Opinia na temat książki Morderstwo pod cenzurą

Wróciłem do tej książki po bodajże trzech latach od pierwszej lektury. Po prostu byłem ciekaw, czy teraz też byłbym skłonny dać jej "dychę", czy może coś się zmieniło. Odpowiedź brzmi: absolutnie nic. Średnio mi idzie chwalenie czegoś, zdecydowanie łatwiej by mi było wytknąć jakieś błędy, potknięcia fabularne albo wściekać się na głupotę bohatera/ów; i o ile dałoby się to zrobić w następnych częściach, to tutaj zwyczajnie nie potrafię. Przedwojenny Lublin, wyraziści, kompletnie od siebie różni bohaterzy pierwszo- i drugoplanowi, bardzo ciekawa i wciągająca fabuła. Nawet postacie epizodyczne mają swój niepowtarzalny urok (trener Szymański, pan Florczak) i pomimo tego, że do fabuły niewiele lub w ogóle nic nie wnoszą, to jednak ich obecność staje się bardzo ważna dla budowania klimatu dużego miasta z epoki fordanserów i kindersztuby. Na pewno książka ta stała się dla mnie wyznacznikiem tego, jak retro- kryminał, czy kryminał sensacyjny powinien wyglądać i, co naprawdę rzadkie, nie doszukałem się elementów potrzebujących poprawki. Nawet zakończenie pozytywnie mnie zaskoczyło, bo raczej się takiego rozwoju wypadków nie spodziewałem. Zasłużona dycha, polecam.