Opinia na temat książki Korona śniegu i krwi

Absolutnie rewelacyjna powieść historyczna, fantasy, obyczajowa - wszystkiego po trosze. Genialne połączenie gatunków. Bazę stanowi nasza XIII-wieczna historia, niezbyt dokładnie znana - autorka sprytnie wypełniła białe plamy w historii Polski wydarzeniami prawdopodobnymi, okrasiła wątkami fantasy - nawiązując z kolei do wierzeń słowiańskich - pojawiają się bóstwa starosłowiańskie, kapłanki kultywujące pogańskie obrzędy, mistyka Słowian... i mistyka chrześcijańska. Wszystko opowiedziane językiem prostym a jednocześnie malowniczym, opisy życia - naturalne, postaci - żywe, z krwi i kości. Dialogi i opisy nie są stylizowane na staropolski, dzięki czemu podczas czytania identyfikujemy się z bohaterami, nie odczuwamy dzielącej przestrzeni wieków. A uczucia, motywy działań, polityka, sposoby myślenia nie różnią się od nam współczesnych - ludzie się nie zmienili przez te siedem stuleci, zmienił się tylko otaczający nas świat.
Książka warta przeczytania! Poznamy rys historii Polski (jeśli weźmiemy poprawkę na wątki fantasy i "łaty" wymyślone przez autorkę:) Z pewnością zapamiętamy poszczególne autentyczne postaci naszej Polski dzielnicowej oraz usystematyzujemy nieco wiadomości z tego okresu, który nie jest łatwy do zrozumienia i spamiętania.
A elementy fantasy nadały uroku i dynamiki powieści (choć i bez tego dynamice nic nie dolegało:) oraz pozwoliły rozjaśnić białe karty historii. A Piastowie to był ród - nasi słowiańscy Borgiowie - nie wahający się przed niczym. Miłość, nienawiść, zdrada, morderstwo, szaleństwo, bogobojność, uczciwość, mądrość i głupota, brutalność i współczucie - żadne ludzkie cechy nie były im obce. Powieść przeczytałam z zapartym tchem i ogromną przyjemnością.