Dziewczyna, która patrzyła w słońce

Michał jest prawie czterdziestoletnim autorem horrorów oraz samotnikiem, który całkowicie poświęca się pracy. Justyna to niezwykle pozytywna autorka romansów, która jest całkowitym przeciwieństwem Michała. Uwielbia ludzi i spotkania z nimi. Jedynie kiedy pisze kolejną książkę zamyka się się swoich czterech ścianach i nie ma jej dla nikogo. Los prawią że Michał kupuje mieszkanie niedaleko Justyny, a pomyłka wydawnictwa powoduje że jej książki trafiają do niego. Zmuszony zanieść jej paczkę poznaje i staje się oko w oko że swoją konkurentką do pierwszego miejsca na liście bestsellerów. Okazuje się ze świat jest niezwykle mały i poza wspólnym wydawnictwem łączy ich coś, a właściwie ktoś jeszcze. Co z tego wyniknie? Czy połączy ich coś więcej?

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce " to niezwykle ciepła historia, która porusza niezwykle ważne problemy takie jak chęć akceptacji nas i naszych wyborów zwłaszcza przez osoby nam najbliższe czy samotność. Jednocześnie dzięki bardzo plastycznym i obrazowym opisom można mieć wrażenie że wraz z bohaterami chodzimy uliczkami Torunia czy odwiedzamy Różane Doły. Głównej bohaterki nie sposób nie lubić. Jest niezwykle pozytywna i wręcz zaraża tym że stron książki, zaś Michał mimo iż na początku może irytować z każda kolejna strona okazuje się naprawdę sympatyczny. Widać duże zmiany jakie w nim zachodzą, jak zmienia się jego myślenie czy nastawienie. Dużym plusem jest pokazanie jak wygląda praca autora i jego kontakty z wydawnictwem....

Nie będę czarować i powiem prawdę: "poleciałam" na okładkę 🤭. Cudowny letni czas sprzyja tego typu historiom, są one wprost stworzone na leżaczek.

Michał jest poczytnym pisarzem horrorów,
Justyna bestsellerową pisarką romantycznych historii i wielbicielką flory.
Zupełnie przypadkowo on kupuje mieszkanie, którego okna wychodzą na jej ukwiecony taras, na dodatek wydają książki w tym samym wydawnictwie. To już tylko kwestia czasu, by ich drogi w końcu się przecięły.

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to przyjemna powieść obyczajowa o tym, co w życiu najważniejsze: o miłości, przyjaźni i spełnieniu. Poznajemy życie pisarzy od podszewki, co wydało mi niezmiernie interesujące.
Autorka podkreśliła też wagę zdrowej relacji z rodzicami, której pozbawiona została Justyna i jej rodzeństwo. Za to mamusia Michała, wprowadziła szczyptę dobrego humoru.
Od pierwszej strony zostałam kupiona przez niezwykle energetyczny styl, który w połączeniu z dużą ilością dialogów sprawił, że lektura minęła mi w mgnieniu oka.
Polubiłam dwójkę głównych bohaterów, introwertycznego Michała i pełną energii Justynę. Zostali niezwykle szczegółowo przedstawieni, odniosłam wrażenie, jakbym znała ich osobiście.
Wisienką na torcie jest miejsce i czas akcji, czyli przepiękny Toruń letnią porą.

"Czekolada nie ma pretensji, nie wymaga, nie kłamie, jest na wyciągnięcie ręki, cierpliwa, wyrozumiała, nadająca życiu słodkiej lekkości. Kochał ją!".

⭐RECENZJA⭐

Michał Tarkowski jest autorem dość popularnych książek. Przeprowadza się do nowego mieszkania. Pewnego dnia okazuje się, że jego sąsiadką jest znana pisarka Justyna Różycka. Mężczyzna mimo iż pisze lektury z innego gatunku literackiego niż kobieta, jednak nie czuje się dobrze z tego powodu. Michał przez pewną sytuację zmuszony jest zapukać do Justyny. Jedno spotkanie rodzi kolejne. Czy połączy ich coś więcej niż sprawy zawodowe?
💔
Z autorką @anna_szczesna miałam do czynienia jakiś czas temu, dlatego skusiłam się na jej kolejną książkę. Jednak jestem dość rozczarowana. Nie wiem czego oczekiwałam od tej powieści, nie wiem czego tak naprawdę chciałam dostać od niej, ale to, co dostałam, nie przypadło mi do gustu. Momentami czytając już się męczyłam, ale to przez ogólną fabułę, chciałam jak najszybciej skończyć i zapomnieć o niej, ale się nie dało, bo na półce czeka jeszcze drugi tom 😅 No cóż... życie 🤣😂 Historia kompletnie mnie nie porwała, niczym mnie nie zaskoczyła, nie była spektakularna, ani sięgająca zenitu. Dla mnie była okropnie nudna, taka napisana na siłę 😒 Piszę to naprawdę z wielkim bólem serca, bo powieść autorki "Sztuka dawania prezentów" bardzo mi się podobała i też wyciągnęłam z niej drugie dno. A tutaj? Kompletnie nic 😭 Pytam się Why? 🥺🥺🥺 Kreacja bohaterów niczego sobie, nie była najgorsza, lecz jakoś niespecjalnie przypadli mi do gustu 😕 Nie polubiłam się z nim...

„Dziewczyna, która patrzyła w słońce“ to historia wzięta z życia tocząca się wokół książek i ich powstawania ale też ukazująca przewrotność życiowych ścieżek. Im lepiej poznawałam bohaterów i inne osoby tej historii, tym bardziej wnikałam w zrównoważoną fabułę, która zaczęła toczyć się nieco szybciej w ostatnich rozdziałach.

Początkowo, przez kilkanaście rozdziałów śledzimy ich życie naprzemiennie, w osobnych wątkach. Poznajemy ich zwyczaje, rytm dnia, podejście do codzienności, otoczenia i sposób postrzegania rzeczywistości. Autorka wykazała się tu kunsztem analizy osobowości, wnikając w ich psychikę, sposób bycia, ujawniając ich nawyki, nastawienie do siebie i otoczenia. Niezwykle sugestywnie i realnie nakreśliła portrety postaci, dając poczuć ich odczucia, dylematy i nastroje.

Poza analizą życia bonaterów i ich późniejszej relacji mamy możliwość obserwowania procesu twórczego, rynku wydawniczego oraz działań promocyjnych wokół książki. Odniosłam wrażenie, jakby autorka uchyliła odrobinę swojego warsztatu pisarskiego i zaprosiła swoich czytelników do siebie, by opowiedzieć o świecie, o którym nie wiemy, gdy zagłębiamy się w wybraną powieść.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/05/784-dziewczyna-ktora-patrzya-w-sonce.html

#dziewczynaktorapatrzyławsłońce to tom pierwszy serii #międzystronamiżycia autorstwa @anna_szczesna_autorka , dziękuję @wydawnictwo.kobiece za egzemplarz ❤

Oboje specjalizują się w pisaniu książek.Justyna pisze romanse a Michał woli kryminały. Dzięki pomyłce ich drogi się krzyżują... Justyna w pełni oddaje się pasji, czego nie rozumie jej rodzina dlatego przypadkowe poznanie Michała jest dla niej wybawieniem, nie tylko się rozumieją ale i łączą te same zainteresowania.On zaś gburowaty facet przed czterdziestką irytuje się nawet małym nic nie znaczącym szczegółem. Czy mimo wszystko połączą się dzięki pasji jaką ich łączy?

Anna Szczęsna to autorka dobrych obyczajowek z niebanalną fabułą.Czy I tak było tym razem? Nie do końca. Spodziewałam się więcej wydarzeń a mniej zbędnych opisów.Lecz mimo tego książkę czytało się lekko I z uśmiechem na twarzy bo gdy widzę, że ktoś zmienia się pod wpływem uczyć to od razu serce mi się raduje. Autorka podkreśla że życie nie jest tylko czarne i białe ale przybiera kolory w zależności od danych sytuacji. Nie zawsze wszystko można mieć i nie zawsze jesteśmy w pełni zadowoleni. Ale najważniejsze by cieszyć się z nawet małych rzeczy.
Anna Szczęsna uchyla nam rąbka tajemnicy z życia pisarza jak to wygląda zaa kulis. To było zdecydowanie interesujące i cieszę się,że mogłam się temu bliżej przyjrzeć nawet jeśli dzień z życia pisarza opisany był tylko trochę to i tak uważam to za interesujące doświadczenie.Okładka mnie powali...

Szczerze powiedziawszy myślałam, że ta książka jest debiutem, i nie ze względu na styl, a raczej na to, że nazwisko autorki jest mi kompletnie nie znane. A tu okazuje się, że jej dobrobek jest imponujący. Ciekawe czy wszystkie powieści są utrzymane w takiej lekkiej i optymistycznej konwencji.

Tak, to powieść przyjemna i z pozytywnym wydźwiękiem. Taka niezobowiązująca komedia romantyczna, którą z powodzeniem pochłoniemy na słonecznym balkonie. A zaczyna się typowo, dwójka ludzi spotyka się w nietypowych okolicznościach, i oprócz bycia autorami książek nic ich nie łączy. Ale tylko przez chwilę. Potem spokojnie możemy dać się ponieść fabule, która może nie jest odkrywcza, jednak bardzo sympatyczna. Styl prosty, niewymagający, może trochę nierówny, jednak nie wpływa to na odbiór całej powieści.

Jest to obyczajówka, która nie będzie wymagać od nas skupienia i nagromadzenia czasu. To taka lektura na upalny dzień - lekka i świeża.

Kiedy w końcu słońce do nas zawita na stałe? Czekam z utęsknieniem 🌞 Bo słońce to witamina D i endorfiny, a tego nam bardzo potrzeba 😀

Ogrom promieni słonecznych możemy poczuć w najnowszej książce @anna_szczesna_autorka . Historia, jakby mogło się wydawać podobna do wielu, ale ma w sobie ciepło i optymizm.

Poznajemy dwoje głównych bohaterów, Justynę która tworzy romanse oraz Michała pisarza horrorów. Jedna branża, ale zupełnie inne światy literackie, czy idzie za tym również odmienność osobowości? Czy będą potrafili się dogadać, a może wręcz przeciwnie, zawiść i zazdrość o pierwsze miejsca na listach bestsellerów będzie stanowiła barierę w komunikacji.

Całą historię poznajemy z dwóch perspektyw. Naprzemienne kartkujemy rozdziały poświęcone jej i jego wrażeniom, odczuciom. Justyna to osoba pełna energii, ale również odpowiedzialna jeśli chodzi o swój zawód, Michał natomiast…hm… spotykając go na ulicy przy pierwszym poznaniu można byłoby pomyśleć, że jest strasznym gburem, człowiekiem zamkniętym w sobie, ale dajcie mu szansę 😉

Przez całą fabułę przechodzi się błyskawicznie, to dawka wielu emocji i uśmiechu. Szkoda, że autorka nakreśliła tylko jak wygląda praca pisarza, może nie chciała zdradzać zbyt wielu szczegółów 😉 i pewnie każdy autor ma swój wypracowany tryb działania, mimo to jestem ciekawa jeszcze bardziej jak wygląda codzienność pisarzy, jak zbierając informację do kolejnych książek, jak powstają nowe historie, czy ich życie stan...

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to opowieść o dwojgu pisarzy, tak różnych, ale zarazem tak podobnych. Justyna pisze poczytne powieści obyczajowe, a Michał zaczyna zdobywać popularność jako autor przerażających horrorów. Oboje są nieco samotni i oddani pracy, ale łączy je jeszcze kilka innych rzeczy...

Zauważyłam już wcześniej, że pani Anna Szczęsna pisze bardzo życiowe, spokojne powieści obyczajowe. I taka też jest ta książka. Nie ma tu może dynamicznej, rozwijającej się w pośpiechu akcji, nie ma również szeregu niesamowitych wydarzeń, za to mamy przyjemny spokój, ciepło, szczyptę uroku i odrobinę magii codzienności. A wszystko to opisane zostało językiem prostym, acz starannym i poprawnym, niepozbawionym lekkości i pewnej płynności, dzięki czemu historię głównych bohaterów czyta się szybko i z zainteresowaniem.

Poza wątkiem miłosnym, w powieści tej autorka uchyla rąbka tajemnicy co do tego, jak wygląda praca pisarza, opowiada też co nie co o kulisach rynku wydawniczego. Jest to bardzo ciekawe ubarwienie tej powieści, dzięki temu nabiera ona oryginalności i kolorytu. Bohaterowie, a więc dwoje pisarzy – Justyna i Michał, są bardzo życiowi i interesująco opisani, pełni życia i zdecydowanie nieidealni. I chociaż cała opowieść jest dość powolna i bez nagłych zwrotów akcji, to zdecydowanie nie ma w niej ani krztyny nudy, a codzienność i mniej codzienne wydarzenia z życia autorki powieści obyczajowych i autora horrorów są naprawdę porywające....

Dziś przychodzę do Was z książką @anna_szczesna_autorka „Dziewczyna, która patrzyła w słońce” która ukazała się nakładem @wydawnictwo.kobiece ❤️

Jest to pierwszy tom serii Między stronami życia, na kolejny nie będziemy czekali zbyt długo, bo ukaże się już 25 sierpnia!
Świetna, lekka i przyjemna książka, bez pośpiechu, bez przesytu. Świetna odskocznia od cięższej literatury.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, zaliczam je do bardzo udanych i jak już wspomniałam, chętnie poznam ciąg dalszy tej historii, gdyż zakończenie przerwało to pięknie zapowiadającą się bajkę😉 świetnie wykreowane postacie, przyznam, że to pierwsza książka w której czytałam taki motyw, pisarz - pisarka? I co dalej?

On, pisarz powieści grozy. Zamknięty w sobie, formalny, trzymający się z dala od ludzi czterdziestoletni kawaler. Jego powieści sprzedają się dość dobrze, ma wierne grono czytelników jednak nie tak liczne jak ona! Michał Tarkowski zajmuje czwarte miejsce w topce! Kto zajmuje pierwsze? To oczywiste, jego konkurencja pisząca doskonałe romanse, wylewająca swoją miłość na strony powieści i czytelników. Los sprawia, że stają sobie na drodze, choć już wcześniej mieli ze sobą wiele wspólnego. Kamienice w których mają swoje mieszkania znajdują się na przeciw siebie, jednak początek znajomosci do owocnych nie należy....

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" - Anna Szczęsna

"Niebo rozświetlone światłami miasta, które wcale nie szykowało się do snu, przybrało kolor spłowiałego granatu."

Justyna pisze powieści obyczajowe, które zawsze mają szczęśliwe zakończenie. Michał króluje wśród kryminałów i mrocznych powieści. Obydwoje wydają swoje książki w tym samym wydawnictwie. A gdyby tego było mało Michał kupuje mieszkanie, w którym okna wychodzą wprost na balkon kobiety.

Ich pierwsze spotkanie niczym szczególnym nie zaskoczyło. Nie towarzyszyły mu żadne emocje. To spotkanie będzie początkiem ich znajomości. Dodatkowo okazuje się, że Marlena przyjaciółka Justyny jest agentką Michała.

Wszystkie znaki i okoliczności chcą żeby tych dwoje połączyło coś więcej. Czy tam się stanie? Czy ich relacja przerodzi się w uczucie?

Książka bardzo lekka i przyjemna. Bardzo lubię twórczość pani Anny Szczęsnej. Akcja toczy się wolnym tempem, ale czasami trzeba zdolności aby bardziej poznać bohaterów i się z nimi zaprzyjaźnić. Matka Michała to szalona osoba, która doda energii i rozweseli historię. Zakończenie jest tak zaskakujące, że z niecierpliwością czekam na drugą część.

P.S. Okładka książki jest przecudna ❤️

Ona. Jedna z najpopularniejszych pisarek w kraju, tworząca zachwycające, uwielbiane przez czytelników romanse. Wesoła. Radosna. Bez przerwy uśmiechnięta. Pełna optymizmu. Dziewczyna "patrząca w słońce".

I on. Pisarz. Jego specjalnością są kryminały. Krwawe. Pełne grozy. Budzące strach. On... Zamknięty w sobie. Wycofany.

Oni. Tak różni. Tak nieidealni. Tak wrogo do siebie nastawieni.

Czy istnieje możliwość, by ta dwójka znalazła wspólny język? Czy między nimi pojawi się jakaś, choćby najmniejsza, nić porozumienia?
Poznają się zupełnie przypadkowo. Tylko czy przypadki w ogóle istnieją?

To przyjemna, bardzo klimatyczna, pełna ciepłych promieni słonecznych historia, z którą spędziłam całkiem miły czas. Musicie jednak wiedzieć, że zabrakło mi tu tego "czegoś", co dodałoby szczyptę wyjątkowości. Niestety czasami miałam wrażenie, że jest po prostu... nudno. Czytało się w miarę szybko, jednak z każdą przekręcaną stroną liczyłam na coś, co mnie zaskoczy. Co sprawi, że pomyślę "wow!". Co sprawi, że poczuje przypływ emocji. Może w kolejnym tomie? Ja już czekam i liczę, że wydarzy się więcej.