Nie rdzewieje

„Mi­ło­ść cier­pli­wa jest, ła­ska­wa jest. Mi­ło­ść nie za­zdro­ści, nie szu­ka po­kla­sku, nie uno­si się py­chą; nie jest bez­wstyd­na, nie szu­ka swego, nie uno­si się gnie­wem, nie pa­mi­ęta złe­go; nie cie­szy się znie­spra­wie­dli­wo­ści, lecz wspó­łwe­se­li się zpraw­dą. Wszyst­ko zno­si, wszyst­kie­mu wie­rzy, we wszyst­kim po­kła­da na­dzie­ję, wszyst­ko prze­trzy­ma. Poza tym, że po trzech mie­si­ącach chce się ją rzu­cić wpiz­du. Aza­ra­zem zca­łych sił trzy­mać."

Głos polskich dorosłych lesbijek oraz „beztroskich nastolatków przed trzydziestką". Opowieść o przygnębieniu miejscem, w jakim się znajdujemy. Niepowodzeniach sercowych i podążających za nami pierwszych miłościach. Kontrastem między dużymi a małymi miastami. Chęci odcięcia się od tego, co było, ale jednocześnie ogromnym sentymencie. Wciąż przewijających się tych samych twarzach w społeczeństwie LGBTQ+. Zmęczeniu posuwającymi się do przodu dniami.

Była to powieść dusząca i przygnębiająca. W tym tkwi jej trudność oraz największy urok. Czytało się ją topornie, ale jednocześnie ciężko nie docenić wiernego odbicia rzeczywistości, która w pewnym stopniu pokrywa się z tym, co sama miałam już nieszczęście zauważyć. Najchętniej bym o niej zapomniała, ale jestem zadowolona, że powstała. Powieść póki co zyskuje więcej niezadowolonych opinii, a ja natomiast skończyłam ją z myślą „auć, w punkt". I nie, sama nie będę głosić wielkiej sympatii do niej, bo jednak bronię się przed jej zawartością rę...

„Nie rdzewieje” debiut Gochy Pawlak to dosyć odważna książka o kobietach nieheteroseksualnych. To historia o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi.

Magda po latach wraca do rodzinnego Sosnowca, by spotkać się z dawnymi przyjaciółmi i swoją pierwszą miłością, o której pomimo upływu czasu nie potrafi zapomnieć. Wyrusza dobrze sobie znanymi drogami i wraca do przeszłości, starając się uporządkować swoje życie. Dorosła już kobieta, pisząca o lesbijkach zadaje sobie pytanie, czy rzeczywiście stara miłość nie rdzewieje?

Miłość – jest wielowymiarowa, jej poszukiwanie i pragnienie dotyczy nas wszystkich, małych, dużych, kobiet i mężczyzn, każdy potrzebuje mieć osobę, która po ciężkim dniu w pracy, w szkole, po prostu przy nas będzie, przytuli, a gdy potrzeba wesprze dobrym słowem.

Czy miłość ma płeć ? W dzisiejszych czasach coraz głośniej mówi się o osobach nieheteroseksualnych i pomału przestaje to szokować. Czy jest społecznie akceptowalne? Na podstawie wywiadów, anegdot, którymi przeplatane są rozdziały, autorka uzmysławia nam, że wciąż nie, że kobiety, mężczyźni w Polsce są postrzegani stereotypowo i często mają problem z „coming outem”.

W moim odczuciu książka nie była zła, ale z całą pewnością nie jest dla wszystkich. Miałam też wrażenie, że przez „przerywniki”, jakimi były wtrącenia różnych wpisów z Tindera, w książkę wkrada się lekki chaos. Mnie osobiście wybijało to z rytmu.

„Nie rdzewieje” nie trafiła w moje czytelnicze gus...

Debiuty są intrygujące, ponieważ nigdy nie wiadomo, do końca czego się po nich możemy spodziewać.
Nie rdzewiej" to powieść Gochy Pawlak, psycholożki i aktywistki, który zaciekawił mnie przede wszystkim swoim opisem. Autorka w swojej książce nie rozdrabnia się na przedstawienie wielu bohaterów, choć sporo ich w swojej książce wprowadza. Niewiele można powiedzieć o ich charakterach, ale są w pewnym sensie odbiciem dla Magdy, która zaczyna analizować swoje życie przez pryzmat ich wyborów i nie tylko. Przyznaje, że na początku miałam problem z narracją, która była po prostu strumieniem świadomości głównej bohaterki, więc trochę chaosem. Z czasem się do tego przyzwyczaiłam i już mnie tak nie przytłaczała. Sama narracja wydaje się bardzo leniwa, przesiąknięta nostalgią ,,Nie rdzewiej" to książka, która nie porwała mnie od pierwszych stron, ponieważ nie jest tego typu książką. Sama w trakcie jej czytania miałam mieszane odczucia, ale doceniam wartości, które autorka przekazuje w swojej książce. Nietypowy debiut Gochy Pawlak stopniowo przekonuje do siebie czytelnika swoim klimatem i próbą autentycznego ujęcia rzeczywistości.