Migracje

Nie od dziś wiadomo, że człowiek jest najbardziej destrukcyjną istotą na ziemi. Zachłyśnięci nowinkami technologicznymi, wygodnym życiem, nie zauważamy krzywdy, którą wyrządzamy przyrodzie. Nasze rządy również problemu nie widzą, grabieżna polityka nie pozostawia złudzeń, że jesteśmy świadkami końca. Zamiast inwestować największe możliwe pieniądze w ekologię i edukacje ludzi, rządzący walczą o stołki, przepychają się i wyzywają, pokazując gdzie wszystkich i wszystko mają.
A czy wyobrażamy sobie świat bez dziko żyjących zwierząt, ptaków, ryb? Żebyśmy tylko nie obudzili się z przysłowiową ręką w nocniku.
Taki właśnie świat pokazała nam w swojej książce "Migracje" Charlotte McConaghy. To czarna wizja przyszłości, wynikająca z obserwacji obecnej sytuacji na świecie. Kolejne wiadomości informują o wyginięciu ostatnich osobników, przedstawicieli między innymi niedźwiedzi, tygrysów, nosorożców, które i tak nie żyły już na wolności a w rezerwatach. Na niebie nie widać już ptaków, nie słychać ich śpiewu. Rybacy mają problem z połowem. W oceanie praktycznie nie ma już ryb, ani innych stworzeń morskich. Świat stał się cichy, przerażający. Spacer po lesie to teraz luksus.
Główna bohaterka powieści, Franny, to trzydziestokilkuletnia kobieta, kochająca ocean i ptaki. Pragnie za wszelką cenę uratować to, co jeszcze pozostało. Postanawia wyruszyć w ślad za ostatnim na świecie stadem rybitw popielatych. Żeby tego dokonać przekonuje kapitana statku rybackiego, że śledząc te pt...

Piękna, napisana poetyckim językiem opowieść o wędrówce jakim jest życie. Wątki postapokaliptyczne, tajemnica i zagadka oraz mnóstwo wzruszeń - to nas czeka podczas lektury tej książki. Zaskakujące jest również samo zakończenie, takiego finału nie spodziewał się chyba nikt.
Świetnie zarysowane sylwetki postaci ze zwróceniem uwagi na psychologię, przeżycia.
Wielowymiarowość, wzruszająca, acz ciekawa fabuła.
Jest to jedna z lepszych książek jakie przyszło mi przeczytać już na samym początku roku. Polecam!

''𝙒𝙞𝙙𝙯𝙞𝙖ł𝙖𝙢 𝙘𝙖ł𝙠𝙞𝙚𝙢 𝙨𝙥𝙤𝙧𝙮 𝙠𝙖𝙬𝙖ł𝙚𝙠 𝙨́𝙬𝙞𝙖𝙩𝙖 𝙞 𝙯𝙖𝙬𝙨𝙯𝙚 𝙣𝙖𝙟𝙗𝙖𝙧𝙙𝙯𝙞𝙚𝙟 𝙪𝙙𝙚𝙧𝙯𝙖 𝙢𝙣𝙞𝙚 𝙩𝙤, 𝙯̇𝙚 𝙜𝙙𝙯𝙞𝙚𝙠𝙤𝙡𝙬𝙞𝙚𝙠 𝙗𝙮 𝙨𝙞𝙚̨ 𝙪𝙙𝙖𝙘́, 𝙣𝙞𝙚𝙯𝙣𝙖𝙟𝙙𝙯𝙞𝙚 𝙨𝙞𝙚̨ 𝙙𝙬𝙤́𝙘𝙝 𝙩𝙖𝙠𝙞𝙘𝙝 𝙨𝙖𝙢𝙮𝙘𝙝 𝙧𝙤𝙙𝙯𝙖𝙟𝙤́𝙬 𝙨́𝙬𝙞𝙖𝙩𝙖''.

Charlotte McConaghy przedstawiła nam fenomenalną, niezapomnianą i oryginalną opowieść. Przedstawia historie z niedalekiej przyszłości gdzie środowisko jest zdewastowane przez zmiany klimatyczne.

''Migracje'' to niezwykła książka, która przeniesie Cię w miejsce, które każdy z Was będzie chciał zobaczyć. Z każdą przeczytaną kartką napotkujemy ciekawych bohaterów i kilka tajemnic, które z chęcią chce się rozwikłać. Co więcej ta pozycja oferuje nam spojrzenie na miłość utrudnioną przez to, co jest nieodłączne, ale także na to, jak można nią zarządzać.

Niezmiernie ciężki było mi napisać cokolwiek na temat tej książki bo wiem, że każdy czytelnik odbierze ją inaczej.

Ja jedynie z mojej perspektywy mogę powiedzieć, że dla mnie ta historia była oryginalna bo nigdy nie czytałam książki o czymś podobnym. Pomimo, że w niektórych momentach książka wydawała mi się infantylna to i tak chciałam się dowiedzieć jak się zakończy i było mi ciężko się od niej oderwać.

Nie jest to typowy kryminał czy thriller, to jest opowieść obyczajowa, romantyczna, która łapie za serce bo po chwili zdajemy sobie sprawę, że ''świat do tego dąży''.

Fanny Stone to zagubiona kobieta, która błąka się po okolicach, szukając odpowiedzi na t...

Czy wyobrażacie sobie świat bez zwierząt, ptaków, zieleni?
Kto tak naprawdę to wszystko niszczy?
Odpowiedź jest dosyć oczywista.
"Migracje" to książka inna, przerażająca, ale i piękna.
Powieść na początku zniechęciła mnie do czytania. Pomyślałam, że to nie mój klimat, ale nie lubię zostawiać książki bez dania jej szansy. Zrobiłam to i książka mnie pozytywnie zaskoczyła . Autorka prowadzi nas przez świat, gdzie pozostały pojedyńcze sztuki zwierząt i to tylko w rezerwatach, ptaki to cud, a żeby zobaczyć lasy trzeba wpisać się na długą listę oczekujących.
Poznajemy Franny, która zawsze była wedrowniczką. Kiedy jej ukochana przyroda znika, postanawia udać się na Grenlandię, aby odnaleźć stado rybitw popielatych i z nimi udać się na ostatnią migrację. Wraz z kapitanem statku wyrusza w podróż.
W trakcie podróży jej towarzysze odkrywają, że skrywa ona tajemnicę.
Kim tak naprawdę jest Franny? Co takiego zrobiła? Przed czym ucieka?
Bardzo ciekawa wizja przedstawiona przez autorkę - apokalipsy świata, która przeraża. Widząc co się dzieje na świecie tym dziwniej było o tym czytać. Nie znasz dnia...
Sama postać Franny była dosyć ciekawa i złożona. Opowieści o jej przeszłości, co się stało i dlaczego? Tu podróżniczka a w przeszłości morderczyni?
Autorka ma talent do poetyckiego i pięknego opisywania świata min przyrody

"Oddziaływanie danego życia można zmierzyć tym, co daje i co po sobie zostawia, ale również tym, co wykrada światu."

Franny chce wyruszyć w podróż morską, celem zobaczenia ostatniej migracji rybitw popielatych. Podstępem udaje jej się namówić do tego kapitana łodzi rybackiej Ennisa. Wiele gatunków zwierząt po prostu wyginęło, ze względu na zmianę, ocieplenie się klimatu, coraz więcej istnieje zakazów związanych z połowem, dlatego to ostatnia na zarobek i spełnienie marzeń dla każdej ze stron. Niestety załoga nie wie, że Franny ukrywa pewien sekret, który może wpłynąć na ich losy.

Może jestem jeszcze niedojrzała emocjonalnie, może nie umiałam znaleźć pozytywów w tej książce, a może po prostu w życiu nie dotknęła mnie jeszcze (i oby wcale!) żadna tragedia, dzięki której lepiej bym rozumiała bohaterów książki. Jednak książka po prostu mnie wymęczyła. Napisana jest pięknym językiem i na pewno można powiedzieć że miała jakiś przekaz, tylko chyba on do mnie nie dotarł.

Nie jest to książka na fajny, luźny wieczór. Jest to powieść o stracie, chęci zadośćuczynienia, pokazania, że nasze życie wcale nie jest usłane różami, a cele które w życiu sobie stawiamy nie do końca są trafione. Czasem najmniejszy błąd może spowodować, że nasze plany diametralnie się zmienią.