Lakier do paznokci

Na 55 stronach autorka zawarła bogactwo charakterów, ludzkich losów, wydarzeń codziennego życia a to wszystko w pigułce zwanej życiem. Każde z opowiadań dotyczy innego zagadnienia, problemu czy osoby, chociaż niektóre z nich powtarzają się w innych opowiadaniach, chociażby postać Marylki. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich opowiadań jest kobieta w różnych odsłonach ale też realia, na tle których toczą się poszczególne epizody.

Pani Peggy Brown prowadzi poszczególne historie stosując zwięzły, lekki styl pisania ale porusza ważne zagadnienia aktualne do dziś. Obserwujemy zmiany społeczne, pokoleniowe, jakie zaszły wciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, ale bardzo często sposób postrzegania i mentalność ludzi pozostaje taka sama. Zmieniły się jedynie okoliczności i warunki, w jakich dzieją się sprawy, które istnieją bez względu na czasy. Autorka uświadamia, że mimo upływu czasu, problemy pozostają nadal aktualne, a jedynie sposób podejścia do nich i radzenia sobie z nimi uległ zmianie. Takie problemy jak przemoc, zdrada, depresja, niepełnosprawność, oszustwa matrymonialne czy ocenianie innych na podstawie wyglądu są aktualne do dziś.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/08/864-lakier-do-paznokci-przedpremierowo.html

"Lakier do paznokci" to debiut literacki @peggy.brown_autorka @wydawnictwopsychoskok

W książce znajdziemy 10 różnych opowiadań, dla kobiet i o kobietach. Ja czytając miałam wrażenie, że cofnęłam się w czasie. Do momentu, kiedy byłam dzieckiem i podziwiałam moją babcie i prababcię. Kiedy spędzałam wakacje na wsi i wszystko było dla mnie takie bezproblemowe.

Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu. Opowiadania są krótkie. Myślę, że z niektórych mogłaby powstać książka z ciekawą fabułą. Większość z nich skłaniała do przemyśleń.

Autorka porusza trudne i dość powszechne tematy, takie jak przemoc fizyczna i psychiczna czy rasizm.
W swoich opowiadaniach pokazuje też, jak silna jest kobieca intuicja, jak silne są dziecięce marzenia, kiedy powinniśmy odpuścić i zacząć żyć tu i teraz. Bowiem każda osoba na świecie ma prawo do swoich decyzji i życia po swojemu.

Szkoda, że książka nie jest dłuższa bo miło spędziłam przy niej czas. I to w sumie jedyny jej minus.
Dziękuję za możliwość przeczytania i życzę samych sukcesów, ja z chęcią przeczytam coś jeszcze spod Pani pióra!

Przyznam, że książka całkowicie mnie zaskoczyła. W swoim minimalizmie zawarła całe życie dotyczące praktycznie każdego człowieka na ziemi. Ukazała troski życiowe, choroby, podstępy, wydziedziczenia, wstydliwość, pragnienia bycia potrzebnym, błaganie o miłość, oszustwa, rodzinne tajemnice, przemoc domowa, sekrety z przeszłości i wiele innych uczuć, które się w niej pojawiły. Przytoczę wam pewien cytat:

,,Bardzo często jest tak, że tworzymy fałszywy obraz drugiej osoby. Zasłyszane opinie, jakieś ploty budują stereotypy i uprzedzenia(...) Nie wiemy, co tak naprawdę przeżył drugi człowiek, czego doświadczył, świadkiem jak bardzo dramatycznych wydarzeń był kiedyś, z czym borykał się w dzieciństwie. Osądzamy, potępiamy, wydajemy opinie. Ale po co? I w imię czego? Kto dał nam takie przyzwolenie?"

Pozycja ma wiele opowiadań, z czego każde budzi jakieś przesłanie. Przytacza nam konkretne przykłady, poprzez krótkie opowiadania. Gdyby nie one, mogłaby służyć jako poradnik życiowych przestrog. Nie znajdziecie tutaj dokładnych miejsc, aczkolwiek czasami jest przydzielony rok do jakiegoś wydarzenia. Postać, która gra główniejsza rolę będzie dokładnie opisana, zważywszy na sytuacje, której będzie dotyczyło opowiadanie. Każda historia niestety nie budzi radości, tylko smutną życiowa prawdę. Ukazuje ludzkie niedoskonałości bez względu czy chodzi o fizyczne, czy psychiczne. Czytający bardzo szybko wychwyci o co chodzi autorce i kiedy to nastąpi, dopadną go myśli nad dany...

RECENZJA „Lakier do paznokci” - Peggy Brown.

Za książkę i możliwość recenzji - serdecznie dziękuję.

Nosiłam się do napisania tej opinii kilka dni. Lubię się przespać z tym, co przeczytam, by na chłodno wyrazić swoje zdanie.

Autorka poruszyła bardzo ważne kwestie, zamknięte w krótkich historyjkach, które - takie odnoszę wrażenie - gdyby były pełnowartościowymi książkami, wypadły by znacznie lepiej.

Historie czyta się szybko, są niczym sceny wyjęte z życia i przelane na papier ale… no właśnie. Coś nie do końca mi tutaj zagrało, nie chwyciło mojego serca i nie wywróciło go na lewą stronę.

Nie chodzi tutaj o to, że Pani źle pisze, absolutnie. Serdecznie gratuluję wydania książki i jeśli pojawi się kolejna równie chętnie ją przeczytam… ale pomimo szczerych chęci to nie była pozycja dla mnie.

Widziałam pozytywne opinie o książce i cieszę się, że przypadła Wam do gustu - ja niestety nie należę do tego grona osób, a szkoda. :(

Plusami na pewno jest to, że są to różne opowiadania, obdzierające z pięknej otoczki sceny z życia codziennego. Pani Brown podkreśla to, co dzieje się naprawdę w domach niektórych osób, oraz to, że nasi dziadkowie i rodzice przekazali nam pewne „wartości” niekoniecznie warte zachodu ale jakże piętnujące. Bo przecież tak wypada. Bo co ludzie powiedzą. Bo tak ma być. Szczególnie przypadł mi do gustu cytat z jednego z opowiadań, który również jest tytułem tego opowiadania: „Konia arab...

Książka jest naprawdę chudzinką, ma zaledwie 55 stron. Zawiera w dziesięć różnych opowiadań. Wszystkie z nich są o kobietach i z każdej historii można wyciągnąć ciekawe wnioski.
Między innymi, że nie powinno się szukać na siłę miłości, nie można oceniać ludzi po wyglądzie.
Nie każdy rozumie depresję ale również znajdujemy wątki o przemocy fizycznej.
Jest nawet fragment, jak kiedyś byli traktowani ludzie ze wsi. Rodzina najbardziej martwiła się " co powiedzą inni", a nie jak poradzić sobie z danymi zmartwieniami.
Najbardziej zainteresowało mnie ostatnie opowiadanie, " Ja zawsze na siebie uważam, tylko nie zawsze mi się to udaje" zakończenie jest bardzo zaskakujące i śmiało można by było napisać o tym ciekawą książkę.
Nie pamiętam kiedy ostatni raz czytałam opowiadania i trochę czuję po nich niedosyt.
Chciałabym przeczytać te historię w bardziej szczegółowej wersji z widocznymi emocjami, żebym mogła się przywiązać do bohaterów oraz lepiej ich poznać.
Książkę czyta się lekko, historię są wciągające i dające dużo do myślenia.
Jest to bardzo fajna odskocznia i pozycja dosłownie na małą chwile przy kawie.