Malowane henną

Literatura wakacyjno - leżakowa idealna, używając tego sformułowania książki absolutnie nie dyskredytuję. Odnośnie literatury na leżak jestem szczególnie wymagająca. Nie pasuje mi jak jest zbyt ciężka, wymaga ode mnie ekwilibrystyki umysłowej i pełnego skupienia, a drugiej strony strony nie może być infantylna i płytka oraz obrażać inteligencji czytelnika. Musi mnie satysfakcjonować od strony poznawczej, wzbudzać emocje i zaskoczyć. Żebym nie miała poczucia czytania dla czytania, dla zabicia czasu, ble-ble-ble.
Wszystko co lubię, czego się nie spodziewałam, znalazłam w „Malowane henną”. Indie od nieznanej mi strony, romans, dylematy i coś co lubię najbardziej - motyw silnej, nietuzinkowej kobiety, pracującej w nieznanym w Polsce zawodzie. To opowieść o 30-letniej, wywodzącej się z nizin społecznych Lakszmi, która zarabia na życie i lepszą przyszłość zdobiąc ciała bogatych kobiet. Jest przy tym doskonałą zielarką i świeżo upieczoną siostrą. Ale przede wszystkim hennistką i to nie byle jaką. Wręcz artystką, która ze swojego fachu uczyniła sztukę, a do profesji podchodzi bardzo poważnie i nowatorsko - oferuję usługę „all inclusive”. Oprócz tego, że na ciałach klientek wykonuje prawdziwe dzieła sztuki, podczas zabiegu - rytuału henny dba o walory estetyczne otoczenia, dołącza oprawę muzyczną, własnoręcznie przygotowany przemyślany poczęstunek oraz usługę psychoterapeutyczną. Jest spowiednikiem i lekarzem dusz dla swoich klientek. Nic dziwnego, że terminarz ma wypełniony ...

Powieść która sama się czyta. Przenosi do kolorowych i pachnących Indii.

Lakszmi jest słynną hennistką, wzory które maluje na ciałach kobiet zapewniają płodność, szczęście, a ona sama jest powiernicą kobiet z wyższych sfer a czasem nawet wyrocznią. Sama pracuje na swoje utrzymanie, buduje dom i to w kraju, w którym kobieta jest zależna od mężczyzny. Jej pozycja to efekt ciężkiej pracy, i trudnych wyborów. Jako młoda dziewczyna zostaje skojarzona z mężczyzną który ją maltretuje, poniża i mimo że kobieta ma wsparcie w swojej teściowej, postanawia uciec od takiego życia.
Nagle po trzynastu latach przeszłość do niej wraca i to bardziej skomplikowana.

Historia jest tak barwna, kolorowa i ani przez chwilę nie można się przy niej nudzić. Opisy przyrody są aż namacalne, smaki czuje się na języku. Autorka tą książką oddała hołd swojej mamie i zrobiła to w sposób mistrzowski.

Jeśli szukacie historii która was porwie i nie będzie chciała oddać to ta książka jest dla was.

,, Niech zatem liście tureckiego figowca pozostaną tajemnicą, tak jak twoje niebieskie oczy i jasna skóra- zachichotała."

Chyba sama nie sięgnęłabym po tą powieść, gdyby nie okładka. Strasznie spodobały mi się wzory, którymi jest przyozdobiona i ten obraz kobiety, która z jakichś powodów musi zakrywać twarz. Właśnie dlatego zgłosiłam się jako jej recenzent do Wydawnictwa Rebis. Bardzo im za to dziękuję, gdyż pozycja ta dała mi obraz społeczeństwa, z którym nigdy nie miałam do czynienia. Nie wyobrażam sobie, by rodzice wybierali mi męża, a tym bardziej już w wieku piętnastu, czy szesnastu lat. Podobno takie związki bywały tam szczęśliwe. Podobno...
Lakszmi nie miała łatwego życia. Uciekła od swojego męża, ale tak naprawdę nikt nie wie, dlaczego. Malując ciała bogatych kobiet henną, poznaje ich sekrety i tajemnice. Jest dobrą powierniczką i traktuje swoje klientki z szacunkiem, choć nie można tego samego powiedzieć o nich samych. Niby doceniają, że jej prace są bardzo cenione, a zdolność do ziołolecznictwa niemal doskonała, to jednak nikt nigdy nie zapomina jej podkreślić, że jest z niższej kategorii społeczeństwa. Marzy o własnym domu i na przekór wszystkim skrzętnie odkłada każdy zarobiony grosz. Było to bardzo odważne i przejmujące, gdyż tak bardzo dążyła do czegoś, czego wcześniej nie mogła mieć. Czy jej się udało? Czy spotkała na swojej drodze osoby, które nią pomiatają? Czy spotkała swojego męża, którego nosiła obrączkę, a który dawno wyszedł z jej serca...

Po książkę sięgnęłam ponieważ zainteresowała mnie osoba, która ją polecała.
Jest to aktorka Reese Witherspoon, która założyła swój klub książki. Znajduje się tam całkiem pokaźna liczba książek. Resse wybiera książki, gdzie pierwsze skrzypce grają kobiety. Książki z jej logo można nabyć w księgarniach.

"Malowane henną" to debiut autorki.
Opowiada o kobiecie, która ucieka od męża i życia w umierającej wsi Lakszmi. Ostatecznie dociera do Dżajpuru i tam zostaje hennistką. Słynie z niepowtarzalnych wzorów, a kobiety, które do niej przychodzą powierzają jej najskrytsze sekrety.
Niestety ona nie może nic zdradzić na swój temat.
Pięknie została opisana przez autorkę historia henny czyli sztuki ozdabiania ciała.
Autorka stworzyła tak piękny obraz tamtego świata, że czytając czujemy zapachy potraw, wiatr we włosach, a nawet piasek w ustach. Cudowne opisy dopełniają całości.
Historia piękna i niebabalna. Jeśli macie ochotę na podróż do Indii, a przy okazji wzruszyć się momentami do łez to ta książka będzie dla Was.
Dodatkowo książka zawiera słownik słów, które mogą być nam pomocne podczas czytania, a także przepisy.

Mocne 7/10

Książka opowiada o życiu kobiet w Indiach w latach 50 XX wieku. Niby nie tak odległy czas a jak dużo zdarzyło się jednak zmienić.

Czytając początek nie byłam przekonana do owej historia, ciężko było mi zrozumieć słowa pisane po indyjsku. Trzeba było mocno się skupić by rozumieć je z kontekstu. Na końcu oczywiście jest podany słowniczek tych wyrazów. Ale zobaczyłam to dopiero po przeczytania całej historii. 🫣

Mocne 7, za sam pomysł. Moja wyobraźnia pracowała na pełnych obrotach, wyobrażając sobie te wszystkie piękne malunki z henny.

Życie kobiet jednak jest bardzo trudne, w każdym kraju. Obojętnie czy to Azja, Afryka czy Europa. Każdy kraj ma swoją historię a traktowanie kobiet zdecydowanie musi się zmienić.

Historia jest ciekawa, wciągająca, czyta się to z lekkością i chce więcej. Jednocześnie autorka potrafi z nas wycisnąć łzy i przekazać cały wachlarz emocji. Lektura jest świetnym sposobem na wejście do indyjskiej kultury, gdzie m.in. trzeba być spostrzegawczym i podstępnym i chodzić targować się do krawcowej rano, kiedy jest głodna i się spieszy :) Nie można być bezpośrednim, bo stwarzane pozory i dana pozycja w społeczeństwie są bardzo ważne.

Jeśli ktoś chce wybrać się do Dźajpuru albo po prostu poznać piękną historię indyjskiej artystki to serdecznie polecam.