Naznaczeni błękitem cz.2

Jakoś nie mogłem się zebrać na lekturę prozy Pani Białołęckiej, prawdopodobnie spowodowane było to klapą jaką okazała się powieść innej pani "B", Anny Brzezińskiej. Jakoś długo czułem po niej niesmak do polskiej, kobiecej fantastyki. Ostatecznie przekonał mnie do niej pod koniec zeszłego roku "cykl anielski" Kossakowskiej. No więc, "Naznaczeni błękitem" do gustu mi przypadli. Powieść, a raczej wolno rozkręcający się, jednakże powiązany ze sobą zestaw opowiadań, to doskonały, określony ściśle pewnymi ramami, ciepły i mądry "kawał" fantastyki. Bohaterowie nie są tu przerysowani i drewniani, magia przypomina zdolności mutantów Profesora Xaviera a smoki mają futro. W dodatku młodzi adepci magii od razu przypadają czytelnikowi do gustu a nomenklatura oraz "rodzaje" magów rozbudzają zdrową, czytelniczą ciekawość. Białołęcka udowadnia tym tomem to, że można pisać ciekawie o młodych magach bez uciekania się do oklepanych schematów i mitologii oraz idiotyzmów w stylu gadających tiar, różdżek i gier zespołowych na miotłach. Polecam z czystym sumieniem!