Opinia na temat książki Jak przechytrzyć nieboszczyka

Sądząc z tytułu - należało się spodziewać kryminału, ale w mojej ocenie z kryminałem ma to tyle wspólnego, że znaleziono nieboszczyka. Cała reszta to leciutka obyczajówka z romansikiem, absolutnie nic frapującego czy pociągającego.
Jedna z bohaterek uważa, że nawet ludzie noszący rozmiar M są otyli i powinni się odchudzać. Really? Druga klasycznie marzy o mężczyźnie i rodzinie - nic odkrywczego.
Dwie przyjaciółki po kilku nieudanych wyjazdach all inclusive decydują się na spędzenie urlopu w kraju i wynajmują domek nad morzem. Już tu autorki wprowadziły zamieszanie, raz umiejscawiając ów domek w Juracie, innym razem w Jastarni, owszem, to bardzo blisko, ale nie całkiem to samo.
Po przyjeździe na miejsce bohaterki przypadkiem zamieszkują w zupełnie innym domku, bo akurat do niego trafiły i jakoś nie przeszkadza im, że nie zgadza się ani adres, ani wygląd domu, który znają ze zdjęć. Czy rzeczywiście bywają ludzie, którzy się zachowają w ten sposób? Dla mnie to kompletnie nierealne.
Po dwóch dniach pobytu w drewutni odkrywają zwłoki właściciela domku, a kiedy chcą zgłosić sprawę na policję - przed komisariatem widzą żywego nieboszczyka, co doprowadza do zmiany planów, przeniesienia się do domku, który miały zająć od początku i prób udawania, że nic się nie stało. Czyżby? Tak się da?
Później okazuje się, że żywy nieboszczyk jest bliźniakiem zmarłego, ma problemy, którym może zaradzić wcielając się w brata, dochodzi do wybuchów uczucia i założenia agencji detektywistycznej, bo wszyscy troje w latach dziecinnych lubili czytać kryminały. Powalająca logika.
Właściwie gwiazdki są za entourage - mierzeja helska, Jurata, Jastarnia, nadbałtyckie plaże - miejsca, które uwielbiam.