Elementarz

Niezmiennie najpiękniejszy i najdoskonalszy wzór podręcznika do nauki liter i czytania.
To także mój elementarz, cudne wspomnienie dzieciństwa. Na nim mój dziadek ukochany uczył mnie czytać w wieku 6 lat. Wcześniej czytał mi Baśnie z 1001 nocy. Zapragnęłam i ja zaznać tego dobrodziejstwa. Szybko poznałam litery i pokochałam książki. Od tego czasu niezmiennie czytam i czytam:)

Absolutny numerem 1 wśród dziecięcych literackich wspomnień, jest dla mnie Elementarz Falskiego. Z Alą, która ma Asa i Olą, której osa lata koło nosa. No i z Murzynkiem Bambo, który w Afryce mieszka i jest koleżką o czarnej skórze ( nikomu wtedy nie przeszkadzał taki rasizm). Z przepięknymi ilustracjami, krótkimi tekstami, ot takimi w sam raz dla małej Ewki składającej literki. Teraz, już jako duża Ewa Kowalska w ramach wyzwania przeczytałam Elementarz o deski do deski. Łza mi się w oku zakręciła,
Podręcznik napisany w 1910 roku, w znanej mi formie wydany po raz pierwszy w 1949r., pierwszoklasiści uczyli się z niego do 1983 roku. 73 roczniki uznają go więc za swój pierwszy podręcznik. Pewnie jest już anachroniczny i niemetodyczny, ale mnie kojarzy się z beztroskimi i dziecięcymi latami, budzi wspomnienia, pomógł mi wkroczyć do świata czytelnictwa i pozostaje najmilszą książka dzieciństwa.

Z "Elementarza" w tym wydaniu uczyłam się czytać i pisać. Była to książka, którą odkupiono od starszego dziecka, które też się na nim uczyło i została przekazana kolejnemu dziecku. No i zatęskniłam za początkami. Jak to było? Znalazłam, kupiłam, przeczytałam. I nawet nie pamiętałam, że niektóre teksty, wiersze były autorstwa Aleksandra Fradry i Juliana Tuwima. Dla mnie warto było zrobić taki powrót do przeszłości. A przy okazji znowu uczę się pisać zgrabniej literki ;-)