Kobieta w deszczu

Moja historia z Kobietą w deszczu była skomplikowana. Zaczęłam czytać ją z zapartym tchem, ale im dalej w las, tym bardziej się gubiłam. Odkładałam powieść, robiłam sobie przerwę. Czytałam inną, potem do niej znowu wracałam. Ale nie odnalazłam z nią tej chemii, którą na ogół łapię z książkami, które naprawdę zapadają mi w pamięci.

Choć z początku wydawało mi się, że książka Doroty Milli to będzie mój hit lutego, szybko przekonałam się, że nie jestem pewna, czy nawet uda mi się skończyć tę powieść.

To może nie była kwestia samej powieści. Była ona naprawdę ciekawa — intrygujące wątki, fajnie ukazana przemiana bohaterek i ogólnie kobieca siła. Ale czegoś mi tutaj zabrakło, jakiegoś elementu zapalnego, który pozwoliłby tej książce pochłonąć mnie, jako czytelnika, bez reszty.

Może to nie był po prostu dla mnie odpowiedni czas na tę książkę? To chyba najlepsze podsumowanie, dlatego że nie uważam, aby Kobieta w deszczu była złą historią. Ma wiele zalet — jest humorystyczna, porusza wiele trudnych tematów, przy okazji podaje na tacy ich rozwiązania i jest po prostu interesująca.

Naprawdę rzadko mi się to zdarza, ale jest to jedna z tych pozycji, co do której ciężko mi się określić. Czy mi się podobała, czy też nie? Jestem gdzieś pomiędzy i chyba będę potrzebowała kolejnego podejścia do tej książki.

„Kobieta w deszczu” to książka napisana przez Dorotę Mili. Akcja powieści toczy się w klimatycznym Kołobrzegu.

„…dobre dni jeszcze przed nami, a wszystko, co złe, można przezwyciężyć, zostawiając za sobą”.

Aletta Różańska to psychoterapeutka, która przejęła w spadku po swoim mentorze gabinet. Pewnego dnia zjawiają się u niej dwie pacjentki. I od tej pory w życiu kobiety zajdą pewne zmiany. Jedną z kobiet jest Julia, która poświęciła się spełnieniu marzenia swojego narzeczonego. Nie radzi sobie z emocjami. Każda rozmowa ze swoim chłopakiem doprowadza do kłótni. Co się stało, że Julia straciła dawną siebie? Druga pacjentka to pełna energii Eryka, która ma dość swojego życia i chce coś zmienić.

Książka porusza bardzo ważny w obecnych czasach temat jakim jest depresja, brak wiary w siebie, manipulacja bliskimi, związek z toksyczną osobą.

Większość z nas uważa, że wizyty u psychoterapeuty to coś wstydliwego, a czasami wystarczy zwykła rozmowa z kimś kto obiektywnie spojrzy na nas, na nasze zachowanie, kto ma wiedze jak pomóc drugiemu człowiekowi.

Polecam tę książkę każdemu. Warto z niej wyciągnąć wnioski dla siebie. Nie dajmy się stłamsić i pamiętajmy, że to my decydujemy o swoim życiu i losie, a toksyczne relacji powinniśmy omijać szerokim łukiem.

Macie ochotę na wizytę w Kołobrzegu? Polecam lekturę "Kobieta w deszczu", to pierwszy tom nowej serii. Trzy bohaterki, Aletta – psychoterapeutka oraz jej pacjentki, ponad dwudziestoletnia Julia i Eryka, lat 40 plus, kobieta w ubraniach jak od projektanta. Trzy pokolenia kobiet, o odmiennym charakterze, każda z własnymi problemami.

Młodziutka Julia zakochana w swym partnerze nie dostrzega jego manipulacji. Eryka, bizneswoman kobieta żywiołowa, zdradzona przez męża. Aletta, profesjonalistka, zapracowana w szpitalu prowadząca jeszcze prywatną praktykę. Kobiety zaprzyjaźniają się. Czy mogą sobie wzajemnie pomóc? Okazuje się, że tak.

"Kobieta w deszczu" to książka, którą z przyjemnością przeczytałam. Już za parę dni ukaże się drugi tom "Kobieta w burzy". Czekam z niecierpliwością by poznać dalsze losy bohaterek. Autorka świetnie nakreśliła postacie kobiet, pokazała że mając przyjaciół zawsze jest wyjście z trudnej sytuacji.

Szukacie dobrej lektury na lato? To warto sięgnąć po "Kobietę w deszczu". Poznajcie więc Alettę, Julię i Erykę.

Q: Czy kiedykolwiek miejsce akcji zafascynowało Was tak bardzo, że postanowiliście tam wyruszyć? Ja miałam tak kilkukrotnie, a jedynym z tych miejsc było Dźwirzyno opisane w jedynej z powieści Doroty Milli, określanej jako nadmorska pisarka powieści dla kobiet. Tym razem autorka zabiera nas do Kołobrzegu, który już odrobinę znam, leży bowiem o rzut beretem od Dźwirzyna właśnie.

Niezaprzeczalnie "Kobieta w deszczu" jest powieścią o kobietach, ale czytać ją może każdy niezależnie od płci.
Aletta to oddana swej pracy ipacjentom psychoterapeutka. Dzięki prowadzonej praktyce poznaje Julię i Erykę, z którymi połączy ją niezwykła więź.

Powieść emanuje ciepłem i koi, napisana została lekkim językiem z dużą dozą humoru. Autorka nie unika trudniejszych tematów, takich jak toksyczne związki, czy depresja. Zdrowie psychiczne i psychoterapia to w naszym kraju wciąż tematy wstydliwe, tym bardziej należy je odczarować i częściej o nich mówić. Możliwość bliższego przyjrzenia się pracy psychoterapeuty była niezwykle ciekawa i pouczająca. Mimo że zupełnie różne, to wszystkie bohaterki zdobyły moją sympatię, od początku im kibicuję, wierząc, że dla każdej z nich zaświeci kiedyś słońce.

"Kobieta w deszczu" to historia, która bawi, koi i zmusza do refleksji. To piękny początek wspaniałej podróży.

Książka Doroty Mili moim zdaniem skierowana jest do kobiet, chociaż być może niejeden z mężczyzn również wyniósłby z niej jakieś przesłanie. Dominują w niej wątki psychologiczne, ale nie dlatego, że jedną z głównych bohaterek jest psychoterapeutka.

Poznajemy trzy różne osobowościowo kobiety będące również w różnym wieku. Autorka świetnie wykreowała postacie tych kobiet z podkreśleniem odmiennych charakterów. Ale nie tylko kobiet, mężczyźni występujący w tej powieści to również postacie barwne osobowościowo i z całą pewnością nie nudne.

Fabuła tej części w większości skupiona jest na jednej z bohaterek. Moim zdaniem dominującej, bowiem autorka poświęciła jej i jej życiu (tu mam na myśli związek z mężczyzną) więcej niż innym. Nie znaczy to, że pozostałe bohaterki zostały zlekceważone.

Julia jest normalną młodą kobietą, która za wszelką cenę pragnie tylko jednego – szczęśliwego życia u boku ukochanego. Zakochana w Damianie nie zauważa jak mężczyzna powoli zaczyna dominować nad nią i kierować jej życiem tak, a by czuła gorycz porażki. Toksyczny związek z typem mężczyzny, który jest narcyzem powoli zmienia pełną życia kobietę w osobę zahukaną i wierzącą w swoje nieudacznictwo.

Autorka pokazuje nam jak łatwo można manipulować osobą, która bezgranicznie kocha, która wierzy w słuszność słów ukochanej osoby i która z dnia na dzień potrafi przestać wierzyć w siebie. Uzależnienie od drugiej osoby będące...

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Bardzo lubię i cenię sobie twórczość Doroty, każda z książek, które czytałam niosła za sobą pewne przesłanie i skłaniała do głębszych przemyśleń nad własnym życiem, w przypadku "Kobiety z deszczem" również tak jest! Powieść ta rozpoczyna nowy cykl #saganadmorska. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i z ogromnym zainteresowaniem. Ja od pierwszych stron zostałam wciągnęta do świata trzech głównych bohaterek - Aletty, Julii i Eryki, byłam szalenie ciekawa jak Dorotka poprowadzi ich losy.. a książki nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania! Fabuła została w bardzo ciekawy, realny sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona. Natomiast wszyscy bohaterowie, których wykreowała autorka są niezwykle autentyczni, borykają się z różnymi problemami, popełniają błędy, często postępują pod wpływem emocji, chwili szukając jedynie szczęścia, spokoju i ukojenia. Myślę, że śmiało w wielu kwestiach moglibyśmy się utożsamić z bigatreiskmi powieści "Kobieta w deszczu", podzielając podobne troski i dylematy. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy wszystkich trzech kobiet, co pozwoliło mi jeszcze lepiej je poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, a tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z kobiet odegrała tutaj istotną rolę, dost...

Chociaż Dorota Milli ma w swoim pisarskim dorobku sporo tytułów to tak się jakoś złożyło, że moja przygoda z twórczością tej autorki rozpoczęła się całkiem niedawno za sprawą jej najnowszej powieści pt. „Kobieta w deszczu”.

Na początku narratorką historii jest Aletta Różańska, kobieta jest oddaną swej pracy psychoterapeutką, która blisko współpracuje z doktorem Boguszem Zakrzewskim nazywanym przez nią mentorem Bo. Po jego śmierci Aletta niespodziewanie dla samej siebie dziedziczy gabinet i wszystko, co pozostało po mentorze. Kobieta próbuje odnaleźć się w nowej dla niej rzeczywistości mierząc się jednocześnie z niechęcią bliskich Zakrzewskiego…

Zdolna i empatyczna terapeutka współpracuje również z przychodnią oraz oddziałem szpitalnym – to właśnie w szpitalu historia jednego z przebywających tam pacjentów z pewnych względów nie daje jej spokoju. Ostatecznie kobieca intuicja popycha ją do podjęcia nietypowych działań w sprawie Bogdana i w ten sposób staje się ona klientką agencji detektywistycznej Sebastiana Wysockiego.

Tymczasem w prywatnym gabinecie pojawiają się kolejne wymagające wsparcia osoby: zamknięta w sobie, mocno zagubiona Julia oraz przełamująca wiele schematów Eryka, której życie mocno daje się we znaki. W toku lektury także i one przejmują momentami narrację w książce.

Co z tego wszystkiego wyniknie? - Zachęcam Was abyście sami przeczytali w tej nietuzinkowej powieści.

Jest to historia o kobietach i dla kobiet, al...

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Luna

Pediatra i psychoterapeutka Aletta Rozańska, po śmierci swojego mentora, Bo przejmuje po nim gabinet i otwiera własną praktykę. Jej życie wydaje się spokojne i ustabilizowane. Do czasu jednak gdy w jej gabinecie pojawiają się dwie kobiety.

Jedna z nich to Julia, narzeczona Dawida. Ma ona napady paniki oraz wątpi we wszystko, zwłaszcza w siebie. Jej związek również przechodzi kryzys. Coraz ciężej jest jej porozumieć się z ukochanym i podejrzewa go o zdradę. Prosi więc o pomoc w radzeniu ze sobą z sobą Alettę, z która szybko przechodzi na ty.

Drugą panią jest Eryka. Jest to kobieta, której życie przypomina jazdę bez trzymanki. Jest bardzo żywiołowa, pomimo, że ma 40 lat, męża i dwóch synów. Jej problem to brak możliwości zaakceptowania zmian oraz brak radzenia sobie z emocjami. O pomoc chce prosić Zakrzewskiego. Na miejscu jednak poznaje Alettę, która oznajmia jej, że jej mentor nie żyje i teraz to ona zajmuje się terapią. Chociaż Eryka nie była na początku zadowolona z tej zmiany w końcu zaprzyjaźnia się z panią psycholog.

Książka opowiada los trzech kobiet, które mierzą się ze swoimi problemami i które być może potrafią sobie wzajemnie pomóc. Jak? Jest to powieść o kobiecej solidarności i o depresji. Jest jednak zaskakująca, bo nie wywołuje uczucia sm...

Szykuje się nowy cykl, tym razem nie rodzinny, wielopokoleniowy, tutaj to opowieść o trzech kobietach, zupełnie sobie obcych, różnych, z problemami, na zakręcie swojego życia. Pewnego dnia splot okoliczności stawia jej na swojej drodze i tak zaczyna się ta znajomość.
Jestem po przeczytaniu pierwszego tomu i już z niecierpliwością będę czekać na dalsze losy Aletty, Julii i Eryki.

Słowem wstępu już zdradziłam, że ta historia będzie mieć swój dalszy ciąg, teraz jednak chciałabym opowiedzieć Wam o tej części.
Kołobrzeg, klimatycznie, jednak deszczowo i wietrznie. Aletta psychoterapeutka dziedziczy spadek po swoim mentorze Bo, teraz w jego gabinecie będzie przyjmować swoich pacjentów. Pierwszą z nich zostaje Julia, dziewczyna która pogubiła się w życiu, straciła chęci i pasję, przez to wydaje jej się, że jej związek się sypie i to ona jest temu winna. Aletta wie, że musi pomóc tej dziewczynie. Kolejną pacjentką jest Eryka, kobieta, która nie boi się mówić tego co myśli. Przebyła już swoje leczenie u wielu specjalistów, niestety nieskutecznie, ta terapia ma być ostatnią. Te trzy kobiety odkrywają, że dzięki spotkaniom rodzi się między nimi przyjaźń i chęć niesienia pomocy i nawet sama pani terapeutka też jej potrzebuje.

Tutaj akcja rozwija się powoli, nie ma nieoczekiwanych zwrotów. Tak jak życie, czasem każde nam po prostu czekać na rozwój wydarzeń. Fajnie jest tu wpleciony wątek detektywistyczny. Zakończenie pozostawia we mnie niedosyt, tym bardzie...

Aletta jest psycholożką z niemałym doświadczeniem. Kiedy zmarł jej mentor, nie spodziewała się, że otrzyma w spadku zarówno jego gabinet, jak i mieszkanie. Teraz prowadzi tam własną praktykę, będąc oddaną swoim pacjentom.
Julia od jakiegoś czasu ma narzeczonego. Niestety temu związku daleko do ideału, a mężczyzna coraz bardziej się od niej oddala. Kobieta nie ma wysokiej samooceny, a wręcz przeciwnie, wątpi w siebie i ma problem z zapanowaniem nad emocjami.
Eryce daleko do spokojnej kobiety. Jest mężatką, matką dwóch synów. Chociaż mogłoby się wydawać, że jej życie jest naprawdę udane, prawda nie jest do końca taka.
Zarówno Julia, jak i Eryka postanawiają sięgnąć po pomoc do psychologa. Tak trafiają do Aletty. Czy uda się im pomóc? Jak potoczą się historię tych trzech kobiet.

To nie jedna historia, to trzy historię, które w pewnym momencie się łączą. Książka okazała się ciekawa i wciągająca, a jednocześnie poruszająca wiele trudnych tematów (nie zdradzę wam jakich, to musicie sami odkryć podczas czytania). To pozycja, przy której się nie pośmiejemy, a wręcz przeciwnie, niejednokrotnie będziemy mieć świeczki w oczach (a przynajmniej mnie towarzyszyły takie emocje podczas czytania).

Głównych bohaterek mamy trzy. Każda jest inna, każda na swój sposób ciekawa, każda zmagająca się z jakimiś problemami. Niestety nie mogę wam zdradzić więcej o bohaterkach, ponieważ musiałabym zdradzić zbyt wiele z fabuły.

„Kobieta w deszczu” to książka, w ...

Dziś przychodzę do was z książką Doroty Milli "Kobieta w deszczu", książką, która zainteresowała mnie okładką, z której emanowała radość i spokój. W środku znalazłam nie mniej interesującą opowieść.
Jest to historia trzech kobiet, przedstawicielek różnych pokoleń. Aletta jest psychoterapeutką, Julia i Eryka to jej pacjentki. Kobiety połączyła nie tylko relacja lekarz - pacjent. Stały się dla siebie przyjaciółkami, a przede wszystkim wsparciem.
I choć znajdziemy w tej książce dużo wątków związanych z zawodem pierwszej z bohaterek, opisy chorób, zaburzeń i przeróżnych stanów osób, które diagnozuje, nie jest to poradnik. To powieść, która przede wszystkim zwraca uwagę na uczucia, emocje i ważność zdrowia psychicznego. Upewnia, że mieć chwile załamania i słabości, to nic strasznego, że warto prosić o pomoc, a nie zamiatać problemu pod dywan.
To niesamowicie ciepła i podnosząca na duchu opowieść o przyjaźni, wsparciu i zaufaniu. Polećcie koniecznie tę książkę komuś, kto znajduje się w życiowym dołku, nie z myślą, że uleczy, a z myślą, że może zmotywuje tę osobę do działania, że nie będzie się bać poprosić o pomoc.
Bardzo podobało mi się porównanie ludzi do latarni, których światło daje nadzieję. Wymowne i pasujące do klimatu miejscowości, w której Dorota Milli osadziła swoją powieść.
Autorka zostawiła wiele otwartych wątków, które bardzo mnie zaintrygowały. Zdążyłam się zżyć z bohaterami i naprawdę ciężko było się z nimi rozstać. Szczególnie z jedną, szalo...

"Eryka po sesji czuła się wyciszona. Została wysłuchana, zrozumiana i utulona w pewien sposób. Zadbano o nią."
••
"- Dlaczego kobiety wybierają drani? - Wojtek zapatrzył sie w ciemniejące, bezchmurne niebo, opierając się o parapet. Wypatrywał pierwszych gwiazd.
- Pewnie z tego samego powodu, z którego my wybieramy zołzy. - Jacek zaśmiał się, kiwając szefowi głową, już wiedząc, na co się zanosi.
W biurze agencji zostali już tylko we trzech: Wojtek, Jacek i Sebastian.
- Kobiety szukają wrażeń - odezwał się Sebastian. Dobrze znał rozmarzony ton przyjaciela, zwiastujący miłosne kłopoty.
- A my emocjí - dopowiedział Jacek, najstarszy z nich i z większym doświadczeniem (...)."
▪︎▪︎
Trzy różne kobiety i trzy różne historie.
Alettę, Julię i Erykę połączył przypadek, który sprawił, że narodziła się pomiędzy nimi niezwykła więź.
To nie jest spektakularna książka. To kameralna opowieść poruszająca trudne tematy takie jak depresja czy toksyczne związki. Jednakże za sprawą lekkiego stylu autorki, całość ma w sobie dużo ciepła. Jej lektura przynosi czytelnikowi ukojenie i poczucie bezpieczeństwa. Daje nadzieję, że będzie lepiej. Tylko tyle i aż tyle.
I chociaż nie ma w niej pędzącej akcji, to dzięki dobrze poprowadzonej fabule i sympatycznym bohaterom, trudno odłożyć ją przed końcem.
Zdrowie psychiczne i psychoterapia to w naszym kraju, wciąż tematy tabu, dlatego warto często i głośno o tym mówić.
"Kobieta w deszczu" to historia, któ...

"Miłość to dzielenie się dobrem,
to dawanie tego, co mamy w sobie najlepszego, to motor naszego rozwoju."

Aletta to psychoterapeutka z powołania. Nigdy nie pomyliła się w swojej diagnozie, jej życiem zawładnęli pacjenci. Teraz jednak straciła swojego mentora, który zostawił jej mieszkanie, swoje pamiątki, a przede wszystkim gabinet. Do kobiety niespodziewanie przychodzą dwie klientki. Jedna to energiczna, pełna dystansu i humoru Eryka, która na pierwszy rzut oka ma wszystko, oprócz... siebie. Druga zaś, to Julia, zakochana w swoim narzeczonym dziewczyna, która poświęciła dla niego wszystko. Trzy różne na pozór kobiety jednak zaczyna coś łączyć. Coś prawdziwego. Czy to Przyjaźń?

Książka naprawdę od początku mnie wciągnęła. Niesamowicie pokazuje problemy ludzkie i to że powinniśmy czasem poprosić o pomoc. Autorka sama porusza wiele kwestii które nie są wygodne dla nikogo. Świetnie opisany toksyczny związek, depresja, problemy związane z wybaczaniem, czy walka z żałoba. Takie sytuacje dzieją się naprawdę. Takie sytuacje zawładniaja naszymi życiami. Jednak warto mieć przy sobie ludzi, którzy nam pomogą. Dadzą nam wsparcie by przejść przez te problemy. Warto mieć ich obok siebie. Przyjaciół.

Serdecznie Wam polecam. Świetna historia i czekam na więcej!

Arleta po śmierci mentora przejmuje jego praktykę. Jako psychoterapeutka ma dość spokojne i poukładane życie, a przynajmniej jest tak do dnia, kiedy w jej drzwiach stają Julia i Eryka.

Pierwsza z niech mierzy się z ciągłymi wątpliwościami, które wprowadzają chaos w uczucia. Jest to ciężkie gdy nie wie czy miłość jest dobra, czy zła, szczególnie gdy narzeczony się od niej oddala.

Druga z nich ma już męża i dwójkę synów jednak ciężko jej poradzić sobie ze zmianami i emocjami.
Obie kobiety przyszły po pomóc, nie sądząc, ze przy okazji znajdą nowe przyjaźnie. A przecież taj bardzo się różnie. Tezy różne pokolenia, trzy różne kobiety, różne poglądy perspektywy na świat i różne problemy. Przyjaźń jednak nie patrzy na różnicę a na to jak można sobie pomóc.

A one tezy razem przypominają sobie nawzajem, że to co złe można pokonać, a przed nami jeszcze wiele dobrych chwil.

Wielowątkowa, ciekawa powieść, dającą nadzieję że będzie lepiej, pokazująca że terapia może pomóc I prezentująca siłę przyjaźni. Ciekawa.

Trzy bohaterki, trzy różne sytuacje życiowe i trzy inne spojrzenia na świat

Powieść Doroty Milli to bardzo ciekawa obyczajówka, której akcja została osadzona w klimatycznym Kołobrzegu. Autorka świetnie wykreowała postaci trzech kobiet — bardzo różnych od siebie. Zaczynając od wieku, przechodząc przez problemy życiowe, a na spojrzeniu na otaczającą rzeczywistość kończąc. Z pozoru te bohaterki nie mają ze sobą nic wspólnego i nie ma szans, by się dogadały, ale jednak dzieje się inaczej. Czas i kolejne wydarzenia opisane w lekturze pokazują, czy zrobiły dobrze.

Książka ma ciekawą fabułę — każda z kobiet ma swoje problemy i swoje życie, które w tej pozycji się przeplatają. Akcja raz płynie wolno, innym razem przyspiesza, ale nie brakuje również momentów kulminacyjnych. Generalnie wszystko jest wyważone i odpowiednio dobrane, przez co powieść czyta się naprawdę dobrze.

Ta obyczajowa pozycja nie jest do końca lekką lekturą. Każda z bohaterek ma swoje niełatwe problemy i rozterki, które zdecydowały się skonsultować z psychoterapeutką. Chociaż w książce relacja lekarz — pacjent zaciera się tak bardzo, że nie wiem, czy faktycznie byłoby to możliwe w prawdziwym życiu, to Autorka podjęła próbę medycznego spojrzenia na niektóre zjawiska.

"Kobietę w deszczu" czytałam z dużą przyjemnością, przeżywałam wraz z bohaterkami i zastanawiałam się, jak potoczą się ich losy. Myślę, że to warta uwagi lektura, która z pewnością spodoba się osobom często ...