Jego asystentka

"Jego asystentka" to romans biurowy bardzo różnicy się od tych, które do tej pory czytałam. Oczywiście na plus 😊 Historia jest ciekawa, zawiera zabawne dialogi :D można się przy niej pośmiać i popłakałac :) czyta się lekko i szybko :) polecam!

Ostatnio miałam możliwość zetknąć się z piórem A.E. Murphy i jestem wprost oczarowana. Biorąc tę pozycję do ręki, nie sądziłam, że dostarczy mi ona tyle wrażeń. Jego asystentka przekonała mnie do siebie już po kilku stronach i na pewno zapadnie mi na długo w pamięci.

Życie Rose Sinclar kręci się ciągle wokół liczby 6 oraz jej zwielokrotnienia. Cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Jest poukładana i dobrze zorganizowana, nie ma problemów z nawiązywaniem kontaktów. Pracuje jako asystentka w firmie Ezry Contiego. Mogłoby się wydawać, że żyje się jej dobrze. Świetna praca, przyjaciółka, na którą zawsze może liczyć i szef, z którym znajomość z każdą kolejną chwilą się rozwija. Choć tłumaczą sobie, że są przyjaciółmi to czuć między nimi narastające pożądanie. Czułe słówka, niewinne przytulanie czy nawet głupie uśmiechy sprawiają, że ich uczucie względem siebie narasta, a my jako czytelnicy odczuwamy to z każdą kolejną stroną.
Można by pomyśleć, że to już było, romans biurowy, ale to nie prawda. Ta książka ma w sobie to coś, co sprawia, że staje się wyjątkowa. Nie mam pojęcia czy za tym wszystkim stoi główna bohaterka — Rose i jej zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, której nie sposób nie lubić, czy Ezro, który z jednej strony jest czarujący i uwielbia się go całym sercem, a z drugiej wzbudza odrazę swoim zachowaniem, ponieważ dziwnie patrzy się na osobę, która flirtuje, będąc w związku małżeńskim.
Książka napisana jest z perspektywy Rose, dzięki czemu możem...

Jego asystentka, to taka książka, gdzie po dwóch przeczytanych stronach wiedziałam, że to będzie dobre, że mi się spodoba :)
I rzeczywiście, nie zawiodłam się! Cała żyłam tą książką, rozchyliłam strony i wlazłam tam do środka.
Ta książka jest jak taki mały szczeniaczek, słodki, uroczy, ale czasem nasika Ci do butów, tylko, że nawet wtedy nie jesteś w stanie zbyt długo się gniewać, bo te oczy, tyle słodkości, sprawia, że znów się rozczulasz!
I ja tak właśnie miałam, moje serce się wyrywało, rozczulałam się i śmiałam, a później czułam ich pragnienie, ból i żal i było mi tak smutno z ich powodu, atakowało mnie to wszystko, wypełniało, rozpadałam się razem z nimi...
A później tyle razy powtarzałam pełne niedowierzania "że co kurwa?" przepraszam za przekleństwo, ale cenzura nie zmieni tego, że tak było.
Ile tu się działo! Pełen wachlarz emocji! Uwielbiałam bohaterów i ich nie lubiłam, gadałam do nich, jakby mogli mnie posłuchać.
A bohaterowie są naprawdę świetni! Rose z pamięcią fotograficzną i zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i jej przyjaciółka Laurie z łagodną postacią zespołu Tourette'a, Ezra/pan Conti, czyli nasz pan szef, który ma żonę, jej możecie nie lubić, bo tak o. Ale mają też świetną córkę, strasznie fajny dzieciak!
I no właśnie, tu była we mnie pewna mała sprzeczność z moimi wartościami i rozdarcie przez to, ale...
Tak, tak, zdecydowanie bierzcie i czytajcie, spędzicie z tą książką przyjemny, pełen emocji czas! Ja polecam!

Ta nieplanowana, ta sama, która skrada się po cichu i z pewnością nie podpisze się na wniosku o przyzwolenie, by przyjąć formę motylków w brzuchu. Ta, w której od pierwszej sekundy wiesz, że nie będziesz grała pierwszych skrzypiec. Nieodgadniona, zakazana, a jednak mimo wszystko pożądana… Miłość.

Czy jesteśmy w stanie przyjąć do wiadomości i żyć z tą myślą, że mężczyzna może kochać na równi dwie kobiety? Darzyć je uczuciem tak mocnym, że chce je mieć obie. Nasze życie rzadko kiedy przypomina sielski byt, jest ono pełne skrzyżowań, które wymagają dokonania wyboru. Nie da się skręcając w prawo iść w lewo.
Tytułowa asystentka to kobieta, której karta przetargowa używana podczas rozmowy o pracę z pewnością nie leżała na półce w salonie piękna, czy w butiku z markowymi ciuchami. Rose stawia na swoje umiejętności z których jedna okazuje się strzałem w dziesiątkę.

Każdy ma wady, także i Rose nie narzekała na ich brak. Czy można „liczyć upływające życie” i to jeszcze tak, by można je było podzielić przez sześć? Ja zapewne nie dałabym rady, a Rose? Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne na które cierpi cudownie zabarwiają tę postać, a kiedy spotyka się z przyjaciółką chorującą na Zespół Tourette’a odnoszę wrażenie, że to najoryginalniejszy duet na świecie.

SIEDEM

Nigdy nie starała się by to wygląd był najważniejszy, nie chciała stać się obiektem pożądania. Powiedzenie, że nie miała stylu byłoby w tym przypadku całkiem nie trafione. To ona była dl...

Przeczytałam mnóstwo romansów biurowych, schematy w większości były powielane, więc nie sięgałam po tą książkę z wielkimi nadziejami. Jednak zaskoczyła mnie ona bardzo pozytywnie. Trzon historii jest raczej typowy- przystojny i bogaty szef oraz asystentka, która jest niesamowicie inteligentna ale ukrywa swoją urodę w niedopasowanych ciuchach i za wielkimi okularami korekcyjnymi. Jednak tutaj typowość się kończy, bo Rose ma zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i skupia się jedynie na pracy, a jej seksowny szef ma wspaniałą córkę i zabójczo piękną żonę. I jak tych dwoje ma skończyć razem? Nie było łatwo! I bardzo mi się podobało to, że tak było. To nie była łatwa miłość i wszystkie rozterki głównych bohaterów były wspaniale pokazane, a ich emocje doskonale oddane. Nie jest łatwo odejść od żony po wielu latach i nie jest łatwo uwierzyć, że on naprawdę chce ją zostawić. Fantastyczne odzwierciedlenie sytuacji i uczuć z jakimi mierzą się ludzie, którzy znaleźli się w miłosnym trójkącie. Ponadto, bohaterowie drugoplanowi wiele wnoszą do książki. Brawa za postać Laurie- nieidealnej i próbującej poradzić sobie z własną chorobą ale też niesamowicie szczerej i sprawiającej, że nieraz śmiałam się w głos z jej perypetii. Brawa za złożoną postać Patricka- ukłony dla niego, że pomimo swojej reputacji dostrzegł w Rosie coś więcej niż powierzchowność i zobaczył diament do oszlifowania, a przy okazji zaskoczył nas swoją drugą (choć niezbyt pochlebną) twarzą. Ciekawie przedstawiona postać Eliz...

Wieczorową porą przychodzę do was z przedostatnią zaległą opinią ze stycznia. "Jego Asystentka" autorstwa A. E. Murphy to książka, którą czytałam w ramach #akcjaeliminacja2023 u @zaczytana_martuska i została wybrana przez @zaczytana.monia Gdyby nie ta akcja pewnie jeszcze trochę by ona czekała.

Miałam bardzo mieszane uczucia co do tej książki, nie była ona zła, ale jakiegoś większego wrażenia na mnie ona nie zrobiła. "Jego Asystentka" to romans biurowy, którego akcja toczy się powoli i na rozwinięcie akcji trzeba było trochę poczekać. Pierwsza połowa książki była bardzo spokojna, nic ciekawego się tam nie wydarzyło, momentami dłużyła mi się historia Rose i Ezry.
Druga połowa zrobiła się nieco ciekawsza jak już doszło do romansu. Główna bohaterka momentami była dla mnie irytująca, niby taka spokojna, szara myszka, ale gdy już przeszła przemianę w seksowną kobietę, to miałam wrażenie jakbym czytała o innej bohaterce. 😅 Od tego momentu między głównymi bohaterami co chwilę dochodziło do szybkich numerków. Na brzydkie kaczątko nawet nie spojrzał 🤷🏻‍♀️

Momentami można było się także pośmiać z teksów rzucanych przez przyjaciółkę Rose czyli Laurie, dziewczyna ma zespół Touretta i nie panuje nad swoimi tikami i nad tym co mówi. I jak dla mnie była najciekawszą bohaterką tej książki. Dzięki niej ta książka była ciekawa.

Najlepsze z całej książki było zakończenie 😂 ale się tu uśmiałam, gdy Laurie odczytywała tekstu z karteczek, które pisała Rose z pow...