Nasza pierwsza piosenka

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo lubię historię jakie tworzy Ewelina, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok jej najnowszej książki jaką jest właśnie "Nasza pierwsza piosenka". Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko, ja pochłonęłam historię bohaterów w jedno popołudnie! Z zainteresowaniem śledziłam losy Joanny i Grzegorza i byłam szalenie ciekawa w jakim kierunku autorka poprowadzi ich relację. Fabuła książki została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie interesująco, autentycznie wykreowani. To postaci, które nie są krystaliczne, popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, chwili dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy. Myślę również, że śmiało moglibyśmy takich ludzi spotkać w rzeczywistości. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. O ile Joanna zaskarbiła sobie moją sympatię w zasadzie od początku, mimo iż czasami denerwowała mnie jej naiwność, to niestety o Grzegorzu nie mogę tego powiedzieć.. Ten mężczyzna bardzo irytował mnie swoim zachowaniem. Zagłębiając się bardziej w ich historię okazuje się, że na to jacy są, jakimi wartościami się kierują ogromny wpł...

„Od tego się zaczęło, od spojrzeń, które powoli kruszyły szklane góry.”.

Poznali się na studiach. Oboje zakochani w słowie, pełni młodzieńczego zapału i marzeń. Ona zobaczyła go pierwsza. Obserwowała go, mając nadzieję, że kiedyś i on dostrzeże ją w tłumie. I pewnego dnia jego uwaga skierowała się na dziewczynę, która dotąd żyła jedynie w cieniu.

„Nasza pierwsza piosenka” to historia Joanny i Grzegorza. Po latach braku kontaktu spotykają się w Sandomierzu. W ich relacji przeszłość miesza się z teraźniejszością. Jednak czy w tym wszystkim jest miejsce na przyszłość?
. . . . . . .

To historia o miłości, ale nie tej romantycznej, o której uwielbiamy czytać. To historia miłości, która jest w stanie nas zniszczyć od środka i nieustannie poddawać w wątpliwość własnej wartości. Uczucie, jakie tu poznajemy jest intensywne do tego stopnia, że towarzyszy Joannie nawet po wielu latach fizycznej nieobecności osoby, którą kocha. Można by powiedzieć, że bohaterka jest w stanie zawieszenia, jakby ciągle czekała na powrót młodzieńczej miłości. Więc gdy na jej drodze ponownie pojawia się Grzegorz, jest przekonana, że tym razem uda im się stworzyć coś pięknego.

Książka była dla mnie całkowitym zaskoczeniem, bo nie spodziewałam się tylu emocji, jakie mogłam poczuć wraz z bohaterami. Autorka znakomicie przedstawiła postać kobiety, która szuka własnej wartości w oczach mężczyzn. Ponadto otrzymujemy długie opisy wewn...

”Nasza pierwsza piosenka” to książka niebywale spokojna, ale jednocześnie do bólu pełna emocji. I tak się zastanawiam, co Wam o niej napisać, żeby za wiele nie zdradzić Może napiszę, że…

Ale od początku!

Joanna i Grzegorz znają się od czasów studenckich. Wtedy połączyło ich uczucie, które miało zostać z nimi na zawsze. Wtedy też napisali wspólnie swoją pierwszą wspólną piosenkę. Ona słowa. On muzykę. Po latach Joasia jest poczytną pisarką, Grzegorz — znanym wokalistą. Czas wiele zweryfikował, a z ich związku zostały wspomnienia i TA piosenka, którą nuci niejedna zakochana para. Mijają kolejne lata. Ich drogi raz na jakiś czas się przecinają, ale w końcu każde z nich wraca do swojego życia. Mimo to żadne nie zapomina o tym drugim. W końcu losy Joanny i Grzegorza łączą się ponownie w malowniczym Sandomierzu. Czy tym razem ich historia zakończy się happy endem? A może ta miłość nie jest im pisana?

…ta historia pochłania. Bo kto z nas, czytając książkę o miłości, nie jest ciekaw jej zakończenia. Kibicujemy bohaterom, trzymamy za nich kciuki. Historia, którą napisała Ewelina Miśkiewicz, sprawiła, że im dalej w las, tym ja coraz bardziej te kciuki luzowałam. Bo czasami nie ma sensu robić czegoś na siłę, bo czasami nie warto żyć przeszłością, ale z drugiej strony warto zawalczyć o coś, na czym nam zależy. Nie zdradzę Wam zakończenia historii Joanny i Grzegorza, ale przyznam, że do samego końca spodzie...