Jedynym wyjściem jest śmierć

Jestem antyfanem MacLeana, bardzo mi to co pisał nie przypasowuje, jednak tą powieść, w odróżnieniu od trzech innych do których podchodziłem udało mi się zakończyć. Czemu? Chyba głównie dzięki postaciom. Są sympatyczne w czytaniu :) Jakoś tak skonstruowane, że będąc bardzo nieskomplikowanymi nijak tym nie drażnią i bycie z nimi daje jakąś tam frajdę czytelniczą. Sympatycznie się z nimi jest i tyle.

A reszta? Opowieść, której nie udało mi się do końca pojąć, momenty, gdy dany bohater pojawiał się w danym miejscu znikąd i to znikąd jakoś tak w dwójnasób, bo tak od strony czysto fabularnej jak i gdy idzie o sprawy warsztatowe. Protagonista, który wszystko wie i dzielnie bierze na siebie winę. No, może trochę czuć było klimat miejsc, ale, o dziwo, najmniej chyba klimat torów wyścigowych.