Nigdy, nigdy, nigdy

Mało jest powieści o świadomej bezdzietności, tak jakby autorzy specjalnie omijali ten temat. A mam wrażenie, że warto go zgłębić, zwłaszcza jak czyta się internetowe "wyziewy" w odniesieniu czy to do tej książki czy do wyznań ludzi, którzy podjęli taką decyzję.
Autorka stworzyła dość prostą historię trzydziestopięcioletniej kobiety, która wprost mówi, że nie chce mieć dzieci. Swoją decyzję tłumaczy (choć uważam, że z takich rzeczy tłumaczyć się nie trzeba) rozsądnymi argumentami, i oczywiście nie jest tak, że nie dopuszcza do myśli, że kiedyś może żałować swoich wyborów. Ale na tym polega życie - za kilka czy kilkanaście lat każdy może żałować tej czy innej decyzji. Warto więc zająć się swoim życiem, a nie chorobliwie ekscytować cudzym.

Wytykanie niedojrzałości, pytanie o bezpłodność czy wywieranie presji. Oto co czeka każdego, kto w pewnym wieku wciąż nie ma dziecka, a przecież najgorsza zaczyna się dopiero, gdy głośno pada oświadczenie o braku chęci posiadania potomstwa. Wtedy pojawia się brak zrozumienia, może nawet oburzenie i odrzucenie. Kwestionowane są wszystkie decyzje i każdemu wydaje się, że wie lepiej. A posiadanie stabilnego związku staje się wyzwaniem w świecie, gdzie postępowanie w zgodzie ze sobą niewiele znaczy w oczach innych.

Czytałam wiele tytułów, gdzie kobieta nie czuje się dobrze w roli matki. Spotkałam kilka osób, które dzieci nie chciały, swoje pokochały, ale wciąż rodzicielstwo nie było dla nich. Pierwszy raz jednak natknęłam się na tak wyraźny głos, który wprost ukazuje jak to jest, gdy nie uginamy się pod presją społeczeństwa. Gdy staramy się na pierwszym miejscu mieć własne zdanie. Nie jest to łatwe, bywa frustrujące, a samotność może się pojawić, ale... Co za pozytywne przesłanie! I jakie odświeżające!

W powieści to para zachodzi w ciążę, nie tylko kobieta i gdy na początku trafiłam na zdanie, które tak to ujęło — wiedziałam, że mam w rękach coś ważnego. Tekst, gdzie drobne elementy mają znaczenie. I właśnie tak było. Tutaj bowiem nie ma zbędnych zdań. Wszystko, co jest, ma odbić rzeczywistość w sposób nie tylko subtelny, ale też dosadny. Jest zgrabnie i językowo ładnie, a jednak bez rozwlekania czy ozdobników. Drobne elementy natomiast budują rzeczywistość...

"Nigdy, nigdy, nigdy" to, z pewnością, powieść na ważny temat, którego wiele osób nie jest jeszcze świadomych. Słyszałam opinie, że pomimo tego nie jest zbyt dobra. Nie zgadzam się z tym jednak. Fabuła jest ciekawa, a poza nią książka zawiera również wiele trafnych przemyśleń i przedstawia różne aspekty problemu. Nie wiem czy przekona to osoby, które nie rozumieją dlaczego ktoś może nie chcieć mieć dzieci, albo pomoże komuś, kto się nad tym zastanawia, ale może warto spróbować. Dobrze słuchało się tej historii w formie audiobooka. Polecam.

Dlaczego od każdego oczekuję się życia w tym samym schemacie?

Książka porusza bardzo ważny temat, o którym bardzo rzadko się wspomina. Decydowanie się na potomstwo przyjęto jako normę. Czy tak powinno być?

Autorka opowiada swoją historię. Zdecydowała, że nigdy nie chce mieć dzieci, co wywołało gigantyczne oburzenie ze strony jej bliskich oraz znajomych. Wszyscy oczekują, że będziemy spełniać "obowiązek" kobiety. Autorka w książce nie narzuca swojego poglądu tylko opisuje jej postrzeganie macierzyństwa.

Książka zawiera też opisy jak ludzie zmieniają się pod wpływem dziecka oraz relacje Linn z mężczyznami i ich przyswajanie do wiadomości decyzji kobiety. Widzimy też jak bardzo ludzie chcą kontrolować kogoś innego. Mamy, które naciskają na wnuki, zamiast odpuścić i zaakceptować decyzję własnych dzieci. Czytając książkę widzę, jak ciężko może być kobietom, które nie zdecydują się na potomstwo. Brak partnera - bo mężczyźni, których na swojej drodze spotkała Linn bardzo chcieli mieć potomstwo. Do tego bycie zawodem dla rodziny, która oczekiwała zwiększenia ilości potomków. Znajomi również często pytają mając nadzieję, że zmieni się decyzję.

Jest to bardzo wartościowa książka, która ukazuję, że nie posiadanie dzieci wcale nie jest złe oraz nie powinno być uznawane za coś dziwnego. Zdecydowanie się na potomstwo powinno być świadomym i własnym wyborem, a na pewno nie normą, którą każda kobieta powinna spełnić...

⭐⭐⭐⭐/5

Bohaterka powieści nigdy nie chciała być matką. Poznała przypadkowo mężczyznę któremu od początku znajomości dawała do zrozumienia, że nie chce mieć dzieci. On jednak w głębi duszy miał nadzieję, że miłość jego życia zmieni zdanie.

Bohaterka stanowczo trzyma się swojego postanowienia, że dzieci mieć nie będzie, pomimo tego, że najbliższe przyjaciółki zachodza w ciążę a matka przy każdej okazji dopomina się wnuków.

Myślę, że każdy powinien przeczytać tę książkę aby przy najbliżej okazji nie pytać się bezdzietnych "a kiedy dziecko?"

Videorecenzja: