Magia indygo

Richelle Mead to jedna z moich ulubionych pisarek. Pokochałam ją przede wszystkim za serię o Georginie Kincaid, ale jak się okazuje, potrafi mnie oczarować każdą swoją książką. „Magia indygo” jest trzecią częścią jej najnowszej serii, która nosi tytuł „Kroniki Krwi”. Oczywiście jestem ogromnie zadowolona z lektury tej książki, wiele osób twierdzi, że to jak do tej pory najlepsza część cyklu. W sumie… ciężko się z tym nie zgodzić, chociaż poziom dwóch pozostałych jest równie wysoki. Ale zacznijmy od początku… Sydney zawsze była wierna swoim ideałom, które wpoili jej alchemicy. Problem polega na tym, że zaczyna coraz bardziej angażować się w sprawy, które są z nimi sprzeczne. Bardzo zżyła się ze swoimi podopiecznymi w Palm Springs i nie widzi w nich potworów. A zwłaszcza w czarującym moroju o imieniu Adrian. Wciąż stara się zaprzeczyć swoim uczuciom do niego, ale serca nie da się oszukać. Jednak to nie jest jej największy problem. W pobliżu jej miejsca pobytu zaczyna grasować potężna czarownica, która stanowi zagrożenie dla młodych, utalentowanych dziewcząt. Jeżeli Sydney szybko nie nauczy się zaklęć obronnych, może stać się jej kolejną ofiarą… Wiecie, co najbardziej polubiłam w tej książce? To, że na każdej stronie coś się dzieje. Jest tutaj mnóstwo akcji, co po prostu uwielbiam. Pani Mead dba o swoich czytelników, aby się nie znużyli podczas czytania. Nuda Wam nie grozi – to mogę zagwarantować. Plusem jest tutaj także wielowątkowość i liczba poruszanych motywów – opieka nad J...

Najlepsza książka jaką przeczytałam. Lepsza od dwóch poprzednich ponieważ kocham Adriana a jego w tej części było pełno xD Nowi bohaterowie, wartka akcja i jakże zaskakujący koniec. Tą właśnie książkę kocham najbardziej przebiła wszystkie jakie dotąd czytałam.

"Magia Indygo" jest na poziomie tej serii spin-off jak i poprzednich tomów Akademii. Nie trzeba odpoczynku od tej lektury - tak świetnie ją się czyta ;)