Greckie Wakacje

Czy można jechać na trzymiesięczne wakacje do Grecji i nie być z tego powodu zadowolonym?
Okazuje się że tak...

Colby Catherine Cavendish w wieku 17 lat poleciała na wakacje na grecką wyspę Tinos do swojej ciotki Tally. Wyjazd ten wydawał się dziewczynie kompletną klapą, traktowała go jak zesłanie i odbierała jako okrutną karę wymierzoną ze strony rodziców. A ponieważ nastolatki odbierają wszystko co złe i co dobre ze zwiększoną mocą, to możecie sobie wyobrazić w jak czarnych barwach bohaterka przedstawiała swoje emocje.

Doznania i zwierzenia Colbie poznajemy na stronach jej pamiętnika, a potem także bloga, który postanowiła prowadzić pod wymownym tytułem "Okrutne Lato". Wiele także mówią jej maile do rodziców i kolegów wysyłane w jedynej na wyspie kafejce internetowej. Świat Colbie mocno drży w posadach, jej rodzice się rozwodzą, dom, w którym mieszkała od dziecka zostaje wystawiony na sprzedaż, a ona znajduje się tysiące kilometrów od Kalifornii i od znajomych, o których uznanie tak bardzo zabiegała przez ostatnie miesiące. W domu ciotki nie ma komputera, internetu, więcej... nie ma nawet telewizora, więc codzienne poranne spacery do kafejki stają się rytuałem bohaterki.
Dziewczyna przeżywa na wyspie prawdziwe wzloty i upadki. Jednak z czasem okazuje się, że "nie taki diabeł straszny..." i oto blog Colbie zmienia tytuł na "Krąg na piasku", a my czytamy w kolejnym wpisie, że "To miejsce jest po prostu PRZEPIĘKNE! To prawdziwy RAJ NA ZIEMI, tylko ja...

Greckie wakacje to pewnie książka raczej dla młodszego odbiorcy niż ja. Ale ja również bawiłam się przy lekturze bardzo dobrze. Z kliku powodów oczywiście.
Bardzo sympatycznie czyta się tę historię. Różnorodna, bo i listy i pamiętnik i strona internetowa, zdarzenia, emocje, przeszłość, nowo podjęte wyzwania. Szybko i z zaciekawieniem. Bo choć można byłoby powiedzieć, że wiele się tutaj nie dzieje, całość skomponowana jest ciekawie i interesująco.
Zdecydowanie poleciłabym tę książkę młodszej populacji czytelniczek. Pewnie w wieku mojego młodszego dziecka, ale też i dziewczynom, których dzieciaki niedługo mogą zbliżyć się do tego wieku. Warto nie tylko podejrzewać czy teoretycznie wiedzieć, że tak może być, ale również przeczytać o tym oczami rozgoryczonej nastolatki, której głupie wybory prześcigają się jeden z drugim. I pewnie warto byłoby przypomnieć sobie, że i my popełnialiśmy błędy. Może nawet głupsze niż Colbie. I oczywiście to, że te głupoty choć bardzo byśmy chcieli, nie są przywilejem młodego wieku.