Pani majorowa

"Pani majorowa", kiedy ukazała się w 1934 roku, natychmiast stała się poczytna; przetłumaczono ją na angielski, francuski, hiszpański. Sukces wydawniczy "Pani majorowa" zawdzięcza przede wszystkim pełnemu nastroju obrazowi miłości wdowy po pruskim majorze i rozbitka wojennego Michała. Wiechert w subtelny sposób ukazuje rodzące się uczucie między dwojgiem osamotnionych ludzi, których życie ściśle związane jest z naturą. Przyroda, podobnie jak w wielu innych utworach tego autora ("Missa sine nomine", "Mała pasja", "Dzieci Jerominów", "Lasy i ludzie"), odgrywa tu niepoślednią rolę. Związek uczuciowy ze środowiskiem, a więc i z przyrodą, wśród której autor się wychował, zaważył na całym pisarstwie Wiecherta. Stąd obecna w niemalże wszystkich jego utworach filozoficzna zaduma i przekonanie, że tylko powrót do natury, do owego prostego życia może uszczęśliwić człowieka.