Jak nie krzyczeć na swoje dziecko

Nie znam nikogo, kto choć raz nie podniósł głosu na swoje dziecko. Jak sama autorka wspomina o artykule z ''New York Times'a'', że krzyk jest "nowym klapsem'', a my - ''pokoleniem wrzasku''. Gdzie muszę przyznać w zupełności rację. Krzyczymy do siebie, na każdym kroku. Kiedy coś nie idzie, kiedy jesteśmy źli, bądź zniecierpliwieni. A po co to?
Tylko nadszarpujemy własne nerwy i co za tym idzie, nasze zdrowie.

Do rzeczy.
Trzeba zacząć od tego, że nikt nie jest idealnym rodzicem. Ale też, nikt nie jest złym rodzicem (tutaj jednak istnieją źli, którzy zostawiają własne dzieci), ale wracając do standardowej rodziny to nigdy nie będzie perfekcyjnie. Mamy wzory, bądź budujemy własne, ale przy tych wszystkich zależnościach staramy się wychować lepsze pokolenie, co nie jest łatwą sprawą, ponieważ rodzicielstwo to "trudny zawód". Carla Naumburg na podstawie własnego doświadczenia przedstawia, jak wielu z nas jest do siebie podobnych. Wybuchowość, wyprowadzenie z równowagi czy po prostu złość na dziecko, nie jest niczym dobrym.

Czytając poradnik nieidelnej matki, przede wszystkim autorka nie pokazuje nam jak mamy się wzorować. Przedstawia nam zależności i sytuacje jakie miały miejsce w jej życiu, abyśmy to właśnie my pracowali nad samym sobą.

Po pierwsze: nie możesz się porównywać do innych, coś co wygląda idealnie na zdjęciu, w rzeczywistości jest zupełnie inne. Każdy z nas jest człowiekiem, a człowiek to niestet...

Czy kiedykolwiek zdarzyło Ci się nakrzyczeć na własne dziecko? Czy miałaś/miałeś z tego powody później poczucie winy? Na pewno nie raz gdyż każdy rodzic wie jak własne dziecko niekiedy potrafi wyprowadzić nas z równowagi. Sama wielokrotnie nadepnęłam na porozrzucane klocki lego, które idealnie wpasowały się we wzór na dywanie, zbierałam porozstawiane wszędzie kubki czy zastanawiałam się czy ta szafa jest potrzebna skoro wszystko wisi na krześle. Gdy wchodzę do pokoju syna nigdy nie wiem co mnie spotka, a ja wielokrotnie mam wrażenie iż mimo iż ciągle się powtarzam trafiam w próżnie co niekiedy powoduje, iż zdarza mi się wybuchnąć.
Autorka już na samym początku podkreśla iż rodzicielstwo jest trudne i nie każde dziecko wychowuje się tak samo. Nikt z nas również nie jest rodzicem idealnym, a porównywanie się do innych wcale nam nie pomaga. Podkreśla, iż żeby być lepszym rodzicem warto zadbać o siebie co jest niezwykle ważne, gdyż często my jako rodzice o tym zapominamy. A zapominając o naszych potrzebach nasz poziom frustracji rośnie, a co za tym idzie odbija się na naszym otoczeniu. Mimo wszystko autorka nikogo nie osądza, a z drugiej strony podaje szereg konkretnych, wykonalnych rad i strategii, które przedstawia w kategoriach prawdziwego życia rodziców. Metody pokazywane są na konkretnych przykładach co jest dodatkowym plusem. Krótko mówiąc, jeśli jesteś rodzicem myślę, że zdecydowanie warto przeczytać tę książkę.