Miłość w czasach pandemii

Potrzebowałam kilku dni aby ogarnąć się po przeczytaniu tej pozycji i napisać o niej kilka słów. Czytałam książkę z ogromnym smutkiem i przerażeniem. Mój tato zmarł na oddziale covidowym a ja z braćmi i mamą nie mogliśmy z nim być. Jestem przerażona, bohaterka książki była osobą samodzielną a została okrutnie potraktowana, a mój tato był po udarze z obustronnym niedowładem i uszkodzeniem ośrodka mowy. Boję się nawet myśleć jak wyglądała opieka na nim. Ta pozycja nie jest fikcją literacką, autorka nie puściła tu wodzy fantazji ale przedstawiła rzeczywiste przeżycia swojej siostry. I sposób pracy i pielęgnacji chorych całkowicie uzależnionych od innych. To, że ustawowo lekarze pracujący z chorymi na Covid 19 zostali zwolnieni z odpowiedzialności karnej pozwoliło im na brutalne bądź obojętne traktowanie chorych. A przysięgają " po pierwsze nie szkodzić". Ale rodzina nie została przecież ubezwłasnowolniona. Gdzie była najbliższa rodzina Moniki? Co zrobiła w jej sprawie? Gdzie wszyscy, ustosunkowani przecież, znajomi? A jak zatem mógł wyglądać pobyt w tym szpitalu osób, które nie miały żadnych znajomości. Książeczka jest krótka ale wywołała u mnie burzę emocji, od niedowierzania do ogromnej złości na wszystkich, którzy w tym okresie wykorzystywali swoją pozycję i brak odpowiedzialności. Trochę zmylił mnie tytuł, sugerował miłość a nie jej brak. Jestem wzrokowcem i gdyby nie rekomendacja to patrząc na okładkę nie wzięłabym książki do czytania. Nie przyciągnęła mojego wzroku a ...

Bardzo cenny głos obnażający bezsensowność, nadgorliwość i absurdalność działań oddziałów covidowych podczas tak zwanej pandemii, ukazujący bezduszność skorumpowanych dyrektorów i pracowników służalczo wykonujących procedury covidowe wobec pacjentów nie będących zarażonych wyhodowanym w chińskim laboratorium wirusem SARS-CoV-2, aby tylko powiększyć statystyki zarażeń i zgonów z powodu tajemniczego i "niesamowicie zabójczego" wirusa. Warto się z tym zapoznać.

Zgłaszając się do recenzji tej książki, nie przypuszczałam, że tak mnie ona emocjonalnie przeczołga. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego i nie przypuszczałam, że dostanę w swoje ręce tak przerażającą i momentami wręcz niewiarygodną i niemieszczącą się w głowie historię, po której mój poziom strachu o zdrowie najbliższych znów wzrośnie, a zaufanie do służby zdrowia tak drastycznie spadnie. Czy żałuję, że po nią sięgnęłam? Nie, bo otworzyła mi oczy na kilka ważnych aspektów, które zostały w niej zawarte i przekonała, że trudno w dzisiejszych czasach o prawdziwych przyjaciół, którzy staną za człowiekiem w najgorszych momentach jego życia. A i z miłością w tym trudnym czasie bywa różnie...
Główną osią tej opowieści jest historia Moniki (siostra autorki), kobiety obracającej się w wysoko ustawionych kręgach, wśród lekarzy adwokatów itp. Przed pandemią życie towarzyskie kwitło na najwyższym poziomie, liczne przyjęcia, rauty i spotkania poszerzały kręgi znajomości, budowały poczucie więzi i przyjaźni wśród ich uczestników. Rodzina w środowisku była szanowana na najwyższym poziomie, do momentu aż przyszła choroba... Monika zachorowała, i w tym momencie zaczęła się dosłownie i w przenośni jazda bez trzymanki...
Namówiona przez męża, trafia do szpitala na zamknięty oddział covidowy i tu zaczyna się jej horror...
Nie będę opisywać dalszej fabuły, bo to się działo w tym szpitalu, przechodzi ludzkie pojęcie. Kobieta ta pozbawiona została wszelkiej godności, złamano ...

Po tytule kompletnie nie spodziewałam się tego, co zastanę w środku.

Jest to historia Moniki Szostak, która została niewyobrażalnie źle potraktowana w szpitalu podczas pandemii. Nie mogę uwierzyć, że można tak potraktować człowieka i do tego zdrowego. Pojechała tam z zapaleniem płuc, a wróciła z kompletnie zniszczoną psychiką. Za to co się stało musiała domagać się przeprosin, co powinno być pierwszym odruchem człowieka.

Faszerowano ją bez żadnych podstaw lekami przez, które nic nie pamiętała. Lekarze, jakby kompletnie się tym nie przejmując dalej wykonywali badania, które nie miały nic wspólnego z chorobą, z którą się zgłosiła.

Nie mogąc liczyć na wsparcie rodziny została z tym wszystkim sama. Podziwiam, że znalazła siłę, aby domagać się sprawiedliwości.

Myślę, że więcej osób powinno przeczytać tę książkę, żeby wiedzieć, że warto walczyć o swoje. Nikt nie ma prawa odbierać nam naszych podstawowych praw i wmawiać nam czegoś co się nie wydarzyło. Jako ludzie mamy prawo mówić, kiedy nam coś nie pasuje i nie być zmuszanym do czegoś czego nie chcemy.

Większość ludzi pewnie nie wiedziałaby jak zareagować. Pani Monika pokazuje, że warto walczyć i ostrzegać ludzi. Okazuję się, że niektórzy wcale nie są tu, aby nam pomóc, a zapełnić statystyki...

Uważajcie na siebie i zwracajcie uwagę na krzywdę innych. Nie bądźcie obojętni ❗

⭐⭐⭐⭐⭐/5

Książka jest cieniutka, ale za to cała opowieść aż nadto odwzorowuje jej wielkość. Ja wiem, że wielu ludzi ma już dosyć tematów pandemii, jednak w tej lekturze nie znalazłam tylko pustej historii. To bez mała żal i żałość na to, co spotkało kobietę z tej opowieści. Za pomocą zwyczajnego słowa ukazała nam obraz traktowania człowieka w czasie wciąż rozprzestrzeniającego się wirusa Covid. Powiem wam, że wręcz idealnie utożsamiłam się z bohaterką, choć była ona w podeszłym wieku. Ja również zapierałabym się nogami i rękami, gdyby chcieli mnie zaszczepić niesprawdzoną szczepionką:-) Oczywiście w tym temacie są przeciwnicy i zwolennicy, więc tą kwestię pominę. A wracając do treści, to powiem wam, że istnieje prawdopodobieństwo, że ludzie mogą ją odebrać na dwojaki sposób. Chodzi mi tutaj o postać głównej bohaterki, że już nie wspomnę o zachowaniu jej męża, który do końca książki pozostał dla mnie tajemnicą. A więc pierwsze moje niezrozumienie polegało na tym, dlaczego mąż Moniki wezwał pogotowie, kiedy jego małżonka źle się poczuła. Do tego skoro było ono wezwane tylko w celu sprawdzenia jej samopoczucia, to dlaczego mąż spakował jej całą walizkę? Czyżby wiedział, co się dalej z nią stanie? Następnie rozpoczyna się opowieść wręcz niemożliwa, ale prawdziwa. Monika w tym szpitalu miała być traktowana lepiej od innych pacjentów z uwagi na znajomości, które tam posiadała. Z niewiadomych przyczyn przenieśli ją do innego miejsca, gdzie została obdarta z godności, zbrukano jej psychi...