Kto wyłączy mój mózg?

Nareszcie dzisiej kupiłam długo oczekiwaną książkę, napisaną przez moją córcie. Przyznam szczerze ,że przeczytałam ją jednym tchem.Temat ,wydawałobysię ciężki,bo ciężka choroba,ale przekazany w bardzo ciekawy sposób.Wręcz fantastyczny.Momentami płakałam,a momentami śmiałam się.Pomysł z przeplataniem tematu choroby, pobytu w szpitalu i na rehabilitacji ze wspomnieniami z okresu dzieciństwa okazał się trafiony w dziesiątkę.Powodował, że książka stała się jeszcze ciekawsza i nie mogłam się doczekać dalszego ciągu.Czytałam wiele książek, ale ta jest jedną z najlepszych.Porównałabym ją -pod względem dobrej i ciekawej fabuły z Domem nad rozlewiskiem, Miłościa nad rozlewiskiem. Tamte też czytałam jednym tchem.A "Kto wyłączy mój mózg" jest o tyle ciekawsza, że porusza wyjątkowy temat,a ponadto pokazuje ile znaczy siła woli aby wyjść z wydawałoby się sytuacji bez wyjścia.

Straciłam kontakt z rzeczywistością. Już na początku dzieje się tak, że trudno się oderwać. W miarę czytania pojawia się głód narkotyczny. Czytać szybciej, więcej. Szybciej dowiedzieć się co będzie z tą przyjaźnią? Co będzie z miłością? Co będzie z główną bohaterką?
Przeczytałam od deski do deski.Bez przerwy.
Dawno nie miałam w rękach równie emocjonującej książki. Polecam.

Myślę, że ta książka da wiele przyjemności wszystkim, którzy lubią przeżywać szerokie spektrum emocji - sinusoida od pierwszej do ostatniej strony - czasami życie musi sponiewierać, żeby potem mogło nabrać nowych kolorów... Czyta się bardzo dobrze, więc chyba nikt nie będzie zawiedziony...

Zapraszam do obejrzenia trailera książki-