Kropla błękitu

Potrzebujecie czasem odtrutki na książki podszyte aferami? Książki pełne niesmacznego erotyzmu? I wiary, że relacje damsko-męskie można pokazać inaczej?

A więc śpieszę donieść, że znalazłam taką odtrutkę dla siebie.

„Kropla błękitu” Denise Hunter to druga część serii „Pensjonat Bluebell” i moje pierwsze spotkanie z piórem Denise Hunter. To książka piękna, malownicza i dająca oddech. To opowieść, którą niespiesznie czytałam, rozkoszując się faktem, że rozlewała w mym sercu spokój.

Mia Emerson to wschodząca hollywoodzka gwiazda, której blask fleszy nie jest obcy, a Levi Bennett jest właścicielem cichego pensjonatu w malowniczym zakątku Karoliny Północnej. Dwa różne światy, dwa różne charaktery, dwie różne (trudne) przeszłości.

Ta książka urzeka paletą emocji, próbami przezwyciężania trudności i wiarą w opiekuńczego Boga.

Autorka porusza ważny temat ludzkiej wiary w przekaz w mediach, tworzenia nieprawdziwych historii w oparciu o kilka zdjęć oraz brutalną walkę celebrytów o uwagę „fanów”. W takich okolicznościach wyznaczenie granic własnej prywatności i otwierania się na drugiego człowieka pomimo lęku przed zdradą jest niezwykle trudne. Jednak zawsze jest nadzieja na spotkanie choć jednej wyjątkowej osoby, dla której nie jest się gwiazdą, lecz człowiekiem.

To też opowieść o brzemieniu odpowiedzialności, o poświęceniu własnych ambicji w imię… usłyszanej na ...

Pierwsze moje spotkanie z twórczością Denis Hunter okazało się bardzo udane. Kropla błękitu to bardzo przyjemna, ciepła, wzruszająca opowieść o miłości, ale niełatwej.

Spotykają się ze sobą dwa światy. Ona aktorka, gwiazda filmowa, na którą w każdym miejscu czyhają paparazzi, on chłopak, który prowadzi wraz z siostrami rodzinny interes, jest właścicielem pensjonatu. Czy takie uczucie ma możliwość przetrwać?

Nie ukrywam, że najciekawszym motywem był zaginiony naszyjnik, rodzinna pamiątka. Żałowałam, że tak mało miejsca autorka poświęciła na opisy poszukiwań i odkrywanie innych wspomnień. Sama uwielbiam przeglądać stare zdjęcia, zapiski, pamiętniki moich dziadków, czy pradziadków. Można się wtedy cofnąć w czasie, powspominać, poznać życie przodków, zatopić się w swoich myślach, poznać własne korzenie.

W tej opowieści jednym z najważniejszych wątków była miłość. Uczucie tak nam potrzebne, powodujące uśmiech na każdej twarzy, poczucie bezpieczeństwa, bycia potrzebnym i wartościowym. Została ona ukazana z kilku perspektyw.

Miłość utracona, kiedy dziecko zostaje porzucone przez rodzica, czuje wielką pustkę w sercu i przekłada się to na okazywanie uczuć i emocji w dorosłym życiu. Nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak taka mała istota musiała czuć się pokrzywdzona, przecież miłość rodzicielska i wsparcie powoduje, że dzieci rozprostowują swoją skrzydła i są rządni poznawania świata.

Miłość ...

"Kropla błękitu" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Denise Hunter, ale z pewnością nie ostatnie! Po przeczytaniu tej historii najchętniej od razu sięgnęłabym po kolejną pozycję spod jej pióra! I choć na początku miałam lekkie obawy, bo szczerze mówiąc nie przepadam za narracją trzecioosobową, to okazały się one zupełnie niepotrzebne.

To cudowna historia, która jest idealnym dowodem na to, że naprawdę dobra książka wcale nie musi zawierać żadnych scen erotycznych. Szczerze mówiąc, bardzo potrzebowałam takiej powieści. Spokojnej, ciepłej, prawdziwej. Tak... przyjemnej, niosącej ukojenie. Uczucie, które powoli rodzi się między bohaterami jest tak szczere, że nie sposób nie przeżywać wspólnie z nimi wzlotów i upadków. Razem z Mią i Levim odczuwałam mnóstwo emocji, zaczynając od radości, wzruszeń, motylków w brzuchu, po ból, strach, bezsilność, a nawet złość. Mocno trzymałam kciuki, by ostatecznie wszystko zakończyło się dobrze, również w sprawie ukrytego naszyjnika.

Autorka przedstawia tę historię w tak poruszający sposób, że miałam wrażenie, iż sama jestem gościem w pensjonacie Bluebell - miejscu pełnym ciepła i magicznej atmosfery. Temat wiary był dla mnie naprawdę ważnym elementem, bo przecież tak rzadko pojawia się w książkach. Dlatego myślę, że obecność Boga i wiara bohaterów zdecydowanie dodała tej historii wspaniałości. Sama chciałabym poznać tak wartościowe osoby, jakie przedstawia nam autorka.

Z ręką na sercu mogę polecić Wam tę pięk...

Zdecydowanie lepiej mi się czytało tę książkę niż część pierwszą, może miałam inny nastrój. Ogólnie lekka w czytaniu, dla relaksu, bez różnych afer, zbrodni itp., po prostu przyjemnie się czyta jakby się było w innym świecie.