Kobieta w burzy

Druga część mnie niestety znudziła. Autorka z powodzeniem mogła zmieścić te dwa tomy w jednym. Za bardzo rozwleczona historia.

Saga nadmorska opowiada historie trzech kobiet, które wiele różni, ale łączy silna nić przyjaźni i kobiecej solidarności dająca im nawzajem siłę w momencie, gdy tego najbardziej potrzebują. Dorota Milli wprowadza nas w świat toksycznych związków, trudnych relacji i zaburzeń niszczących stopniowo psychikę i dewastujących niepostrzeżenie poczucie własnej wartości. Na przykładzie doświadczeń przyjaciółek tłumaczy mechanizmy, jakie kierują osobami toksycznymi i ich ofiarami. Pokazuje też ścieżki, które mogą wyprowadzić nas z deszczu i burzy z powrotem w słońce pozwalając znów cieszyć się życiem.

Brzmi trochę jak z poradnika psychoterapeutki? Bo jedna z bohaterek właśnie nią jest. Nie obawiajcie się jednak, bo to pięknie napisana, życiowa, ale pełna optymizmu powieść, w której każda z nas odnajdzie jeśli nie cząstkę siebie, lub podobieństwo do własnych doświadczeń, to wzruszającą i wartościową rozrywkę. Może dzięki niej uda nam się rozpoznać narcyza jeśli stanie na naszej drodze? A może zastanowimy się nad tym czego my chcemy zamiast skupiać się jedynie na zaspokajaniu potrzeb i oczekiwań innych?

Każdy z nas potrzebuje czasem dystansu i spojrzenia z boku, bo w codziennej gonitwie i przyzwyczajeniu możemy stopniowo zatracać własne marzenia zakładając, że nic dobrego na nas już w życiu nie czeka. A czasem wystarczy otworzyć się na zmianę i przestać zadręczać przeszłością.

"Przeszłość już się wydarzyła, niczego w niej nie zmienisz."

Aletta, Ju...

Za sprawą Doroty Milli i jej powieści "Kobieta w burzy", kolejny raz powracam nad polskie morze do pięknego Kołobrzegu. Przyglądam się zmaganiom trzech głównych bohaterek i kibicuję im w walce o lepsze jutro.

Aletta to oddana swej pracy ipacjentom psychoterapeutka, która swój gabinet otrzymała w spadku, jednak rodzina zmarłego zamierza podważyć testament.
Julia wciąż leczy rany po toksycznym związku i już buduje nową relację, cały czas zadaje sobie pytanie: czy to nie za wcześnie?
Eryka, kobieta dynamit, mimo nieudanego małżeństwa stawia na siebie i robi wszystko, by otworzyć nadmorską kafeterię.
Wszystkie trzy kobiety poznały się w gabinecie Aletty i połączyła je niezwykła więź, którą śmiało mogą nazwać przyjaźnią.

"Kobieta w burzy" to niepozbawiona humoru, pełna emocji opowieść, który pokazuje, że droga do szczęścia rzadko bywa usłana różami, a najciemniej bywa latarnią. Autorka jest mistrzynią w kreowaniu postaci, nie tylko tych pierwszoplanowych. Zmagania kobiet z ich codziennością są niebywale absorbujące. Każda z nich jest inna, ale wszystkie kierują się tym samym kodeksem postępowania. Polubiłam je wszystkie i nie potrafię wskazać, która jest mi najbliższa.

"Czasem na własne życzenie żyjemy w cieniu ograniczeń, traum czy strachu, lecz żeby wyzbyć się wszystkiego, co zalega i jest złe, trzeba odważyć się wyjść do światła, pokazując mu się w całej okazałości, ze swoimi wadami i zaletami, wszystkim tym, co mamy do zaoferowania światu i co musimy nauczyć się w sobie akceptować."
Unoszący się w powietrzu aromatyczny zapach kawy sprawia, że na skupionej twarzy Aletty pojawia się lekki uśmiech. Z dumą patrzy na zbliżające się kobiety, które w ostatnim czasie stały się jej tak bliskie. Każdą z nich ukształtowały trudne doświadczenia, ale poznały swoją wartość i nauczyły się stawiać granice. Kłębiące się chmury nie pozostawiają wątpliwości, że po ulewnym deszczu zbliża się burza, pełna uczuciowych zawirowań. Czy odnajdą w sobie siłę, by otworzyć się na miłość?
W życiu każdego człowieka pojawiają się sytuacje, które przytłaczają tak, iż mamy wrażenie, że rzeczywistość nas przerasta. Wiele problemów, z którymi muszą radzić sobie bohaterki "Kobiety w burzy" możemy spotkać w naszym otoczeniu, a może i rozpoznać w sobie. W końcu, która z nas nie przeżywała sercowych rozterek, zastanawiała co wypada, często stawiając swoje potrzeby na drugim miejscu. Dorota Milli pokazuje jak wielką siłę nosimy w sobie i jak nie wiele trzeba, by rozpalić tkwiącą w nas iskrę. Powieść zawiera wiele życiowych drogowskazów, wskazówek, o których zapominamy w codziennym pędzie. Przypomina, że jeśli brakuje nam sił, warto zwrócić się o pomoc do specjalis...

"Usłyszała gdzieś, że życie samo w sobie nie prezentuje sensu, najważniejsze jest samemu go znaleźć. Watością jest po prostu żyć."
••
"Jej problem polegał na tym, że za mało kochała siebie, teraz to rozumiała i postanowiła to zmienić."
▪︎▪︎
Kolejne spotkanie z Alettą, Eryką i Julią, trzema kobietami, które niestrudzenie mierzą się z życiem. Nie zawsze będzie łatwo, ale pomimo burzliwych chwil i dzięki ciężkiej pracy nad sobą, los przyniesie im wiele niespodzianek.

"Saga nadmorska" to moje tzw. "comfort read". Osadzona w malowniczym Kołobrzegu, wśród zmieniających sie pór roku seria, urzekła mnie od pierwszego tomu. Nie jest to wielka literatura, to kameralna opowieść, która ma w sobie dużo ciepła i życiowej mądrości. Wzbudza wewnętrzny spokój i daje poczucie, że wszytko, prędzej czy później się ułoży.

Z mojej strony zdecydowane polecanko🌩

„Kobieta w burzy” to druga odsłona cyklu Saga nadmorska autorstwa Doroty Milli. W tym tomie po raz wtóry spotykamy się z trzema przyjaciółkami – Alettą, Eryką i Julią, by śledzić ich dalsze poczynania oraz życiowe perypetie.

Chociaż w części tej obecne są wszystkie trzy bohaterki to mam wrażenie, że autorka najwięcej miejsca poświęciła w niej Eryce, pokazując, iż kobieta po 40-stce, mimo że spełniona zawodowo na skutek pewnych kolei losu dusi się w swojej rodzinie i w efekcie kumulacji wielu wydarzeń oraz związanych z nimi przeżyć i emocji popada w kryzys wieku średniego…

Jednak dzięki przyjaciółkom oraz fachowej wiedzy i pomocy Aletty znajduje w sobie siłę i odwagę, by wyrwać się z życiowego marazmu i krok po kroku dążyć ku wewnętrznemu wyzwoleniu, pewnego rodzaju odrodzeniu oraz spełnianiu kolejnych pojawiających się w jej głowie i sercu marzeń, a być może również nowej miłości…

Rzecz jasna losy pozostałych bohaterek nie zostają w żadnym razie zupełnie pominięte.

Jeśli chodzi o Julię to obserwujemy nadal jej proces wyzwalania się z bardzo mocno zaniżonego poczucia własnej wartości spowodowanego długotrwałym, toksycznym związkiem. Dzięki Eryce i jej „Ptaszynie” Julia coraz bardziej nabiera wiatru w żagle i z nadzieją oraz otwartością czeka na to, co szykuje dla niej los.

Aletta natomiast znów współpracuje z detektywem Wysockim, czy tym razem uda im się rozwikłać pewną zagadkę, a jeśli tak to, co kryje się za jej ro...

Dorota MILLI po raz kolejny zabiera czytelnika do Kołobrzegu gdzie trzy tak różne kobiety mierzą się ze swoimi wyzwaniami, marzeniami, z determinacją chcąc udowodnić, że zasługują na szczęście i miłość.

Arletta Różańska prowadzi gabinet, który odziedziczyła po doktorze Zakrzewskim. Psychiatra i psychoterapeuta, który odszedł tak gwałtownie i niespodziewanie, całą spuściznę zostawił swojej uczeniccy, którą traktował jak córkę. Choć testament jest niepodważalny to Arletta bedzie musiała stoczyć walkę z rodziną doktora, która nie zgadza się z jego decyzją. W jej życiu pojawiły się dwie zupełnie różne kobiety i mimo, iż były jej klientkami, weszła z nimi w bliższą relację. Każda z kobieta zmaga się z innym i bardzo ważnym życiowym problemem. Wyzwaniem okaże się dość delikatna sprawa, z którą zgłosi się do Arletty detektyw Wysocki. Tym razem to ona będzie mogła pomóc jemu.

Wow wow i jeszcze raz wow. Jeszcze się nie otrząsnęłam chyba po tej dawce życiowych mądrości, które mi zafundowała autorka. To książka, która otwiera oczy, budzi świadomość i sprawia, że chce się wziąść życie we własne ręce. Przynosi realne wsparcie. To fascynujące, że powieść obyczajowa działa na czytelnika jak terapia. Jak wspomniałam to powieść obyczajowa z wątkiem psychologicznym a w tym wszystkim sprawa detektywistyczna w tle.

#kobietawburzy to powieść, dzięki której czytelnik odbędzie głęboką podróż w głąb siebie. Zbombardowała mnie otwartość i lekkość z jaką została napisan...

Główne bohaterki powieści poznajemy w kulminacyjnym momencie ich życia.
Julia odeszła od swojego wieloletniego partnera o narcystycznych zaburzeniach osobowości. I choć wydaje się, że rozstanie jest już ostatecznym zakończeniem związku, to wcale tak nie jest. Julia cały czas walczy o siebie i to aby mogła cieszyć się życiem bez wyrzutów sumienia. Czy zdoła ponownie zaufać?
W małżeństwie Eryki wiele się dzieje, zdrada brak zaufania i ogólny kryzys. Postanawia odejść, wyrwać się z wszechobecnego marazmu i zacząć od nowa. Czy ulegnie namową i wróci do męża z którym nie jest szczęśliwa? A może posłucha głosu własnego serca.
Aletta przeżywa wielką żałobę po swoim przyjacielu i mentorze Bo. Bogusz był dla niej jak ojciec, zapisał Aletcie swój majątek. Niestety choć strata boli nasza bohaterka musi stawić czoła rodzinie mentora która, chcę odzyskać spadek. Tajemnice rodzinne dodatkowo komplikują sprawę.

W tej książce podobało mi się WSZYSTKO!!!!
Cudowne główne bohaterki. Normalne nieidealne kobiety z problemami troskami i zwyczajnym życiem. Pokochałam je za ich upór w dążeniu do celu, determinację i odwagę. Są cudownymi ciepłymi kobietami i czuje że mogłaby się zaprzyjaźnić z każdą z nich. To prawdziwe kobiety w których rodzi się burza. Są nie do zatrzymania. Wiem że jest to kontynuacja ich wspaniałej przyjaźni, dlatego muszę szybko sięgnąć po pierwszy tom Kobietę w deszczu.
Książka jest spokojna nie ma w niej nieoczekiwanych zwrotów akcji czy momen...

Nic nie powstrzyma kobiety, w której budzi się siła

Kołobrzeg. Wiosna. Burza. Trzy kobiety. Walka o szczęście. Miłość.

Aletta po swoim mentorze otrzymała w spadku gabinet i tam teraz pracuje jako psychoterapeutka przyjmując pacjentów i starając się im pomagać jak tylko morze.

Nie jest to taka prosta sprawa, bo może stracić to miejsce przez próby podważenia testamentu. Do tego detektyw Wysocki zjawia się u niej z pewną delikatną sprawą.

Julia dochodzi do siebie po toksycznym związku, próbuje radzić sobie z demonami przeszłości i nauczyć się kochać na nowo. Szybko zaczyna się nowa relacja. Tylko czy nowa miłość jest dobrym lekiem na złamane serce?

Eryka samotnie radzi sobie z diagnozą Aletty i próbuje przemienić pomysł otworzenia kafeterii w realne przedsięwzięcie. Boi się otworzyć serce i kogoś pokochać, ale być może warto zaryzykować

Każda z tych trzech kobiet jest bardzo różna i zmaga się z różnymi problemami. Łączy je chęć walki z życiowymi wyzwaniami. Nie ważne, czy to miłość, czy praca, czy zdrowie, kobiety się nie poddają i włącza dalej.

To historia silnych kobiet, życiowe przygody, kłody rzucane przez los pod nogi, które można pokonać.

„Kobieta w burzy” to druga część z serii „Saga nadmorska”.

Autorka przenosi nas do Kołobrzegu, gdzie podczas deszczu i budzącej się do życia przyrody poznamy dalszą historię trzech kobiet.

Psychoterapeutka Aletta Różańska osiągnęła pewną stabilizację, jednak cały czas boi się o utratę spadku po swoim mentorze.

Życie Julii po związku z manipulatorem powoli się normuje, ale przed kobietą jeszcze długa droga do zrozumienia, że jej poprzedni związek nie rozpadł się z jej powodu.

Eryka kiedyś robiła wszystko dla swojej rodziny. Pranie, sprzątanie, gotowanie, a gdzie w tym wszystkim miejsce dla niej? Po odejściu z domu układa swojej życie na nowo. Walczy o dobre relacje z synami i byłym mężem. Czy uda im się poukładać swoje sprawy bez kłótni i pretensji?

Książka porusza bardzo ważne tematy, takie jak depresja, związek z osobą narcystyczną, manipulacja.

Nie bójmy się szukać pomocy u psychoterapeuty. Czasami rozmowa to wszystko czego potrzebujemy.

Z niecierpliwością czekam na tom trzeci.

Polecam

„Kobieta w burzy” to książka, w której poznałam ciąg dalszy historii trzech kobiet - Aletty, Eryki i Julii, bohaterek poznanych w książce pt.: „Kobieta w deszczu”. Według mnie była ciekawa, a podczas czytania dostarczyła mi wiele emocji. Ze swojej strony polecam.