Finding Back to Us

Powrot Callie do rodzinnego domu to nie jest coś o czym marzyła. Gdyby to zależało tylko od niej najprawdopodobniej jej noga nigdy więcej by tam nie stanęła. Jednak miłość do siostry jest bardzo silna więc na jej prośbę jedzie do Alabamy by wraz z rodziną wziąć udział w uroczystości rozdania świadectw. Nie spodziewała się jednak, że w domu pojawi sie również jej przybrany brat, właśnie przez którego tak bardzo nie chciała wracać. Świadomość że przez niego straciła ukochanego ojca wywołuje silne emocje względem Kaitha. Jego pojawienie się w domu na nowo budzi w niej żal, smutek oraz złość. Minęło już kilka lat jednak rana wcale się nie zagoiła.
Tak czy inaczej Callie musi zacząć spędzać w jego towarzystwie coraz więcej czasu przez co poznaje go z innego strony. Na jaw wychodzą również informacje o których nikt wówczas nie miał pojęcia. Czy jest szansa by jej stosunek do Keitha uległ zmianie?

Ogromnie się cieszę, że ten tytuł wpadł w moje ręce! Za piękną okładką kryje się niezwykle wartościowa treść. Historia głównej bohaterki uświadamia nam jak ważne jest zrozumienie i wybaczenie. Nie tylko innym, ale czasami rownież samemu sobie. Są momenty gdzie nie mamy wpływu na to co się w naszym życiu wydarzy i nie ma sensu zadręczać się tym. Niczego to nie zmieni, a może wręcz zaszkodzić.
Ta opinia jest krótka, ale uwierzcie mi, że naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł. Osobiście nie mogę się doczekać kolejnej części!

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Pierwsza książka pisarki jaką przeczytałam to "First last look" z serii #first i od tego momentu całkowicie przepadałam jeśli chodzi o twórczość autorki i sięgam w ciemno po każdą kolejną historię spod jej pióra. Dlatego to oczywista oczywistość, że musiałam jak najszybciej zapoznać się z pierwszym tomem nowej serii - "Finding back to us", która całkowicie kupiła mnie swoją piękną szatą graficzną. Jest to powieść z gatunku literatury młodzieżowej. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się w ekspresowym tempie. Ja historię Callie i Keitha pochłonęłam w jeden wieczór i nie odłożyłam książki póki nie poznałam jej zakończenia. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę świetnie wykreowani. To postaci z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy. Callie i Keith to tak naprawdę młodzi ludzie, dopiero wkraczający w dorosłość, jednak już zmagający się z ciężkimi przeżyciami, które odcisnęły piętno na ich obecnym życiu. Historia została przedstawiona z perspektywy głównej bohaterki, co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się boryka, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Żałuję jedynie, że autorka nie pokusiła się o zaprezentowanie również punktu widzenia Keitha, bo bardzo ...

Finding back to us kusi okładką, choć prosta, to jednak przyciąga wzrok.
Trochę miałam niestety problem z tą książką. Czytanie zajęło mi prawie 2 tygodnie, co chyba nawet z moim gorszym czytelniczo czasem, dawno się nie zdarzyło. Nie ciągnęło mnie do niej. Chociaż byłam ciekawa co tam się ostatecznie okaże w pewnej kwestii, nie miałam szczególnej chęci, żeby łapać za nią i dowiedzieć się tego jak najszybciej.
Trochę ją męczyłam, a ona męczyła mnie.
Jednocześnie nie mogę powiedzieć, że jest to zła książka. Wiem zresztą, że ma sporo pozytywnych opinii. Mnie po prostu ta historia nie przekonała, a główna bohaterka, Callie, za bardzo mnie irytowała. Próbowałam ją zrozumieć, wiedziałam, że przeżyła traumę, że to co ją spotkało było dla niej ogromnie trudne. A jednak irytacja nad tym przeważała.
Teoretycznie jest to książka emocjonalna, a ja tych emocji nie czułam.
Główną emocją, wałkowaną przez połowę książki, o której mogę powiedzieć, że rzeczywiście występowała, była nienawiść. Ale nawet tutaj mam wrażenie, że zbyt wiele było sprzeczności i trochę takiego dziecinnego zachowania.
Callie przez 7 lat żyła nie przepracowawszy tragedii, która się wydarzyła. I tak, to co spotkało jej rodzinę było straszne. Tylko, że moim zdaniem, autorka nie poradziła sobie dobrze z tym problemem, z jego rozwiązaniem. On był, temu nie można zaprzeczyć, ale potem jakby...zabrakło mi większego bum, tych emocji, które towarzyszą 'uleczeniu siebie'. Poza tym, zachowanie Callie...

Callie wraca do rodzinnego domu, aby spędzić wakacje z siostrą i macochą. W tym samym czasie do miasta przyjeżdża Keith, jej przybrany brat, którego nie widziała od 7 lat. Dziewczyna nienawidzi go całym sercem i obwinia o śmierć ojca. Już sam przyjazd w rodzinne strony był dla niej wystarczająco dużym przeżyciem, a teraz do tego wszystkiego w gratisie dostaje obecność chłopaka, którego nigdy w życiu nie chciałaby spotkać…

Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień. To było moje pierwsze spotkanie z autorką i mam nadzieję, że nieostatnie. Ale do brzegu! "Finding back to us" to przepięknie napisana historia o miłości i wybaczaniu. Już sam pomysł na fabułę, który dotyczy pozornie zakazanej miłości, jest nietuzinkowy. Autorka stworzyła obraz uczucia, które nie miało prawa się narodzić. Relacja budowana przez głównych bohaterów na podwalinach dawnej tragedii, niedopowiedzeń i wzajemnego żalu ma w sobie coś, co sprawia, że czytając tę książkę, czułam się wciągnięta w nią na sto procent. Losy Callie i Keitha zawładnęły moją głową, a w brzuchu pojawiły się przyjemne mrowienia. Delikatność uczuć i doznań, jakie serwuje autorka, sprawiają, że nie sposób oderwać się od tej historii. Ta momentami zabawna, a momentami tragiczna opowieść o dwójce młodych, zagubionych i pełnych żalu ludzi głęboko wwierca się w serce i tam osiada na długo. Autorka w wysublimowany, ale okraszony odrobiną pikanterii sposób dzięki gestom, słowom i zakazanym szeptom pobudza wyobraźnię czytelnika. Niedzie...

Callie wraca do rodzinnego miasteczka na wakacje, chce spędzić je ze swoją siostrą, która po zakończeniu roku planuje daleką podróż. Dziewczyna nie za bardzo chcę wrócić do tamtego miejsca, wiąże się z nim wiele bardzo trudnych wspomnień.. Jednak czego się nie robi dla ukochanej siostry? Jest tylko jeden mały kłopot, bo na miejscu okazuje się, że do domu wrócił też jej przyrodni brat.. którego dziewczyna szczerze nienawidzi.. Nawet siedem lat rozłąki nie zmieniły tego uczucia.. co się stanie gdy tych dwoje ponownie stanie na swojej drodze? I za co tak naprawdę Callie nienawidzi swojego brata?

Kochani, szalenie Wam polecam! Jest to pierwsza część, świetnie zapowiadającej się serii! Ja już od pierwszych stron zostałam pochłonięta w wir wydarzeń.. To książka z motywem zakazanego uczucia, a ja darze takie ogromną sympatią! Nie jest to też zwykły lekki romans.. Tutaj poruszane są naprawdę trudne tematy: strata, nienawiść, ból, bolesna przeszłość której bohaterowie muszą stawić czoła..
Bardzo polubiłam główną bohaterkę, zrozumiałam jej ból i podobało mi się to jak uparcie walczyła z tym co się dzieje w jej wnętrzu. Keith, on z kolei skradł moje serce.. jest odważny wie czego chce i nie boi się o to walczyć, mimo przeciwności losu.
Autorka ma bardzo przyjemny styl pisania, przez co bardzo ciężko jest oderwać się od lektury. Książka skończyła się w takim momencie.. że zdecydowanie muszę się dowiedzieć co będzie dalej! Mam nadzieję, że Wydawnictwo nie będzie nam ...

Callie, wraca do domu rodzinnego, by spędzić wakacje z siostrą zanim ta wyruszy w podróż dookoła świata. Nie wie jednak, że do domu wraca również Keith, przybrany brat, którego od kilku lat nienawidzi całem sercem. Keith zabrał jej kogoś, kogo kocha. Jednak ku jej zdziwieniu, chłopak wywołuje w niej emocje, których nie powinien…

Okładka przykuwa wzrok i nie da się przejść koło niej obojętnie. Mało tego, sam opis fabuły również zachęca, a ja śmiało mogę Wam napisać, że z lektury będziecie bardzo zadowoleni.

Przyrodnie rodzeństwo, jakby nie patrzeć zakazane uczucie i w tym wszystkim rodzinna tragedia. W dodatku życiowe rozterki. Z tego nie mogło wyjść coś słabego. Wręcz przeciwnie, to naprawdę dobra lektura.

Bohaterów nie da się nie lubić. Ba, im się po prostu kibicuje i czuje się, że podczas lektury jest się obok nich. Współczułam zarówno Callie, jak i Keithowi i muszę przyznać, że z czasem zaczęłam się domyślać, co tak naprawdę się tutaj wydarzyło. Byłam ciekawa, jak Callie poradzi sobie z prawdą i cóż, to silna dziewczyna. Wszyscy wiele przeszli, ale koniec końców mogli liczyć na siebie, choć wydawało im się, że jest inaczej.

Polecam. Płynęłam z tą historią, trzymałam kciuki za naszą dwójkę i kibicowałam. Jestem bardzo usatysfakcjonowana lekturą i gorąco polecam.

Już zapomniałam, jak bardzo lubię książki Bianci Iosiboni. Kiedyś kochałam zaczytywać się w jej twórczości, a zaraz obok twórczości Mony Kasten zajmowały zaszczytne miejsce na mojej półce.

„Finding back to us” skutecznie przypomniała mi, dlaczego tak bardzo lubiłam styl autorki. Choć z początku nie mogłam wkręcić się w fabułę, tak dość szybko uległo to zmianie, i chłonęła każdą kolejną chwilę bolesnej znajomosci Callie i Keitha. Książka ta opiera się na motywie przybranego rodzeństwa, który jak pewnie wiecie bardzo lubię. Muszę przyznać, że podobało mi się w jaki sposób autorka poprowadziła ponowne spotkanie po latach dwójki głównych bohaterów.

Kolejnym czynnikiem, który mnie kupił było zachowanie bohaterów. To młodzi ludzie, Callie wkracza w dorosłość, wiec nie mamy prawa oczekiwać od niej samych dojrzałych decyzji i mądrych posunięć. Na szczęście Keith w moim odczuciu zachowywał się wręcz wzorowo, był miłym kontrastem dla niezdecydowanej kobiety.

„Finding back to us” porusza motyw utraty rodziców w młodym wieku, traumatyczne, nieprzepracowane wydarzenia z przeszłości. Ta książka pozostawiła we mnie jakiś nostalgiczny nastrój, mimo to z chęcią sięgnę po kontynuację, już o innych bohaterach.

„Finding Back to Us” to książka, która zdecydowanie przypadła mi do gustu. Historia w niej okazała się ciekawa, wywołująca wiele emocji. Z przyjemnością polecam.