Mężczyzna bez twarzy

Mimo sugestywnej, erotycznej okładki, to nie jest powieść o takim charakterze. Erotyka jest tu raczej ujęta w sposób symboliczny, jako podtekst tego, co przyciąga bohaterkę do tajemniczego mężczyzny. Nie ma tu opisów scen seksualnych uniesień, ale za to są emocje, odsłaniane stopniowo pragnienia i charakter mężczyzny, który wyłania się z pisanych tekstów. Chemia jest tu eteryczna, pokazana w sposób subtelny i odbiegający od znanych schematów.

Pani Anna Wysocka – Kalkowska porusza kilka istotnych kwestii, stawiając pytanie o uczciwość w związku. Trochę dziwiła mnie postawa Agaty wobec męża, z którym ma bardzo swobodny układ. Oboje się kochają, łączy ich silna więź, nie ograniczają się wzajemnie, ufając sobie całkowicie. Ich związek oparty jest na szczerości, ale mimo to Agata ukrywa przed Tomaszem swoją konwersację SMS-ową. Brnie coraz bardziej, próbując dociec, kim jest nieznajomy rozmówca i coraz bardziej angażując się w to emocjonalnie.

Powieść płynie, niczym statek po morzu, które czasami jest wzburzone, czasami szarpie wiatrem, ale też głaszcze lekkim zefirkiem. Kolejne rozdziały nawiązują swoimi tytułami do rejsu, który symbolicznie nawiązują do toczących się wydarzeń oraz oddają charakter danego epizodu, zapowiadając, czego możemy się w nim spodziewać.
...

Każdy z nas czasami zastanawia się, czy coś można w życiu zmienić, ulepszyć, a może jak byłoby gdyby...? No właśnie. Mogłoby się wydawać, że Agata jest szczęśliwa, ma kochającego męża, nastoletniego syna, a na dodatek dostała nieoczekiwany awans na stanowisko kierownicze, które niestety ją tylko blokuje i nie daje poczucia spełnienia - a przecież to powinno być najważniejsze.
Pewnego dnia dostaje sms od mężczyzny, który zaburza jej dotychczasowe życie.
Z każdym dniem Agata walczy ze swoimi myślami i chęcią napisania do mężczyzny bez twarzy. Mogłoby wydawać się to dziwne, ale mimo udanego związku, pociąga ją to nieznane.
Co jeszcze życie po drodze ofiaruje bohaterce?
Czy nieznane zawsze jest tak pociągające?
------
Pierwszy raz miałam okazję czytać książkę tej autorki, a także była moją ostatnią w 2021 roku. "Mężczyznę bez twarzy" będę wspominać bardzo dobrze, wydaje mi się bardzo życiową pozycją i chociaż momentami ciężko było mi zrozumieć bohaterkę, wiem, że w życiu każdego człowieka przychodzi moment niezdecydowania i chęci zasmakowania nowego. Pokazuje jak ważne jest, by sięgać po to, co tak na prawdę się kocha i o czym się skrycie marzy. Przyjaźń to coś co jest na wagę złota. A życie nie zawsze jest kolorowe i potrafi dokopać w najmniej oczekiwanym momencie.
Ważne jest, by po upadku podnieść się i stoczyć walkę z właśnymi słabościami, bólem i smutkiem, a słońce wyjdzie szybciej niż nam się wydaje.