Kot niebieski

Nie bardzo miałam w planach czytanie tej książki, bo wydawało mi się, że to nie mój typ literatury, jednak wyjście ze swojej strefy komfortu czytelniczego powoduje często bardzo pozytywne zaskoczenia. Piękna, dająca do myślenia książka o poszukiwaniu Boga, harmonii, szczęścia, prawdy. Zaczynająca się w 1379 r. od budowy klasztoru kartuzów na Kaszubach historia prowadzi nas aż do XXI wieku nie zmieniając miejsca, w którym toczą się wydarzenia. Stawia to czytelnika w roli obserwatora zmieniającej się rzeczywistości, ale również emocji, pragnień i namiętności ludzkich, które przez wieki odcisnęły piętno na tej krainie i w szczególny, najpierw mistyczny, a później wyjaśniany naukowo sposób, także na reszcie świata. Podobnymi obserwatorami stają się niezwykłe niebieskie koty rasy kartuskiej, które zamieszkały w kaszubskim klasztorze wraz z zakonnikami, by z czasem stać się elementem tutejszej fauny. Ale to nie na nich skupia się uwaga autorki. Opowiada ona historię siedmiu osób związanych z klasztorem. To są piękne historie, choć często bolesne i zostawiające niepokój po przeczytaniu. Mnie bardzo podobały się te pierwsze – zwłaszcza Almy i Joanny. Toczą się one nieśpiesznie ale bardzo intensywnie, tak jakby autorka chciała z nich wycisnąć wszystko co tylko można. Im bardziej wydarzenia zbliżają się do czasów współczesnych, tym bardziej akcja przyspiesza, co moim zdaniem nie robi dobrze opowieści. Niemniej jednak uważam, że trafiłam na jedną z najpiękniejszych książek jakie c...