Dziewczyna z głową w chmurach

„Dziewczyna z głową w chmurach” Anny Szczęsnej to trzeci tom serii Między stronami życia.

Michał z Justyną są już po ślubie i są bardzo szczęśliwi. Teraz ich największym marzeniem jest zakup domu. Marlena, agentka Michała, jest szczęśliwie zakochana. I tylko Beata nie może zaznać spokoju. Najpierw umiera jej ciocia Weronika, co dla dziewczyny jest bardzo bolesne. Ciocia Weronika dała Beacie schronienie, kiedy jej rodzice wyrzekli się jej, po tym, jak zaszła w ciąże. Na ojca dziecka też nie mogła liczyć, tym większym szokiem jest dla niej pojawienie się Adriana po trzynastu latach. Beata boi się, że straci córkę.

Tę serię pokochałam od samego początku i bardzo polubiłam wszystkich bohaterów.

„Dziewczyna z głową w chmurach” pokazuje nam, że nie wszystko układa się tak jak tego chcemy. I kiedy wydaje nam się, że mamy w miarę poukładane życie, jedna chwila i jedna sytuacja może zmienić wszystko.

Postawa Beaty pokazuje nam, że czasami warto posłuchać tego co mają inni do powiedzenia, a nie tylko patrzeć na czubek własnego nosa. Beata dzięki swej determinacji wiele w życiu osiągnęła, a wszystko co ma zawdzięcza samej sobie. To bardzo silna kobieta z ambicjami. I kiedy jej życie wywróci się do góry nogami, ona się nie podda, bo ma przyjaciół na, których zawsze może liczyć.

Polecam i koniecznie sięgnijcie po poprzednie części.

Dziewczyna z głową w chmurach to trzeci tom historii bohaterów z Torunia. Spokojnie bez znajomości treści pozostałych tomów, można przeczytać i ten. Cała historia dzieje się niejako z dwóch perspektyw jednak losy przeplatają się między sobą.

Fabułę rozpoczynamy od ślubu głównych bohaterów z poprzednich tomów czyli Michała i Justyny. Oboje są pisarzami, jednak różnych gatunków. Na kartkach powieści śledzimy ich pierwsze kroki w życiu po ślubie oraz innych perypetiach. Losy tej dwójki śledziłam bardzo uważnie. Te pierwsze miesiące zwykle są trudne dla każdego, czasem ciężko przestawić się z myślenia jednotorowego. Pierwsze wspólne decyzje i zagubienie to coś normalnego ale czasem trudnego do przeskoczenia. Nie raz śmiałam się w głos i bardzo polubiłam zwłaszcza Michała za to jak bardzo był ludzki choć sam nie do końca zdawał sobie z tego sprawę.

Śledzimy również losy Beaty i jej 13 letniej córki Lilki. I tu mam pewien problem, bo mam wrażenie że ich historia jest nieco okrojona, tak jakby była dłuższa. Przede wszystkim na Beatę problemy spadały lawinowo jedno po drugim. Problemy chodzą parami jednak nie do końca jestem w stanie uwierzyć, że aż na taką skalę. Powiedzenie wszystko się sypie jak domek z kart będzie bardzo trafne.

Mam też problem z jej relacją oraz ojcem dziewczynki. Moim zdaniem nie jest to dobrze wyważone. Beata bała się, cały czas mówiła, że zdanie jej córki jest najważniejsze jednak opóźniała rozmowę z nią. I może prze...