Nikczemny narrator

W „Nikczemnym narratorze” Juliusz Machulski przenosi swoich czytelników do Warszawy roku 1993 i mocno osadza w środowisku filmowym. Jeśli miałabym jakoś tę historię określić, to powiedziałabym, że to powieść filmowo-kryminalna podlana czarną komedią. I tak: narrator, ten tytułowy, nikczemny (choć w ogóle te określenie zdaje się początkowo do niego nie pasować), wraca do Polski ze Stanów na krótką przerwę, w czasie której chce podpisać umowę na nowy film, a zamiast tego wplątuje się w intrygę kryminalną. Ale też z filmem związaną! Ktoś podobno morduje ekipę koszmarku peerelowskiego, który powstał lata temu. Zaprzyjaźniony reżyser, który również brał w tworzeniu tego filmu udział, prosi narratora o pomoc, o rozwiązanie zagadki, bo przekonany jest, że w innym wypadku i on zginie. Jednak narrator nie co do tego twierdzenia jest przekonany, przez co początkowo zagadka kryminalna pozostaje w tle, a my snujemy się po Warszawie w filmowym charakterze, oglądając i wspominając wielkie filmy, wielkie nazwiska. Dopiero później kryminał zamienia się z filmem miejscem, jest kilka zaskakujących, niespodziewanych twistów fabularnych, które zaspokajają ciekawość fanów tego gatunku literackiego. Zagadka ta jednak nie jest tylko po to, by być i bawić, ma też ciekawe przesłanie. Ogólnie „Nikczemny narrator” to taki hołd dla dawnych filmów i zarazem krytyka środowiska filmowego. Powieść bogata w pełne zabaw słownych dialogi, które zapewniają czytelnikowi inteligentną rozrywkę. Dla fanów dawn...

💚💚💚Trochę musiałam zebrać się w sobie, żeby napisać o swoich odczuciach po lekturze. Okładka przepiękna w swojej prostocie. Nazwisko, które większość z nas kojarzy i dodatkowo rekomendacja pana Borysa Szyca. Czy coś tu się mogło nie udać? Wydawałoby się, że nie, a jednak...
🎬🎬🎬Autor zaprasza nas w rok 1993 i jak dla mnie, to już powinna być gwarancja sukcesu, gdyż ten, kto czyta czasami moje opinie, ten wie, że uwielbiam takie podróże w czasie.
Kamil Hubeny, scenarzysta, przylatuje z Nowego Jorku do Warszawy na urlop. Na miejscu spotyka dawnego kolegę Eryka, który wciąga go w kryminalną zagadkę. A mianowicie dochodzi do serii niewyjaśnionych zgonów ludzi, którzy kiedyś pracowali razem nad filmem. Eryk, bojąc się, że będzie następny, prosi Kamila o pomoc w rozwiązaniu sprawy. Czy mamy do czynienia z zabójstwami, czy są to przypadkowe śmierci? Czy Kamil rozwikła zagadkę?
💚💚💚Przyznaję, że moje oczekiwania były przeogromne. Myślałam, że ktoś, kto obdarzył widzów ,,Seksmisją", ,,Kingsajzem" czy ,,Vabankiem" nie może napisać słabej książki. Otóż może. Nie jest łatwo, ale trzeba przyznać, że to było zwyczajnie słabe. Przepraszam panie Juliuszu, kocham Pańskie filmy, ale ta lektura mnie przeorała. Męczyłam ją, a ona mnie. Nawet błyskotliwe momentami dialogi nie uratowały całości. O czym to było? Nie mam pojęcia 🤔Czy miała to być historia kina? Kryminał? Hmmm ... Domyślam się, że jakaś satyra na ówczesne środowisko filmowe. A może to nie to, że książka była zła, może ...