Opinia na temat książki Niania w Nowym Jorku

Historia ukazana z perspektywy pewnej młodej amerykańskiej opiekunki, pracującej w domu bogatej rodziny. Historia mrożąca krew w żyłach, niestety coraz częściej powielana w różnych krajach na całym świecie. Wydarzenia przedstawione w książce są fikcyjne, lecz oparte na doświadczeniu autorek w opiece nad dziećmi.

Państwo X, to bogata trzyosobowa rodzina zamieszkująca okazały apartament w Nowym Jorku. Mąż Pani X zarabia miliony w swoim świetnie prowadzonym przedsiębiorstwie, a Pani X skupia się głównie na tym by, przepuścić jak najwięcej z tych środków na swoje zachcianki w tym także na ich jedyne dziecko, niustannie narzekając na przepracowanie i brak czasu.

Z racji na przepracowanie obu członków rodziny, Państwo X zatrudniają opiekunkę do swojego czteroletniego synka Grayera. Opiekunce na imię Nanny i od pierwszej chwili bardzo angażuje się w pracę w opiece nad brzdącem, którego przyjaźń nie łatwo jest zdobyć. Sam fakt iż, czteroletnie dziecko chodzące do przedszkola zmuszone jest do jeżdżenia w wózku i jedzenie w wysokim krzesełku był dla mnie szokiem. Nic dziwnego, że chłopiec był ciągle sfrustrowany i nieznośny. Nanny zmuszona była patrzeć na sytuacje rozgrywającą się w domu na co dzień. Zatrudnienie na kilka godzin w tygodniu przeradza się w coraz dłuższą ciężką pracę. Warunki Nanny, z czasem zupełnie przestają być respektowane przez chlebodawców robiących co im się podoba i kiedy im się podoba.

Dziewczyna nie może wycofać się z uprzykrzającej jej życie sytuacji ze względu na pieniądze na swoje studia i czynsz jak i także ze względu na przywiązanie, które żywi w stosunku do chłopca.

Czterolatek ma wszystko o czym tylko może zamarzyć dziecko w jego wieku. Drogie ubrania, zabawki, piękny pokój. To czego jednak pragnie najbardziej mogą mu dać jego rodzice. Rodzicielska miłość i uwaga zdają się nie istnieć w ich nieskazitelnym, sterylnym domostwie. Ciągłe wymagania bogaczy w stosunku do synka oraz brak zrozumienia i ciepła niszczą go psychicznie.

Nauka łaciny i francuskiego czy gra na fortepianie to zdecydowanie za wcześnie dla czterolatka lecz jego rodzice nie widzą w tym nic dziwnego. Przecież musi być uzdolniony jeżeli chce dostać się do najlepszej szkoły w kraju. Grayer nigdy nie poznał smaku prawdziwej zabawy i dzieciństwa. Bez przerwy obserwowany przez swoją matkę piranię. Dziecku można było wyciągnąć z pojemnika tylko jedną zabawkę na raz, bezwzględny nakaz jedzenia w kuchni, a nawet w toalecie by nie ubrudzić mebli jest co najmniej dziwne nie wspominając o jedzeniu samych ekologicznych rzeczy, o których słyszałam pierwszy raz w życiu.

Książka opowiadająca smutną historię dziecka walczącego o czas spędzony z rodziną i ich miłość. W dobie niesłabnącego konsumpcjonizmu nie ma miejsca na rodzinę. Ojciec i matka skupiający się tylko i wyłącznie na sobie, on kolekcjoner kobiet i ona pragnąca zatrzymać go w domu. Pęd życia odbiera im jasność widzenia, nie zdają sobie sprawy, że jedyną osobą na którą powinny skierować uwagę jest ich syn. To zupełnie inna sytuacja jeżeli pełnoetatowa mama spędzająca dwadzieścia cztery godziny na dobę ze swoimi dziećmi najmuje opiekunkę by wyjść z mężem do kina, a zupełnie inna jeżeli zatrudnia się opiekunkę po to by WYCHOWAŁA CI DZIECKO.

Poruszająca do głębi wzruszająca opowieść,od której ciężko się jest oderwać i ,o której trudno jest zapomnieć. To przerażające jak zmienia się świat. Współczuje dzieciom bogatych rodzin jak i takim wychowywanych w podobnych warunkach. Czy okazanie uczucia i odrobiny uwagi to tak wiele dla rodziców bezwarunkowo kochanych przez swoje dzieci? Smutne lecz niestety prawdziwe.