Kolory naszych serc

Kochani, ta piękna niebieska książka, pięknie wydana choć może niepozorna, zrobiła na mnie ogromne wrażenie.. dlaczego? Otóż jeden z jej bohaterów skradła moje serce.. zostanie na ten moment moim ulubionym bohaterem książkowym.. a powiedziałam to dopiero drugi raz w życiu więc o czymś to świadczy... 🥺

Krótko o treści:

Melania, młoda kobieta mieszkająca w pięknym domu, ma w domu gosposię i osobistego menadżera w końcu jest znana i bardzo cenioną artystką! Jej obrazy są sprzedawane za wysokie stawki, i ma swoich fanów, bo nie przebiera w słowach... ale moim zdaniem jest przede wszystkim... samotna.

Wiktor... mój ulubieniec 🥺 młody mężczyzna, pozytywny, dobry, pomocny, wrażliwy, pracowity.. poświęcił się, żeby wykształcić się ba fizjoterapeutę dzięki temu może zapewnić jakikolwiek byt sobie i młodszemu bratu.. którym to właśnie on się opiekuje.. przeszedł w życiu wiele, a mimo wszystko jest wspaniałym człowiekiem..

Poznali się, bo Melania pilnie potrzebuje fizjoterapeuty, ponieważ po wypadku nie może rysować.. a Wiktor.. cóż on po prostu potrzebuje pieniędzy.. Ta dwójka jest z pozoru zupełnie inna, dwa różne światy, inne spojrzenia na życie.. ale co się stanie gdy bliżej się poznają? Czy można zmienić kogoś wcale tego nie chcąc? A może to po prostu dostrzeżenie tego, że robi się źle?
Gdy przeczytałam pierwsze zdania tej książki powiedziałam sobie, o matko co za okropna główna bohaterka... już wiem, że jej nie polubię, za to Wiktora da...

Melania jest wybitną artystką, chyba każdy ją zna z jej dzieł, bądź awantur, które wokół siebie wytwarza.
Artystka swoimi dziełami osiągnęła sukces, zgromadziła miliony na swoim koncie, lecz w głębi serca czuję się samotna.
Prócz managera Piotra i gosposi Stefanii nie ma, nikogo komu by na niej zależało.
Po wypadku Melania doznaje urazu ręki i od tej pory nawet malowanie obrazów stoi pod znakiem zapytania.
Wiktor jest fizjoterapeutą, pomógł już wielu swoim klientom, jego praca jest również jego hobby, gdyż chłopak uwielbia nieść dobro.
Mimo lekkiemu rozgłosowi Wiktor ledwo wiąże koniec z końcem, gdyż pod swoją opieką ma jeszcze nastoletniego brata Marcela.
Wszystko się zmienia, gdy drogi naszych bohaterów krzyżują się ze sobą.

Czy Melania dzięki pomocy Wiktora odzyska pełną sprawność w dłoni i zacznie malować?
Czy chłopak "zarazi" Melanie empatią do innych i roztopi jej serce z kamienia?

Od samego początku przepadłam w tej książce!
Historia jest idealnie wypośrodkowana, mamy smutne momenty, gdzie łzy płynęły same, ale są również momenty pełne szczęścia i nadziei.
Autorka bardzo dobrze stworzyła bohaterów, przez co nie miałam najmniejszego problemu, by pokochać ich całym sercem.
Mimo że okładka na pierwszy rzut oka wygląda na słodką i cukierkową, to uwierzcie mi to nic bardziej mylnego!
W książce znajdziecie dużo bólu i smutku, a może nawet tak jak ja zatrzymacie się i zastanowicie "co ja bym zrobiła/zrobił na ...

Melania to artystka o niekoniecznie dobrej opinii. Nieuwaga sprawia, iż doznaje kontuzji, która nie pozwala jej pracować ani tworzyć. W tym momencie pojawia się Wiktor – rehabilitant, prosty człowiek, który ma pomóc wrócić jej do sprawności. Żadne z nich nie zdaje sobie sprawy, że pomogą sobie nawzajem i to w innych kwestiach…

To kolejna pozycja Autorki, która mi się bardzo podobała i już o tym zdążyła się dowiedzieć 😊 Jestem bardzo zadowolona z lektury, bowiem ta skupia się na relacjach i emocjach. Agnieszka stworzyła wiarygodnych bohaterów – przede wszystkim nieidealnych. Mają swoje wady, popełniają błędy. Melania jest trudnym człowiekiem, ale prawda jest taka, że to właśnie życie (i jeszcze ktoś) taką ją ukształtował. Myślę, że nie przesadzę, jak napiszę, że nie potrafi obchodzić się z ludźmi. Mówi, co myśli, nie zważając na to, czy kogoś zrani czy nie.

Wiktor to prosty chłopak, który próbuje się spełnić w roli brata i nie tylko. Pracuje ciężko, daje z siebie wszystko. Bardzo go polubiłam. Jest kontrastem głównej bohaterki.

To, co bardzo mi się też podobało, to sam fakt, że nie mamy tutaj sprośnych scen! Całość skupia się na relacji i to jest piękne, bo pokazuje, że możemy przeczytać coś bardzo dobrego i to bez erotyki!

Życie nie jest idealne i proste – i to właśnie pokazuje nam historia Melanii i Wiktora, którą gorąco Wam polecam. Lubię warsztat Autorki, ostatnie historie spod jej pióra b...

Czytacie powieści obyczajowe z nutką romansu? Ja przyznam szczerze, że dawno nie miałam w swoich dłoniach takiej książki. Ale za to niezwykle przyjemnie było do niej wrócić.

“Kolory naszych serc” to historia przypadkowego spotkania. Melania (uwielbiam to imię!) to sławna artystka, która po wypadku nadal nie doszła do pełnej sprawności. Kobieta uczy się emocji, ponieważ jak dotąd myślała, że wszystko można kupić, a świat jest okropny.

Wiktor to młody fizjoterapeuta, mężczyzna po przejściach, który samotnie wychowuje brata.

Dwoje tak różnych ludzi, których losy splatają się początkowo tylko na zasadzie fizjoterapeuta - klientka z problematycznym nadgarstkiem.

Bardzo spodobał mi się wątek wpływu matki, która odeszła i despotycznego ojca na dorosłą Melanię. Wydawałoby się, że jest kobietą sukcesu, wielką i docenianą artystką… A tak naprawdę jest wciąż małą, skrzywdzoną dziewczynką. Te fragmenty w stylu pamiętnika i powrotu do dzieciństwa były bardzo przejmujące.

360 stron pięknej historii, która obfituje w zaskakujące zwroty akcji. Na początku akcja toczy się dość powoli, później nabiera tempa. A samo zakończenie - było skomponowane doskonale, zaskoczyło i nawet lekko wzruszyło.

Piękna historia - ciepła, pełna uczuć - polecam!