Opinia na temat książki Mężczyzna, którego kochałam

Ewa pozornie prowadzi idealne życie, przystojny mąż, cudowne dziecko, piękny dom, przyjaciele, mili sąsiedzi...
Jednak, co tak naprawdę tkwi pod tą nieskazitelną otoczką idealności?

Mąż bohaterki już od jakiegoś czasu nie poświęca żonie swojej uwagi, wciąż zasłaniając się pracą, ciągłymi wyjazdami w delegację. Jego zachowanie w stosunku do żony jest dosyć ambiwalentne. Gdy chce, to potrafi być czuły i namiętny, jednak tylko po to, aby za chwilę zamienić się w nieczułego egoistę.

Ileż to razy słyszeliśmy? Rodzina odgrywa szczególną rolę w życiu człowieka, ma wpływ na rozwój dziecka, kształtowanie jego cech i życia w przyszłości.
Ewa nie miała łatwego dzieciństwa, silne podporządkowanie się problemom rodziców. alkoholizm, kłótnie, awantury, przemoc, brak miłości, brak poczucia bezpieczeństwa. Dlatego zakładając własną rodzinę, pragnęła tylko kochać i być kochaną. W pogoni za odrobiną szczęścia wpadła w pułapkę miłości, nie dokończa takiej, o jakiej marzyła.

Powieść jest emocjonująca i dobrze przemyślana, dopracowana. Główny atut tej książki to styl. Czyta się ją z dużym zainteresowaniem, pomimo że sama fabuła do lekkich nie należy. Ze strony na stronę losy bohaterki stają się nam coraz bliższe.
Mówią, że czasami trzeba upaść bardzo nisko by wzbić się wysoko. Ewa została poniżona, jej marzenia zostały brutalnie zdeptane, zniszczone. Czy wzbije się wysoko?

Duet Mateusz Gostyński i Ewa Reiser stworzył przejmującą historię zranionej kobiety, która pragnęła zaznać tylko odrobiny szczęścia. To opowieść do granic możliwości autentyczna, pokazująca, że może to być historia każdej z nas. Bo przecież, każdy chce być szczęśliwy.

,,Mężczyzna, którego kochałam ‘’ niezwykle przekonująca i poruszająca książka, która z każdą kolejną stroną wciąga w sieć nieprzewidywalnych kłamstw. Ta powieść to intensywna podróż do życia bohaterki, które zgotowali jej bliscy, która jest pełna wyboistych dróg. Polecam.