Sen przychodzi nad ranem

Są czasem takie książki, o których po ich przeczytaniu trudno cokolwiek powiedzieć. Książki zarazem bardzo ciekawe, życiowe, ale jednocześnie mocne...
"Sen przychodzi na ranem" to niełatwa, nawet można powiedzieć, że trudna, ale jednocześnie jakże ważna, opowieść o mroku, który otula ludzką duszę.
Od pierwszych słów czuć jakąś skrywaną głęboko emocjonalną tajemnicę, która gdzieś w podświadomości istnieje i cały czas daje o sobie znać. Chcąc wyjść na zewnątrz próbuje zmotywować bohaterkę poprze dziwne i niezrozumiałe dla niej sny.

Nie będę pisać, że książka wciągnęła mnie od pierwszej strony. Wręcz odwrotnie - nie mogłam znaleźć wspólnej drogi, tych samych wibracji. Później ewidentnie coś 'kliknęło' i przepadłam. Nie mogłam się oderwać. Okazało się, że jest to ciężka, trudna i swego rodzaju mroczna historia. Autorka poruszyła bardzo ważny temat jakim jest choroba psychiczną bohaterki.

Lu - właściwie Luiza - prawie czterdziestoletnia kobieta i matka dorosłej już dziewczyny. Od dzieciństwa jest świadoma swojej odmienności. Pomimo tego, Lu nigdy nie jest pewna czy to co podsuwa jej umysł jest rzeczywistością, czy wręcz odwrotnie - urojeniem. W jej głowie ciągle kotłują się strach, bezradność, lęki, chaos, poszukiwanie i mocne pragnienie miłości, akceptacji oraz spokoju. Tego ostatniego doskwiera jej największy brak. Luiza ma wciąż powtarzający się tajemniczy sen. W napływie emocji postanawia rozwikłać jego zagadkę. Być może to jest klucz do jej upragnionego i wyczekiwanego spokoju i zrozumienia. Bez dwóch zdań, jest to droga pełna wzlotów i upadków. Po brzegi wypełniona bólem, emocjami oraz coraz liczniejszymi tajemnicami.

W ogólnym rozrachunku jestem zachwycona i zaintrygowana książką. Nie jest to cukierkowa historia ale nie zawsze muszą takie być. Autorka wykreowała świetną i wyróżniającą się fabułę a także dodatkowo przekazała czytelnikowi ogrom emocji. Chwilami sama przeżywałam równie mocno wydarzenia co Luiza. Świetne przedstawione i zbudowane postacie. Zakończenie i rozwikłani...