Mitologia nordycka

Jakoś do mnie ta książka nie trafia - choć lubię rozmaite mitologie, choć lubię Gaimana - tu mi coś nie pasuje.
Bogowie są, no cóż, baaardzo prymitywni i odstręczający (jak Thor, który chce zabić olbrzyma, bo go irytuje chrapanie), Loki bije wszelkie rekordy bycia postacią obrzydliwą, a całość kompletnie nie wciąga.
Zrobię sobie drugie podejście za jakiś czas, może będę miała lepsze nastawienie?

Trudno mi ocenić tę książkę. Niby jest w niej wszystko czego oczekujemy od mitologii nordyckiej: bohaterowie, herosi, karły ale... mi osobiście zabrakło czegoś takiego nieuchwytnego, czegoś co można ogólnie nazwać duszą.

Neil Gaiman, należy do moich ulubionych pisarzy, od czasu gdy sięgnąłem po jego książkę, napisaną w duecie z Terrym Pratchettem, czyli "Dobry Omen". O d tego czasu każda wydana u nas jego powieść, czy też zbiór opowiadań podobały mi się. Niektóre bardziej, inne mniej, jednak wszystkie mają w sobie to coś. Także z niecierpliwością pewną czekam na kolejne jego dzieła.

"Mitologia nordycka", to jak wyjaśnia pisarz we wstępie efekt fascynacji tą mitologią, nowością jest to, jak zostały opisane.
Skupił się tutaj-na bodajże najsłynniejszych postaciach z tego uniwersum. Czyli najwięcej dowiemy się o Odynie, Thorze i Lokim.
Autor nie skupia się oczywiście tylko na nich. Na szesnaście mitów, zawartych w tej publikacji, część opisuje powstanie świata, część Ragnarök, czyli zmierzch wszechrzeczy. Całość czyta się niezwykle szybko, z pewną dozą przyjemności. Zachęcam do lektury.

Słowem podsumowania i ta pozycja Gaimana warta jest poświęconego na nią czasu. Autor pisze ciekawie, nie ma żadnych dłużyzn. Dodatkowo historie tutaj opisane przybliżają nam mitologię, która jest jedną z najbardziej fascynujących jakie powstały. Polecam.

Gaimanowska interpretacja mitów nordyckich oparta jest na obu wersjach islandzkiej "Eddy". Mity ludów północy są chyba jednymi z najbardziej popularnych motywów w dziesiątkach wersji odtwarzanych w książkach i komiksach fantasy. Moja pobieżna znajomość dziejów Asgardu i jego mieszkańców zaczęła się chyba od serii komiksów o Thorgalu. Potem, czytając choćby fragmenty sagi Sapkowskiego czy oglądając filmy z nieco irytującym marvelowskim Thorem, wiele razy myślałem, że warto by było zapoznać się z oryginałami. Nigdy wcześniej tego nie zrobiłem, więc "Mitologia nordycka" Gaimana jest świetną okazją by uzupełnić braki.

Książka składa się z serii opowieści opisujących świat bogów (czy raczej powiązane poprzez prastarego jesiona światy) od jego powstania aż do ostatniej bitwy, która ma stanowić jego kres. Nie jest to kompletna historia a raczej zbiór opowiadań koncentrujących się na mniej lub bardziej bajkowych przygodach bogów i ich towarzyszy. Jak to z mitami bywa, opowiadania te niekoniecznie splatają się w spójną i logiczną całość, ale nie wierzę by komukolwiek to przeszkadzało. Baśniowy charakter opowieści przypomniał mi o dawnych czasach, o czystej radości podziwiania świata, w którym prawie nic nie jest niemożliwe. Gaiman ma wyjątkowy talent do opowiadania prostych i poruszających historii. Wykorzystał go całkiem nieźle dodając nieco humoru i lekkości tym momentom, które w gruncie rzeczy są dość makabryczne lub zupełnie dziwaczne. Dzięki temu z łatwością można śmiać...