First Love

Lekka przyjazna. Płynnie się czyta i bardzo szybko.
Pewna Grzeczna Dziewczyna postanawia coś zmienić i uciec, że swoim przyjacielem. Chce zobaczyć wiele rzeczy i odkryć sama siebie, a odnajduje miłość. Ta pierwsza niewinna.
Razem postanawiają być jak Bonnie i Clyad. Zawsze razem.
Nastolatkowie którzy odkrywają siebie. Książka jest niewinna i przypomina czasy o których nawet już nie pamiętamy. Te zakątki naszego życia które zostały pokryte warstwą kurzu. Kto nas nie chciał zdobyć świat, uciec, zwiedzać i upijać się miłością.
Bardzo miło się czytało książkę. Inaczej na nią spojrzałam gdy zaczęły się problemy. Nie chcę zdradzać treści bo myślę że to w tej książce jest najlepsze.
Zdawała mi się kolejna powieścią o słodkiej idealnej pierwszej miłości. Kompletny zwrot akcji, gdy nagle patrzysz na bohatera i myślisz że jednak go wcale nie znasz i że źle ich wcześniej oceniałeś, bardzo powierzchownie. nie każdy uciekający nastolatek jest dzieciakiem, któremu się za dużo wydaje i ucieka się nie tylko przed rodziną.
Są w życiu momenty, że zostajemy sami, a ludzie którzy mieliby zawsze odchodzą. Oczywiście na wiele sposobów. Można być ciałem a odejść. można nie żyć fizycznie a zawsze być przy drugiej osobie. Albo można zawinąć się, zostawić obecne życie i zacząć od nowa, nieraz porzucając najbliższych.
Czasami jesteśmy porzucani a czasami my porzucamy. Nic nie jest stale i na pewno.
Nie robiąc spamu polecam przeczytać. Tak poprostu.

Jeżeli szukacie książki na miarę „Promyczka” to „First Love” jest dla was.
Pełna emocji, zabawy i korzystania z życia. Taka jest właśnie ta opowieść. Jednocześnie zawiera w sobie tyle bólu, że ledwo byłam w stanie czytać ostatnie strony.
Robinson i Axi to nastolatkowie po przejściach, ale ich historia jest o wiele tragiczniejsza niż nam się wydaje po kilkunastu, czy kilkudziesięciu stronach. Robinson jest uosobieniem chodzącego ideału, kocha szybką jazdę, ryzyko, franka gitarze i śpiewa. Gdy doszłam do momentu, gdy już wiedziałam jaki będzie koniec z całych sił starałam się go znienawidzić, jednak tak się nie da. Ta dwójka wyruszyła w wielką wyprawę kradzionymi samochodami, mieszkali w hostelach, polach namiotowych i pięciogwiazdkowych hotelach. Ich opowieść jest piękna i tragiczna. Koniec mnie rozwalił na kawałeczki i wiem, że będę się długo po tym zbierać. To jest piękna historia, która nauczy nas, że trzeba z życia korzystać chwilą. Bez względu ma wszystko.