Missa sine nomine

„Missa sine nomine” to szczytowa powieść Ernesta Wiecherta, będąca jednocześnie jego ostatnią książką. Atmosferę zadumy, melancholii i smutku, właściwą dla utworów pierwsze¬go okresu, pogłębiły jeszcze przeżycia autora z czasu ostatniej wojny. Od zejścia na pozycje radykalnego pesymizmu chroni Wiecherta jedynie wiara w mądrość wyroków Bożych, kierujących losami ludzi. Bohaterowie Wiecherta są głęboko chrześcijańscy. Słowo Boże nie jest dla nich normą zewnętrzną, rozkazem czy zakazem, lecz wewnętrzną zasadą działania i myślenia. „Missa sine nomine” przy całej dramatyczności akcji, trzymającej czytelnika aż do ostatnich stron w napięciu, jest książką tchnącą spokojem i głęboką wiarą, książką, która świadczy o rozumieniu przez autora spraw ludzkich. Główny bohater powieści pełni nie tylko funkcję konstrukcyjnego ośrodka, ku któremu grawitują po-szczególne wątki utworu, ale jest zarazem reprezentantem ideologii autora, „bohaterem pozytywnym” tej znakomitej powieści.