Historia białego wieloryba

Luis Sepúlveda "Historia białego wieloryba",

"Oko wieloryba rejestruje z daleka to, co widzi u ludzi. Strzeże tajemnic, których nie powinniśmy poznać." – Pliniusz Starszy, Historia naturalna

Wieloryb jeden z największych ssaków przez wieki postrzegany był jako obraz świata i filar nieba. A kiedy Kasjopeja przechwalała się, że ona i jej córka Andromeda są najpiękniejsze na świecie, piękniejsze nawet niż morskie nimfy – nereidy, te namówiły Posejdona, by zesłał na królestwo jej męża morskiego potwora, który później, podobnie jak one na mapach nieba przybrał kształt konstelacji układającej się w kształt ryby, smoka bądź węża morskiego, a także wielkiego wieloryba (klasyczna wersja mitu). Ten do dziś jest symbolem potęgi, starej wiedzy, wewnętrznej przemiany i uzdrawiających sił oceanu.

Ta, licząca nieco ponad osiemdziesiąt stron, przepięknie ilustrowana, niezwykle klimatyczna opowieść pozwoliła mi przenieść się do nadal pełnego tajemnic świata przyrody, który nie ogladający się na nic, ani na nikogo człowiek, pragnie coraz bardziej dla siebie zawłaszczyć. Nie licząc się z bogactwem, które fauna i flora ma do zaoferowania. Działając wbrew naturze. Będąc wreszcie niezwykle krótkowzrocznym spadkobiercą potęgi i osobliwości otaczającego go świata.

"Historia białego wieloryba" płynie niczym przepełniona magią baśń, symboliczna przypowieść, która głosem wiekowego białego wieloryba, ogromnego kaszalota, chroniącego część morza przed napływającym...

Powieść jest dziwaczna i trudno ją umiejscowić w czasie właściwie. Przez wszystkie rozdziały słuchamy opowieści wieloryba. Mogłoby się wydawać, że jest ona bardzo fragmentaryczna, ale jednak ma spójną ścieżkę – zazwyczaj historia dotyczy ludzi morza, łowców wielorybów lub innych morskich stworzeń (TW: są przykre opisy).

Język jest dość zadaniowy – "popłynąłem" , "widziałem" – chociaż jest kilka takich fragmentów, które poruszają mocniej. Mimo to ciężko mi ocenić jednoznacznie tę książkę. I polecić. Bo jest... specyficzna. Trochę jak taka makabryczna baśń dla dzieci, bo pojawia się element fantastyczny, który mocno wytrąca z równowagi.