Willa pod jemiołą

„Kryzysy często niosą ze sobą zmiany na lepsze, mobilizują nas do sięgnięcia po więcej".

Ostatni czas był dla Luizy bardzo trudny, wręcz pechowy. Zbliżają się święta, najwyższy czas na kupowanie prezentów, planowanie i świąteczne przygotowania. Jednak Luizy myśli zmierzają w zupełnie innym kierunku. Właśnie została zraniona i porzucona przez Tobiasza, jakby tego było mało, straciła pracę. Dziewczyna czuje, że życie się jej wali, podejmuje decyzję o wyjeździe do urokliwej, starej willi, którą niedawno odziedziczył jej ojciec. To tutaj odkrywa mroczne, niepokojące tajemnice swojej rodziny, a poznany przypadkowo nieznajomy powoduje, że jej serce zaczyna szybciej bić.

Wciągająca, zaskakująca powieść obyczajowa, wywołuje dreszczyk niepokoju. Jedna chwila i życie zostaje przewrócone do góry nogami. Nie jest to przesłodzona, lekka historia, ale bardzo realny przekaz ukazujący zwykłe życie, a obok tajemnice rodzinne. Stary, mroczny dom, jego specyficzny klimat, to tutaj Luizie przyjdzie spędzić kilka tygodni, chce odnaleźć upragniony spokój i chęci, by ponownie mierzyć się z życiem. Stopniowo odkrywa tajemnice ciotki, a zakamarków willi wyłaniają się duchy przeszłości. Wyraźnie czujemy delikatne napięcie, a chwilami chęć ucieczki z tego mrocznego miejsca.

Ciepła, okraszona dobrym humorem powieść obyczajowa, otulona świątecznym klimatem. Ukazuje, że warto mierzyć się z niepowodzeniami i z podniesioną głową iść przez życie...

Stracić zarówno pracę jak i faceta krótko przed świętami to trochę sporo. Dlatego Luiza aby odpocząć, mieć czas na przemyślenia, wyjeżdża do starej willi odziedziczonej przez jej ojca. Tam trafi na rodzinne tajemnice, ale i na coś jeszcze.
„Willa pod Jemiołą” to historia zdecydowanie inna niż te, które do tej pory przeczytałam. Momentami jest tajemniczo, nawet można poczuć lekki dreszczyk, ale jest też miło i ciepło. To historia ze świętami w tle i dużą ilością zimy.
To książka napisana prostym językiem, z wciągającą fabułą i dobrze wykreowanymi postaciami. Podobała mi się jej tajemniczość, rodzinna zagadka. Nawet jeżeli momentami było trochę mało realnie czy przewidywalnie, to mi to absolutnie nie przeszkadzało. Czasami fajnie jest dać się ponieść takim historiom. I ja się dałam ponieść, z przyjemnością zanurzając się w historii Luizy i jej rodziny.
Anna Szczęsna nie zapomniała też o doprawieniu tej historii szczyptą humoru, co przełożyło się na całkiem zgrabną, niecodzienną historię.
Jeżeli macie ochotę na trochę tajemniczości, trochę miłości i dużo zimy to zapraszam Was do sięgnięcia po tę książkę.

Książka zaczyna się dość dramatycznie, bo bohaterka tuż przed świętami traci pracę i narzeczonego, który uważa, że do siebie nie pasują. No cóż podwójny pech.

Muszę przyznać, że książka mile mnie zaskoczyła, bo oprócz uroczej, mocno zimowej i śnieżnej opowieści świątecznej mamy ciekawy romans i nieco tajemnicy.

Dzięki ciekawej fabule i świetnie wykreowanym osobowościom bohaterów (chociaż Gabriel był dla mnie zbyt idealny jak na faceta 😉) książkę mogę zaliczyć do lekkich, łatwych i przyjemnych. Czytałam ją z wyjątkową szybkością i zaciekawieniem. Może między innymi dlatego, że od samego początku poczułam nić sympatii do Luizy a następnie do Gabriela.

Autorce udało się wciągnąć czytelnika w tajemniczą historię sprzed lat, w której główną rolę odegrała kobieta zajmująca się kontaktami z duchami.

Jestem oczarowana opisami wiekowego domu, pełnego tajemniczych zakamarków, w którym mimo upływu lat wyczuwana jest obecność jego byłej właścicielki. Lubię takie historyjki z lekkim dreszczykiem, a tu tych dreszczyków nie brakowało.

Chociaż tytuł i okładka mocno sugerują, że jest to powieść świąteczna, śmiało można ją czytać również po świętach. Zimowa aura przenosi czytelnika do cichego zakątka miejscowości, w której stoi stara willa, ale ogień z kominka zdecydowanie ociepli emocje.

Jak na świąteczną powieść przystało jest sporo świątecznych akcentów, ale w fabule ...

Kolejna jeszcze bardziej cudowna książka Wydawnictwa Filia. Zebrały się w niej wszystkie wydarzenia, które na co dzień mnie interesują. Mamy tutaj starą i nie zamieszkałą willę, kobietę, którą porzucił mężczyzna i niespotykane rzeczy stanowiące cud, lub obecność osób, których nie widać:-) Bardzo podziwiałam bohaterkę za jej siłę charakteru, odwagę w sytuacjach stresujących, zachowanie dumy w czasie, kiedy serce rozpadało jej się na kawałki i trzeźwe myślenie (no bo winko z szafki się nie liczyło). Za to bardzo znielubiłam na szczęście byłego później partnera Luizy, który po pierwsze zostawił ją przed świętami, po drugie, miał ku temu powód tej samej płci co ona, po trzecie, zażądał od niej zwrotu gotówki za dotychczasowe wygody, które rzekomo jej sprawiał. Gdy tylko o tym przeczytałam, miałam go naprawdę dosyć. Jednak historia tu się nie kończy. Willa pod Jemiołą będzie miała powód, by się tak nazywać, ale póki co naszą uwagę będą przykuwały zupełnie inne sceny. Choćby ta, kto wieczorem uciekał z jej posesji w krzaki? Dlaczego ta sprawa została nagłośniona? Czy możliwe, że po odkryciu tożsamości ciotki w willi będą się działy niespotykane rzeczy? Bo czy nagle coś pojawiającego się przy kominku jest jej zwidą, czy też autentycznym wydarzeniem? Czy dalsza opowieść potoczy się tak jak ona będzie chciała, czy też czeka ją nie lada niespodzianka?
Oj, dajcie się porwać tej niesamowitej historii, która sprawi, że uwierzycie we wszystko możliwe i niemożliwe. Wspaniale poprow...

"Willa pod Jemiołą" autorstwa Anna Szczęsna to kolejna książka po którą sięgnęłam z mojej biblioteczki. Patrząc na okładkę spodziewałam się świątecznej historii, a otrzymałam raczej powieść obyczajową, w której akcja toczy się w Grudniu parę dni przed świętami.

Luiza traci pracę i w tym samym czasie rzuca ją chłopak. Pod wpływem impulsu zadeklarowała pomoc rodzicom w ogarnięciu willi, którą otrzymali w spadku. Budynek skrywał wiele tajemnic, q być może jest też nawiedzony. Ciotka która mieszkała w willi okazała się być ciekawą osobą dla Luizy, która w ogóle jej nie znała. Z pomocą przychodzi mężczyzna, który mieszka na tej działce.

Autorka ma bardzo przyjemny styl i lekkie pióro. Książkę czytało mi się szybko.
#willapodjemiołą mimo, że nie nastroiła mnie w świąteczny klimat to i tak mi się podobała. Otrzymaliśmy fajną historię z ciekawą fabułą - ze skrywanymi tajemnicami rodzinnymi, duchami i opisami seansów spirytystycznych. Autorka stopniowo dawkowała nam wszelkie informacje. Dzięki czemu budowała napięcie. Gdy główna bohaterka odnalazła stare fotografie i zapiski, byliśmy już blisko poznania prawdy.
Najbardziej podobał mi się klimat książki jaki autorka stworzyła. Momentami było niepokojąco, w ja bym sama na noc w takiej starej willi bym nie została 🤭 Natomiast Luiza była przekonana, że duch ciotki nad nią czuwa. Na dodatek stworzyła ciekawych bohaterów, którzy mimo przeciwności losu nie poddają się, tylko wstają i idą dalej. Momentami n...

Cześć! 🙋🏽‍♀️

To jaki ten Wasz piąteczek był? Pechowy czy dzień jak co dzień? 😁
**
**
**
„Jeśli Cię boli głowa, uderz się w kolano, zapomnisz o głowie!”

Drogi czytelniku!
Dziś odwiedzimy Luizę, dla której grudzień był niezwykle pechowym miesiącem. Czy główna bohaterka nie straci nadziei i spotka ją coś dobrego? Chwyć mą dłoń, przekonamy się. 😉

@anna_szczesna_autorka dzięki lekkiemu stylowi pisania wciągnęła mnie w swój świat pełen mrocznych rodzinnych sekretów oraz dziwnych zdarzeń. Dodatkowo tak ładnie opisała tytułową willę, iż ja czułam jej klimat i dokładnie ją sobie wyobrażałam. Z jednej strony była wiekowa i sprawiała wrażenie, że ktoś w niej jest, a z drugiej otuliła ciepłem płonącego kominka, który otulał i rozluźniał jednocześnie. 🥰

Historia opisana na kartach powieści „Willa pod jemiołą” pokazuje nam, że życiowe niepowodzenia nie muszą być wcale mianowane pechem. Kto wie, czy z czasem nie okażą się one początkiem czegoś dobrego, czy nadzwyczajnego. 🤗

Sam pomysł na fabułę bardzo ciekawy i intrygujący. A bohaterów albo się lubi, albo nienawidzi. Poruszony został tutaj temat seansy spirytystycznych, który mnie mocno zaciekawił. Czytałam o nich z zapartym tchem.

Ogólnie wydawnictwo promowało ją jako książkę świąteczną, ale ja myślę, iż jest bardziej zimowa, gdyż piękne śnieżne krajobrazy pobudzają wyobraźnie, za to świąt tutaj niewiele. Zważywszy na to, że zima jest nieco przełamywana latem. J...

Grudzień dla Luizy jest pechowy – traci pracę i zostawia ją ukochany Tobiasz. Kobieta musi się zmierzyć z nową rzeczywistością. Postanawia zamieszkać w willi, którą jej ojciec otrzymał w spadku. Chce ją przygotować do sprzedaży. W trakcie pobytu dzieją się dziwne rzeczy, Luiza odkrywa tajemnice przeszłości i poznaje kogoś intrygującego. Czy jest szansa, że te święta będą jednak udane?

To była naprawdę ciepła i życiowa historia. Nie powiem, początek był dla mnie trochę trudny, tzn. nie mogłam coś się wczuć. Nie poczułam od razu takiego zainteresowania, ale postanowiłam dać szansę i cieszę się, że to zrobiłam, bowiem później była to tylko czysta przyjemność.

Bohaterowie to prości ludzie – nie mamy tutaj żadnych udziwnień. Życiowi, nieidealni, trochę pogubieni. Polubiłam zarówno Luizę, jak i Gabriela. Tobiasza już niekoniecznie i wydaje mi się, że raczej nikt za nim nie będzie przepadał. Człowiek totalnie się pogubił i cóż, myślał, że ma wokół siebie tylko głupków. Cieszę się, że Luiza nie kierowała się emocjami tylko faktycznie dostrzegła prawdę.

Bohaterom towarzyszą również duchy przeszłości – ten motyw jest tutaj bardzo fajny. Nie jest przesadzony, ale dla Luizy jest nawet bardzo odczuwalny. Kobieta niejednokrotnie szuka wsparcia ze strony rodzinnego ducha. Jak dla mnie to bardzo dobry dodatek, który na swój sposób dodaje trochę uroku.

Styl i język Autorki bardzo przypadły mi do gustu. Czytał...

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, czytałam kilka książek Ani i każda wywarła na mnie pozytywne wrażenie, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok zimowo - świątecznej powieści pisarki jaką jest "Willa pod jemiołą". Stylistyka i język jakim posługuje się Ania jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i z zainteresowaniem, ja pochłonęłam ją w jeden poranek. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona i równie dobrze poprowadzona i chociaż jest przewidywalna to nie odebrało mi to radości z czytania. Bohaterowie jakich wykreowała autorka są niezwykle autentyczni, myślę, że śmiało moglibyśmy spotkać takie osoby w rzeczywistości i również utożsamić się z nimi w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Główna bohaterka - Luiza od początku zaskarbiła sobie moją sympatię i byłam szalenie ciekawa jak autorka poprowadzi jej losy. Na kartach tej powieści znajdujemy rodzinne tajemnice z przeszłości, które zostały w niezwykle interesujący, barwny i nieco mroczny sposób przedstawione, co ogromnie mi się podobało! Ania świetnie oddała niepowtarzalny klimat starej willi, niektóre opisy były tak bardzo plastyczne, że miałam wrażenie jakbym również była tam na miejscu i towarzyszyła bohaterom we wszystkich wydarzeniach oraz chłonęła targające nimi emocje, a tych tutaj co nie miara! Historia głównej bohaterki "Willi pod jemiołą" skłania do głębszej refleksji nad własnym życiem i daje nadzieję ...

Luiza traci pracę, a na dodatek zostawia ją chłopak. Z racji zbliżających się świąt postanawia spędzić kilka tygodni w willi, którą odziedziczył jej ojciec. Chce ją posprzątać i przygotować do sprzedaży. Niespodziewanie odkrywa tam tajemnice rodzinne, a i poznaje kogoś nowego.

Muszę przyznać, że ta książka nie dała mi takiego świątecznego klimatu, według mnie było mało tej magicznej atmosfery. Ale za to bardzo wprowadziła mnie w klimat zimowy, wiecie śnieg po kolana, śnieżyce itp.

Za to sama historia bardzo mi się spodobała. Razem z Luizą odkrywałam tajemnice jej ciotki, a muszę przyznać, że były ciekawe. Ogólnie sama postać ciotki Julii mnie zaintrygowała. Na miejscu bohaterki szybko bym uciekła jakby w willi działy się różne dziwne zjawiska. Ale zdarzały się również śmieszne sytuacje, w których zaczynałam się uśmiechać.

Miło było patrzeć jak z czasem Luiza się zmienia. Na początku była taka naiwna i głupiutka, a później dojrzała i stała się pewniejsza siebie. Na pewno ta zmiana zaszła dzięki poznaniu Gabrysia. Fajnie czytało się o tej dwójce.

Jeżeli ktoś chce takiej typowo świątecznej książki, to niestety tutaj jej nie znajdzie. Ale sprawdzi się idealnie w czasie wieczornego czytania pod kocykiem i z kubkiem ciepłej herbatki.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki ale myślę, że nie ostatnie 🙂

"Willa pod jemiołą" A.Szczęsnej to zdecydowanie nie była typowa ksiazka świąteczna. Nie znajdziemy tu słodkiej opowieści o dwójce osób które połączy cud Bożego Narodzenia. Co więc nas czeka? Mnóstwo zagadek, historia z przeszłości, komplikacje rodzinne i dużo dramaturgii. Jest i czarny charakter i tragedia i "nawiedzony dwór". Ale jest też miłość, troska, bezinteresowna pomoc i zaufanie.

Akcja co prawda dzieje się w okresie okołoświątecznym, mamy przygotowania do Wigilii, same Święta i Nowy Rok, ale to nie one grają tu główną rolę. Równie dobrze wszystko mogłoby się wydarzyć w środku wakacji, a historia nie straciłaby na wartości.

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się takiej opowieści i byłam miło zaskoczona. Książka była wciągająca, napisana lekkim językiem, a zakończenie nie było przewidywalne. Czytałam ją z dużą przyjemnością i cieszę się że była to miła odmiana od słodkich historii świątecznych.