Opinia na temat książki Kafka nad morzem

Przyznam szczerze, że na początku chciałam porzucić lekturę - nie za bardzo potrafiłam się wczuć w bieg akcji, zwłaszcza pierwsze rozdziały poświęcone panu Nakacie (rozmowy z kotami, wizyta w domu Johnniego Walkera) nie przypadły mi do gustu.
Jednak przeczekałam - z szacunku dla Murakamiego, którego książki bardzo lubię. Była to świetna decyzja. Dzięki niej przez kilka wieczorów mogłam się udać w po trosze oniryczny, magiczny świat Kafki Tamury oraz wspomnianego pana Nakaty.

Jest to książka o szukaniu własnego losu, o ucieczce przed przeznaczeniem, wreszcie o tym, że każdy ma w życiu jakąś misję do wykonania. Książka chwilami absurdalna, a jednak powiedziała mi więcej o życiu niż inne lektury, po które sięgnęłam w ostatnim czasie.

Murakami ma niezwykły talent do tworzenia ze zwykłych, przeciętnych ludzi fascynujących postaci literackich.

Na końcu powieści jest piękny cytat mówiący o tym, że w naszych głowach jest specjalny pokój do gromadzenia wspomnień. Jest on swoistą biblioteką. Aby poznać stan swojego serca każdy musi ciągle katalogować w tej bibliotece zbiory.

Jako, że pracuję w księgarni - tak więc moje życie i prywatne i zawodowe kręci się wokół książek - uwielbiam wszystkie wątki biblioteczne, bibliofilskie czy książki w których głównym bohaterem jest pisarz.

Zdaję sobie sprawę z faktu, że nie każdemu taki rodzaj literatury może przypaść do gustu, ale uważam że jest to duży kawał dobrej literatury.