziny czy kogokolwiek bliskiego, bowiem jest zupełnie sama. Do Torquay przeprowadziła się licząc na lepszy start w życiu, które dotąd bardzo ją doświadczyło. Ale czy jej się to uda?Tyler jest sąsiadem London. Samotnie wychowuje córkę, pracuje w ...

Życie London nigdy nie było usłane różami, ale mimo to nie straciła pogody ducha i dobroci w sercu. Gruba warstwa makijażu i ubrania zakrywające większość ciała to jej kamuflaż, dzięki któremu lepiej radzi sobie z otaczającym światem. W końcu kto potrafiłby zaakceptować jej niedoskonałości i pokochać osobę taką jak ona?
Przeprowadzka do nadmorskiej miejscowości Torguay miała być dla London szansą na nowy początek, ale nawet tutaj przylgnęło do niej miano lokalnej dziwaczki. Wszystko się zmienia, gdy w jej życiu niepodziewanie pojawiają się dwaj bracia… Jared jest młodym żołnierzem, który za wszelką cenę pragnie zdobyć zaufanie dziewczyny i odkryć jej tajemnice. Z kolei Tyler, wrażliwy ojciec wychowujący samotnie córkę, stara się ochronić London przed gorzkim rozczarowaniem, jakim może się skończyć związek z jego bratem.
Jak zakończy się ta nietypowa historia?

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, za mną zdecydowana większość książek Moniki i każda z tych, które przeczytałam przypadła mi do gustu, więc kiedy zobaczyłam zapowiedź kolejnej powieści autorki, która swoją drogą ma uroczą i klimatyczną okładkę, wiedziałam, że będę musiała po nią sięgnąć. Nie spodziewałam się jednak, że w środku będzie kryła aż tak wielki ładunek emocjonalny! Język i styl jakim posługuje się Monika jest bardzo przyjemny w odbiorze, co przekłada się na szybkość czytania - ja książkę pochłonęłam w jeden wieczór i uwierzcie, że nie odłożyłam jej póki nie poznałam zakończ...

Miłość możesz znaleźć obok siebie, wystarczy tylko odrobina chęci i pragnienie otwarcia się na życie.

London od najmłodszych lat nie miała lekko. Życie dało jej nieźle w kość. Jednak mimo tego nie poddała się, nie straciła pogody ducha. Makijaż i ubranie zakrywające większość ciała to jest jej kamuflaż, dzięki któremu czuje się lepiej, ale mimo takiego stanu rzeczy jest postrzegana przez otoczenie jako dziwaczka, chociaż zmieniła zamieszkanie i otoczenie. Nie potrafi zaakceptować swojego ciała, niedoskonałości. Nie potrafi uwierzyć w to, że ktoś może ją pokochać taką jaką jest. Do czasu aż na jej drodze nie stają dwaj bracia Jared, młody żołnierz, który na początku nie widzi nic poza wojskiem. Oraz Tyler, młody, kochający ojciec, który samotnie wychowuje córeczkę, a London stara się chronić przed rozczarowaniem ze strony brata.

Jest to moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Powieść nie należy do cienkich, ma ponad 480 stron. Historia tak wciąga, że nawet nie wiesz kiedy jesteś na ostatniej stronie i przychodzi czas aby pożegnać się z bohaterami.
Z bohaterami, którzy skradną twoje serce i przyprawią cię o szybsze bicie.
Z bohaterami, którzy są idealnie nakreśleni, a fabuła to istne szaleństwo emocjonalne, raz jest uśmiech, a raz są łzy.
To bardzo zawiła i romantyczna powieść, która daje nadzieję i szansę na miłość, która będzie początkiem czegoś pięknego, prawdziwego oraz nowego. Trzeba walczyć o to czego się pragnie, nawet na przekór ...

Dziś opowiem Wam o książce wyjątkowej, a jest taka z kilku powodów. Główny z nich to London nasza bohaterka, która jest mową mieszkanką miasta, ale jakoś nie zależy jej na poznaniu mieszkańców, raczej unika ludzi, ma też pewne zwyczaje, przez które uznawana jest za dziwaczkę.. Jej sąsiadem jest Tayler, przystojny, dobry, uśmiechnięty i pomocny sąsiad to naprawdę skarb, w dodatku nie narzuca się dziewczynie, a to daje jej pewien komfort.. I nagle pojawia się też Jared, brat Taylera.. młody, żywiołowy, zawodowy żołnierz.. a jak wiecie, tacy mężczyźni nigdy nie odpuszczają. Jared postanawia bliżej poznać London mimo jej początkowej niechęci.. Do czego doprowadzi tą znajomość trójki ludzi? Co z tego wyniknie? Czy skrywa w sobie dziewczyna uwierzy w siebie? Czy Jared zakocha się w kimś jeszcze oprócz wojska? Ach, czasami aż mi było ich szkoda! Polubiłam całą trójkę, bo każdy z nich był wyjątkowy na swój sposób.. a London miała zdecydowanie trudny orzech do zgryzienia.

To książka, którą zdecydowanie czyta się z przyjemnością mimo tego, że niezły grubasek, zdecydowanie nie czuć tego podczas lektury. Czytelnik nie ma ochoty jej odkładać, wręcz przeciwnie szybko pragnie poznać dalsze losy tych bohaterów. A uwierzcie mi, zdecydowanie jest co poznawać! Autorka naprawdę nieźle zakręciła losami tych ludzi.. przez co zdecydowanie nie jest im łatwo, od samego początku trzymałam kciuki za London, bo uważam, że zasługuje na miłość i szczęście jak mało kto, ale zdecydowanie nie j...

London uznawana jest za dziwaczkę. Prawda jest taka, iż to właśnie ludzie i życie sprawili, że dziewczyna jest taka, a nie inna. Nie wierzy, że ktoś mógłby pokochać ją taką, jaka jest. Wszystko się zmienia, kiedy na jej drodze staje Jared – młody żołnierz, oraz Tyler – jego brat, samotnie wychowujący córkę. Dla Jareda najważniejsza jest armia, więc Tyler stara się chronić London przed rozczarowaniem. Co z tego wyjdzie?

Historia miała naprawdę duży potencjał, ale po drodze coś gdzieś wyparowało. Muszę przyznać, że pierwsza część, z perspektywy Jareda, jest najlepsza. Każda kolejna wypada już dużo gorzej.

Jared może nie jest najlepszym materiałem na przyszłego męża, bowiem dla niego najważniejsza jest wojna, ale wraz z London postanawiają oddać się uczuciu, które pojawiło się między nimi. W tym wszystkim jest jeszcze Tyler – po przejściach, samotnie wychowujący Miię. Ostrzega brata przed tym, co robi, no ale cóż – może sobie tylko pogadać. Niby Tyler odgrywa tutaj dużą rolę, ale w rzeczywistości tego nie czuję.

Druga część tyczy London i odniosłam wrażenie, że zarówno ona, jak i później w trzeciej części Tyler, są strasznie mdli i bez wyrazu. Wydarzenia, które dzieją się później w moim odczuciu wypadają trochę słabo i hm… nienaturalnie. Brakuje mi w nich realności. Nie odczuwałam tych samych emocji, co bohaterowie. W ogóle uczucia w tej książce pojawiają się dość szybko, zdecydowanie za szybko.

...

Wielowymiarowa, złożona, trudna.

Tak opisałabym "Dziewczynę, która czuła zbyt wiele" autorstwa Moniki Cieluch.

Nasze początki były trudne i skompilowane. Wielokrotnie chciałam odłożyć książkę na półkę. Wszystko za sprawą zachowania Jareda, które w mojej ocenie było niewytłumaczalne, a romantyzowanie jego działań zupełnie nie mieściło mi się w głowie. Uważałam, że w narzucaniu się London nie ma niczego uroczego, szczególnie, że kobieta wielokrotnie wykazywała brak chęci na spotkanie, konsekwentnie mu odmawiając.
Czułam się też bardzo przytłoczona ogromem scen erotycznych.

Zupełnie nie wierzyłam, że mogę pokochać tę historię. Nie sądziłam, że zapragnę więcej. Że tak bardzo będę przeżywać losy London i braci Witkowskich. Z zapałem i zaangażowaniem śledziłam przemianę głównej bohaterki czując dumę, jak powoli otwiera się na świat. Musicie wiedzieć, że ta historia złamała mi serce. Pocięła na miliony kawałków po to, by znów dać mi nadzieję. A następnie brutalnie, bez pardonu, ją odebrać.

Monika Cieluch napisała przewrotną, wielowymiarową opowieść o zaufaniu, akceptacji i miłości. Strach przed obdarzeniem głębszym uczuciem towarzyszy bohaterom do samego końca. To też historia o dokonywaniu wyborów i ponoszeniu konsekwencji. O stracie i cierpieniu. Bo chociaż gdzieś w głębi czułam jak potoczą się losy bohaterów, przewidziałam nawet ostatnią scenę, to mimo wszystko emocje jakie towarzyszyły mi podczas lektury osiągnęły niewyobrażalną skalę...

London była zamkniętą w sobie kobietą, jej życie zawsze toczyło się pod górkę. Przeprowadzka do Torguay nic nie zmieniła, mimo iż miała takie nadzieje. Była, jest i pozostanie "dziwaczką".
Jared był żołnierzem, który przymusowo musiał wrócić na jakiś czas do kraju, na "urlop". Nie był z tego powodu szczęśliwy. Życie zabrało mu rodziców, a zostawiło w domu rodzinnym brata Tylera i siostrzenicę Mię oraz wspomnienia. Bracia od zawsze byli zupełnym przeciwieństwem - Tyler kochającym, oddanym ojcem, a
Jared należał do mężczyzn, którzy lubią kobiety i życie na krawędzi. Kiedy Jared ujżał London, szybko jej zapragnął. Pierwsze i kolejne odrzucenie przez dziewczynę mocno go dotknęło, ale i utwierdziło, że po raz pierwszy pragnie czegoś więcej niż przygodnego seksu.
Ta, która pragnęła ukryć się pod maską, zapragnęła również kochać. Jednak czy powinna? Czy na dobre wyjdzie jej kierowanie się sercem?
-------
Kolejna świetna pozycja, którą autorka nam podarowała. Według mnie, książka jest przepełniona taką ilością emocji, że dosłownie udzielają się czytelnikowi. Nieraz uroniłam łzę i czułam uścisk w sercu. Było mi dane poznać historię kobiety, która w swoim sercu ma milion ran oraz została wykreowana na spokojną, skrytą i zamkniętą w sobie. Z jednej strony wcale się nie dziwię, a z drugiej jest to po prostu przykre. Zaś Jared to przystojny chłopak, który zbyt mocno miał zakorzenione w sobie pewne zasady. Miałam wrażenie, że kochał służbę ponad wszystko. "Dziewczy...

Powieść jest historia w której poruszane są wiele istotnych i ważnych tematów.Autorka dostarcza wiele emocjonujących chwil,które powodują nostalgię i wzruszenie.Inność w społeczeństwie budzi odrzucenie i śmiech.Ludzie nie potrafią patrzeć sercem tylko oczami.Warto poznać druga osobę a nie oceniać ją przez pryzmat wyglądu.Nasza London skrywa to pod grubą warstwą makijażu,by zatuszować swoje niedoskonałości.Dopiera poznanie braci-a szczególnie Jareda pozwala jej na otwarcie i zaakceptowanie siebie.Musi zaakceptować,a raczej zgodzić sie na miłość mężczyzny do misji wojskowych w których służy.Miłość do niej jest trochę stanowiane na drugim miejscu.
Postać Jareda mimo,że jest pozytywna i budująca to ogromnie sie na nim zawiodłam.Samolubności i patrzenie tylko na siebie spowodowało,że los był brutalny wobec niego…ale czy na pewno?

London jest bohaterka cudowna.Bezinteresownie pomaga,troszczy sie o innych,ale ucieka przed światem.Doznane cierpienia sprawiły,że nie umie pokochać.Gdy pokocha to całà sobą-bezwarunkowo i mocno!
Najbardziej było mi szkoda Taylora,który od zawsze był w cieniu swojego brata.Choć to po części zaakceptował to brakowało mu wsparcia ze strony najbliższych.Przelał swoją miłość na swoją córeczkę,którą wychowuła sam.

Historia jest jedna wielka niespodzianka wydarzeń,które zmieniaja sie w ekspresowym tempie.Ból rozstania,cierpienia i straty możemy poczuć i z nimi sie utożsamiać.Nie jest to proste gdy sie kogoś kocha.

Z całeg...

London przeprowadziła się do nadmorskiego miasteczka Torguay w poszukiwaniu spokoju i z chęci odnalezienia swojego miejsca na ziemi. Przez niektórych uznawana jest za dziwaczkę. Nie wychodzi z domu bez makijażu, nie nawiązuje bliższych relacji. Jej życie zaczyna powoli obracać się o 180 stopni w momencie poznania Jareda, żołnierza, który akurat przyjechał na przepustkę i jego brata Tylera, rozsądnego i samotnie wychowującego ojca, który ze wszystkich sił nie chce dopuścić, aby London cierpiała przez jego młodszego brata. Dziewczyna, powoli zaczyna angażować się w związek z Jaredem. Związek, który jest obarczony ryzykiem, cierpieniem, niepewnością, ale i ogromnym uczuciem…

To książka z rodzaju tych, po której przeczytaniu trzeba sobe przysiąść i pomyśleć. Autorka zaserwowała całe spektrum skrajnych emocji. Od szczęścia, po totalne cierpienie. Z kart tej historii wyziewa smutek i niepokój. Z jednej strony czujesz, że happy end jest już blisko, a z drugiej masz świadomość, że za moment wszystko runie jak domek z kart.

Monika Cieluch stworzyła postaci do bólu prawdziwe. Każda z nich złożona jest z solidnych uczuć i emocji. Ale jednocześnie stworzyła przepiękną historię o miłości, naznaczeniu przez życie, straconych szansach, ogromnym żalu, niezrozumieniu, ale też o szczęściu i nadziejach.

Coraz częściej spotykam się ze stwierdzeniem, że książka złamała serce. Ta łamie je wielokrotnie. Za każdym raz...

Zdarza Wam się płakać podczas czytania?🥺

[ współpraca barterowa z @wydawnictwo_amare ]

DZIEWCZYNA, KTÓRA CZUŁA ZBYT MOCNO znalazła się na mojej liście książek do przeczytania już w momencie zapowiedzi - wystarczyło, bym zobaczyła, że autorką jest @monikacieluchautorka i już kochałam tę historię ❤️

Długo nie mogłam znaleźć słów, by opisać Wam co czułam podczas czytania. A emocji było pełno - od radości, przez smutek, aż po niepokój i nawet strach. Martwiłam się o losy London, Jareda i Tylera, więc zakończenie tej książki złamało mi serce na 1000 różnych sposobów, bo musiałam wtedy jeszcze czekać na premierę drugiego tomu, by ukoić swój wewnętrzny ból 💔

Bardzo się cieszę, że autorka poruszyła w powieści pewien temat, bo w książkach jeszcze nigdy się z nim nie spotkałam, a jest dla mnie osobiście bardzo ważny. To jest właśnie ogromna zaleta twórczości Moniki Cieluch - poruszanie w powieściach prawdziwych problemów, z jakimi stykamy się codziennie lub co najmniej regularnie🥺

W pewnym momencie podczas czytania pomyślałam, że Monika Cieluch mogłaby zostać nazwana polską Colleen Hoover, ale sama nie wiem, która z autorek swoimi książkami wzbudza we mnie więcej emocji i bardziej łamie mi serce z każdą stroną. DZIEWCZYNA... to historia pełna bólu, ale i wiary w to, że zostaniemy zaakceptowani, że odnajdziemy szczęście, a życie po raz kolejny nie zdecyduje się z nas zadrwić❤️

„Dziewczyna, która czuła zbyt mocno” to książka, która dostarczyła mi ogromną dawkę emocji podczas czytania. Z przyjemnością polecam.