Opinia na temat książki Jeszcze będziemy szczęśliwi

Pewnie już Wam się to kiedyś przytrafiło - historia wydaje się dość intrygująca, ale brakuje Wam czegoś, by w ogólnym rozrachunku polubić książkę. Mi chyba zabrakło klimatu... Tak, to chyba ten brak klimatu najbardziej mnie zniechęcił. (Powszechnie uważana za dziwne stworzenie) dziewczyna poznaje tajemniczego kolesia w czarnej bluzie, który gra w rzutki w starym barze... Przedstawia jej się krótkim pseudonimem i niewiele o sobie mówi. Brzmi niby spoko, nie?

Narracja trzecioosobowa wyszła w tym wypadku strasznie sztucznie. Tym bardziej, jeśli w grę wchodzi spore przeżywanie i rozkminianie, zwłaszcza nowych dla dziewczyny doświadczeń. Dla kontrastu - pod koniec powieści możemy przeczytać kilka listów głównej bohaterki, które wypadają już na przykład znacznie naturalniej. Ale still, nie aż tak super, żebym zmieniła zdanie.

Powracający co jakiś czas wątek twórczości Rilkego, relacja z nauczycielem filozofii i duża rola muzyki -- te drobne elementy, do których na ogół mam słabość, mnie przekonywały. Za to narracja nie, główna bohaterka nie, a jej rodzice zostali, o zgrozo (bo wybitnie nie lubię, gdy się tak dzieje), bardzo płytko przedstawieni. Miałam wrażenie, że autor jedynie ślizga się po powierzchni tych istotniejszych rzeczy. Bo powieść ma potencjał, naprawdę. Ale jako całokształt wychodzi bardzo średnio.