Cytaty z książki "Ludzie z mgły"

“Z pewnością miał anemię i dużą podatność na infekcje. Podobno w jego sercu coś szurało, jak człowiek w za dużych kapciach.”

“Przypomniała sobie słowa, które słyszała od matki na temat mgły: "Ci, którzy z niej wyszli, mówili, że spotkała tam to, co przeraża ich najbardziej".”

“W pewnych okolicznościach każdy z nas potrafiłby zabić.”

“Jest taki typ ludzi, o których w telewizji sąsiedzi zawsze mówią: "To był miły człowiek, nigdy byśmy go nie podejrzewali o coś tak strasznego".”

“Spojrzała na niego jak na dziecko, które usiłuje oszukać matkę, że nie zjadło ciasteczka, choć cała jego buzia jest umorusana czekoladą.”

“Wszyscy u nas się znają. Ludzie są na ogół mili, ale nigdy nie można mieć pewności, czy ta uprzejmość jest szczera, czy to tylko sztuczny miód. Małe miasto, wielkie kłamstwa...”

“- Tutejsi boją się czegoś równie mocno jak mgły? - spytał, gdy mijali wystawę.
- Boga i opinii sąsiadów - oznajmiła Jagoda. - Zwłaszcza tego ostatniego. W małej społeczności, jak ta, bycie odrzuconym może słono kosztować. W pewnym stopniu wszyscy od siebie zależymy, a reputację ma się tylko jedną, lepiej jej nie psuć.”

“Matka powtarzała mi zawsze, że najgłupsze rzeczy to ludzie robią z miłości albo ze strachu.”