Gangway

Grzegorz Dziedzic "Gangway",

Teo Rucki powrócił ! I to w zupełnie nowej odsłonie. Pokazując swoje głęboko skrywane oblicze. Pełne majaków przeszłości, niezałatwionych spraw, ale też poczucia braterstwa z ludźmi, za którymi należy wskoczyć w ogień. Okazuje się, że nawet jeśli człowiek przebierze się w elegancki garnitur i otrzyma możliwość piastowania posady stróża prawa, zerwanie z przeszłością będzie niezwykle trudne. Tym bardziej w Chicago, w polskiej dzielnicy, pełnej ludzi wykluczonych, zdegenerowanych, tych których marzenia o lepszej przyszłości zdusiła smutna rzeczywistość.

Po przeczytanym niedawno świetnym debiucie autora, poszłam za ciosem i praktycznie od razu sięgnęłam po "Gangway", będący kontynuacją opowieści o Teodorze Ruckim. Zawsze boję się dalszych ciągów losów bohaterów powieści. Żeby nie trafić na coś, co już było, nie zanurzyć się we wtórności, nie otrzymać historii skrojonej pod czytelnika pragnącego jedynie ponownego spotkania z poznanymi wcześniej postaciami. W "Gangway" absolutnie tego nie ma. I choć znalazłam się ponownie w mrocznych chicagowskich zaułkach, wśród osób, których życie nie rozpieszcza, to zamysł autora, który nie podaje czytelnikowi postaci Teo Ruckiego na tacy, natomiast wprowadza go w niezwykle nieoczywisty, a zarazem chyba jedyny możliwy sposób, okazał się strzałem w dziesiątkę.

W "Gangway" znów jest inteligentnie. Życie ludzkie miesza się z odrobiną polityki, uśpione instynkty i namiętności ścierają się...

Grzegorz Dziedzic debiutował pod koniec roku 2021 kryminałem retro „Żadnych bogów, żadnych panów”, który przyniósł mu Nagrodę Wielkiego Kalibru i, który wiosną 2023 został wydany ponownie dosłownie na miesiąc przed premierą tomu drugiego serii, a raczej trylogii zwanej chicagowską. Tom drugi nosi tytuł „Gangway” i w mojej ocenie jest jeszcze lepszy niż pierwszy! (Nie jest konieczna znajomość pierwszego, by zapoznać się z drugim.). Historia opisana w „Ganway” jest dużo bardziej kameralna, skupiona na jednostce i stronie psychologicznej motywów i konsekwencji zbrodni. Przedstawiona z perspektywy Ruckiego w narracji trzecioosobowej, byłego członka gangu i byłego policjanta, który teraz współpracuje z gangsterem/piratem zajmującym się przemytem nielegalnego alkoholu. Nielegalnego, bo historia toczy się w 1921 roku w Chicago, czyli w czasach prohibicji. I to czuć, szybko pojawia się klimat, która sama tak dobrze znam choćby z serialu „Zakazane Imperium”. Oddany jest znakomicie, tym bardziej, że główny bohater zagłębia się w dosyć dekadenckie środowisko, w którym dusze artystyczne mieszają się z gangsterami. Są oczywiście też bijatyki, oddane bardzo dokładnie, co mnie z początku nużyło, jednak z pewnością docenią je ci, co choć trochę na boksie się znają. Sama intryga prowadzona jest tempem spokojnym, pojawiają się rozdziały z perspektywy ofiary, która w tym czasie analizuje swoje życie i zaczyna na nie patrzeć całkowicie inaczej. Dochodzi również do bardzo ciekawych wniosków....

Mijają trzy lata od wydarzeń, które wywróciły życie Teodora Ruckiego do góry nogami. Choć wydawało by się, że udało mu się ukryć przed całym światem, jednak świat postanowił się o niego upomnieć.
Pewien pirat chce by Teodor został jego przedstawicielem w Chicago i rozprowadzał whisky. W końcu prohibicja to złoty czas szmuglowania alkoholu. Rucki pewnie by odmówił, gdyby nie wiadomość o zaginięciu dawnego przyjaciela, byłego księdza Romana Ogorzałka. Ta informacja sprawia, że kilka dni później Teodor przemierza miasto w poszukiwaniu Romana. Wynajmuje jego lokum, przegląda rysunki, odwiedza te same miejsca i poznaje nowych znajomych byłego księdza. Tym sposobem los prowadzi Ruckiego do dwóch zupełnie różnych światów. Z jednej strony bohema, spirytualiści i głosiciele nowych teorii społecznych. Z drugiej zaś strony, dobrze już mu znane środowisko gangsterskie. Tym razem jednak z samą przestępczą śmietanką, Dużym Alem Capone i jego bossem Johnnem Torrio.
Autor zabiera nas w podróż po międzywojennym Chicago. Robi to tak umiejętnie, że w pełni zatapiamy się w tej gęstej miejskiej atmosferze pełnej zagadek kryminalnych i mafijnych porachunków. Ta seria spodoba się każdemu fanowi serialu Peaky Blinders, ale nie tylko. Ja nie sądziłam, że to książki dla mnie, a kompletnie przepadłam i niecierpliwie czekam na kolejną część. Dlatego serdecznie polecam każdemu 😊

„ Gangway ”.
Do Wietrznego Miasta powrót. Nie do tego brudem i smrodem emanującego, a prohibicją, handlem nielegalnym alkoholem i lejącą się wszędobylsko whisky. Tym razem polonijne Chicago to uliczki biedą i pijaństwem wypełnione, gangsterskimi porachunkami osnute. Ciemnymi zakamarkami i klimatem noir. Spirytystyką, nielegalnymi walkami bokserskimi i siewcami nowych teorii społecznych. Zupełnie inna to powieść niż poprzedni tom. Może mniej kryminalna. Ale za to jaka dobra.

Powrót do Chicago po tragicznych wydarzeniach nie jest łatwy dla Teo. Mierzy się z własną traumą. Poniósł straty, które jak bolesna zadra tkwią w jego duszy. Ale wraca, by wykonać zlecenie dotyczące szmuglowanej whisky i odszukać przyjaciela, księdza Romana. Kroczyć będzie więc drogami, które stanowić będą niemałe ryzyko. Ale przecież to Teo. Odważny i bezkompromisowy. Już nie sierżant, a bokser. Twardy i nieustępliwy, jednocześnie ceniący wartości takie jak przyjaźń. Może gubiący się czasami sam ze sobą, z uczuciami i emocjami, ale silny, gotowy do walki o przyjaciela. Dał mi powody do uśmiechu, ale też do wzruszenia i podziwu. Nokaut w jego wykonaniu to prawdziwa gratka dla wyobraźni.

Język tej powieści wzniósł mnie na wyżyny literackich doznań. Elegancki, a zarazem brudny. Sensualny, a jednocześnie dosadny i mocny. Rzeczywisty, a równocześnie barwny i plastyczny. Chicago Dziedzica mnie oczarowało. I choć w tej części stawia on bardziej na bohaterów niż na klimat miasta to moja...

Po raz drugi dałam się zabrać do lat dwudziestych ubiegłego wieku. Mijają trzy lata od ostatnich wydarzeń, Teodor Rucki decyduje się na powrót do Chicago. Powodem tej decyzji jest wiadomość o zniknięciu jego przyjaciela Romana Ogorzałka. Podejmuje się jednocześnie misji przewozu szmuglowanej whisky.

Weszłam w tę część z przytupem, ponieważ zaczyna się od pojedynku bokserskiego. Już sam ten początek utwierdził mnie w przekonaniu, że opisy Autora są niezwykle barwne i plastyczne. Miałam przed oczami to wszystko co działo się na ringu. Również reszta opowieści była prowadzona w sposób tak czytelny, że mogłam mieć wrażenie przebywania w opisywanych miejscach.
Nie zabrakło napięcia, pomysłowej fabuły i oczywiście zaskoczenia.
Naturalność, którą zachwycałam się w tomie pierwszym również tutaj miała swoje miejsce.

Nietuzinkowa historia osadzona w intrygujących czasach, napisana językiem pięknym, płynnym i lekkim. Dopracowana w szczegółach i sprawiająca wrażenie realnej.

Mogę dodać, że mi bardzo się podobały obie części, a mąż, który jest po pierwszej wpadł w zachwyt 😀

Dodam na koniec, że okładki idealnie wbiły się w moją estetykę, pomysłowe, świetne kolorystycznie, a swoim klimatem idealnie nawiązują do tego co w środku.