Ludzie, których spotykamy na wakacjach

"Ludzie, których spotykamy na wakacjach" to książka dla mnie zmienna, niczym pogoda we wzburzone lato. Takie właśnie były moje emocje i odczucia w czasie czytania najnowszej książki Emily Henry.

Przyznam Wam się szczerze. Nie czytałam "Beach Read", ten bestseller jakoś mnie ominął. Bałam się trochę, co czeka na mnie w "Ludziach, których spotykamy na wakacjach." Bałam się po tylu różnych i czasami bardzo skrajnych opiniach na temat "Beach Read". Ale zdecydowałam się i powiem Wam, że na początku bardzo żałowałam..

Poważnie, od początku ta historia mnie nie chwyciła. Za nic. Patrzyłam na swojego narzeczonego i robiłam naprawdę kwaśną minę.
-O co chodzi? - pytał Łukasz.
Przewróciłam oczami i pokazałam mu okładkę.
-To chyba nie jest historia dla mnie. Męczę się z tym bardzo.
Po tych słowach wziął do ręki książkę i zaczął czytać opis, zachwycając się przy okazji okładką.
-Co jest z nią nie tak? - spojrzał na mnie tym swoim wzrokiem — Daj jej jeszcze szansę.

Dałam. Naprawdę dałam. I w sumie nie żałuję, bo z biegiem stron bardzo się wkręciłam w tę historię. To nie jest zwykła historia dwojga nastolatków, a potem dorosłych. To nie są normalne wakacje do przeżycia. To niezapomniane chwile i świetna nauka relacji i prawdy o nas samych.

Wakacje to upragniony moment roku dla większości osób. Ich wizja pozwala przetrwać trudy w pracy i w życiu codziennym, bowiem tylko w ich okresie można sobie pozwolić na zupełną swobodę i bycie sobą. Oczywiście liczy się także to, czy mamy się z kim na nie wybrać, a jeśli tak to czy towarzystwo tak naprawdę będzie odpowiednie. Bowiem wspólny wypad na wakacje często stanowi poważny sprawdzian dla każdej relacji.

Poppy to dziewczyna pełna życia, która czerpie z niego garściami. Kocha podróże, odkrywanie nowych miejsc i poznawanie ludzi. Gdy tylko złapała bakcyla podróżowania doskonale wiedziała, że to jest to, co chce robić. Zrezygnowała ze studiów, doskonale wie, że nie może posiadać jakichkolwiek zwierząt domowych, a nawet rośliny nie są zbyt dobrze u niej widziane. Zaczynała od własnego bloga i bardzo ubogiego budżetu, by powoli wspinać się po szczeblach kariery i w ramach pracy odwiedzać coraz bardziej luksusowe destynacje. Nigdy nie brakowało jej stabilizacji, a wizja jej z mężem i dziećmi u boku zdawała się dla Poppy nierealna. Lecz w pewnym momencie przestała znajdować szczęście w tym, co kiedyś było dla niej istotą egzystencji i teraz kompletnie nie wie jak się odnaleźć w nowej rzeczywistości. W rzeczywistości, która jasno wskazuje, że jest niezwykle samotna.

Alex to zupełne przeciwieństwo Poppy. Nie miał nic przeciwko powrotowi do małej, rodzinnej miejscowości i próbie zbudowania sobie tam życia prywatnego. Nie dla niego jakiekolwiek spontanicz...

Emily Henry zadebiutowała na polskim rynku w zeszłym roku. “Beach read” to książka, którą oceniłam dość pozytywnie, zabrakło mi w niej jednak zapowiadanego wakacyjnego klimatu. Trochę obawiałam się więc kolejnej książki tej autorki. Na szczęście “Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to historia, w której wakacyjny klimat czuć od pierwszych, aż do ostatnich stron!

Historia Poppy i Alexa jest ciepła, urocza i maksymalnie wakacyjna. Poznajemy losy tej dwójki nie tylko podczas obecnych wakacji, ale także - dzięki retrospekcjom - podczas wszystkich wakacji, na które od dziesięciu lat razem jeździli. Nawiasem mówiąc, to czyni z tej książki świetną gratkę dla miłośników podróżowania. Główna bohaterka pracuje w gazecie i prowadzi blog o podróżach, przez co w książce pojawiły się wzmianki o wielu miejscach wartych zobaczenia!

“Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to książka, którą czyta się błyskawicznie. Nie jest może przepełniona akcją, ale tak wciągająca, że nie będziecie chcieli jej odkładać, póki nie przeczytacie kolejnego rozdziału. I kolejnego… i jeszcze jednego. Nie zliczę też, ile razy uśmiechałam się podczas czytania, bo poczucie humoru w tej książce jest tak przyjemne i niewymuszone, że nie da się go nie podłapać!

Moim zdaniem “Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to książka znacznie lepsza od “Beach read” (które oczywiście wcale nie było złe)! Bawiłam się przy niej świetnie i z zapa...

Czy przyjaźń między kobietą a mężczyzną jest możliwa?

Poppy i Alex to para przyjaciół, różni jak ogień i woda. Ona szalona, wręcz postrzelona, on spokojny stateczny, wywarzony. Od kilku lat jeżdżą razem na wakacje, Poppy uwielbia podróżować, zwiedzać świat i to jak najmniejszym kosztem finansowym a Alex lubi jej w tym towarzyszyć. Dwa lata temu coś się jednym z tych wyjazdów wydarzyło, ta sytuacja doprowadziła do zerwania ich kontaktów. Czy warto przekreślać przyjaźń przez jedno wydarzenie?
Dwie przestrzenie czasowe, teraz i to co było, każde wakacje i te ostatnie, wtedy wydarzyło się coś, co zepsuło ich przyjaźń. Czy na zawsze?

Książka na wakacje i o wakacjach. Lekka przyjemna, z humorem. Pokazująca że tanim sposobem podróży można zobaczyć więcej niż będąc na drogich wakacjach. Ciekawa relacja między dwojgiem ludzi, obserwujemy z roku na rok jak się zmienia, ożywa, jak dobrze się bawią w swoim towarzystwie. Barwna postać Poppy sprawia że nie można jej nie lubić, a Alex swoim dojrzałym zachowaniem sprawia że ciepło o nim myślałam. Ta historia jest niesamowita, recenzje na bookstagramie nie kłamią, sięgajcie po tę książkę, polecam.

Poppy i Alex przyjaźnią się od wielu lat, a ich tradycją jest coroczny wakacyjny wyjazd we dwoje. Podróżom sprzyja fakt, że Poppy zawodowo zajmuje się... podróżowaniem! Jej redakcja opłaca wyjazdy, które bohaterka szczegółowo relacjonuje (kto by nie chciał takiej pracy?). Na jednym z wyjazdów między przyjaciółmi dochodzi do pewnego zgrzytu, który rzuca cień na ich dalszą relację. Dwa lata później Poppy odnawia kontakt z przyjacielem i proponuje mu kolejny wyjazd. Nie wspomina jednak, że redakcja nie zgodziła się pokryć jego kosztów ze względu na mało atrakcyjny kierunek. Czy po tak długiej przerwie i wielu przeciwnościach możliwy jest powrót do tego, co było, czy ta przyjaźń spisana już jest na straty?

Ta książka może nie odmieni waszego życia, ale na pewno umili niejedno popołudnie! Kontrastowe postacie, idealne poczucie humoru, nienachalny wątek romantyczny i wakacje jako główna scena – to przepis na udaną lekturę nie tylko na lato!☀️

Są książki z którymi lubimy się od pierwszej strony, a są takie, które nie pasują od początku. Tak niestety było z “Ludźmi, których spotykamy na wakacjach”.

Dla mnie ta historia przez większą część książki była o niczym. Dialogi, choć momentami śmieszne, można było pomijać bez żadnej szkody dla kolejnych zdarzeń i naszej orientacji w sytuacji bohaterów. Książka podzielona jest na dwie płaszczyzny czasowe i to było bardzo ciekawe, gdyby nie fakt, że obecna sytuacja i ta sprzed lat niewiele się różniła i czasami gubiłam się o których wakacjach bohaterów czytam... Co do samych postaci- są to dorośli ludzie, a miałam wrażenie, że czytam o nastolatkach- dziecinne zachowania, dziecinne żarty, bezradność, życiowa nieporadność. Irytują mnie takie postaci i mimo że pod koniec troszkę polubiłam Poppy i Alexa to przez większość książki wynudziłam się i nie widziałam sensu w tym, co czytam...

Alex jest idealnym materiałem na książkowego męża, ponieważ jest słodki, uroczy, pomocny i w ogóle najwspanialszy na świecie. Stanowi idealny balans z Poppy, którą z kolei cechuje bałaganiarstwo i nierozsądność.