Nowe życie

"Musiała stanąć nad przepaścią, spojrzeć w otchłań, by w ostatniej chwili zdać sobie sprawę, że jej życie się nie skończyło, że ono trwa, choćby na przekór wszystkiemu, a ona ma wokół siebie osoby, dla których wciąż jest ważna."

Łucja po ciężkich trzech latach rozpaczy z powodu śmierci męża, postanawia zacząć żyć i rozprawić się z przeszłością.
Kobieta wyrusza w podróż na Majorkę, która kocha, a wszystkie uliczki zna na pamięć. To właśnie tu wraz z mężem spędzali beztroskie chwilę.
Podczas spaceru w Palmie, Łucja poznaje Cecylię Fiszel, kobietę pochodząca z Polski. Między nimi wytwarza się nić porozumienia, która z czasem przemienia się w przyjaźń. W dniu kiedy kobieta poznaje historię starszej Pani, jej własne problemy odchodzą na dalszy plan. Okazuje się również, że miłość potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie.

„(...) czasem potrzeba lat, by człowiek miał pewność, że coś jest tym, czym jest. Czasem trzeba czasu, by zweryfikować spojrzenie na życie."

"Nowe życie" poruszająca, optymistyczna historia o stracie, żałobie oraz nadziei na lepsze jutro. Chodź książka płynie leniwym tempem to ciężko się od niej oderwać. Dzięki lekkiemu stylowi autorki książkę czyta się przyjemnie. Przeplatane opisy pięknej Majorki, wraz z wspomnieniami Łucji pozwalały oddać się tej historii bez reszty. Nie zabrakło tu również dreszczyku emocji. Jedynym minusem jest tu akcja która czasami zwalnia aż, za bardzo i człowiek czuje lekkie znużenie.
A...

Choć przy pierwszych akapitach "Nowe życie" nie robiło na mnie wrażenia, ot zwykła historia o 50-cio latce, która odnajduje na nowo siebie po śmierci męża, tak późniejsze strony coraz bardziej wprawiały mnie w zachwyt.
Nie wiem, czy to zasługa starzenia się (🤣🤣🤣) czy dobrego pióra autorki, a może po prostu intuicyjnie potrzebowałam przerywnika od moich ukochanych romansów, ale finalnie książkę zakończyłam z uśmiechem na twarzy i nadzieją w sercu.

"Nowe życie" to dla mnie motywacja do tego, że nawet po jakiś traumatycznych wydarzeniach warto dać sobie szanse i zacząć pewne rzeczy od początku. Nigdy nie jest za późno na miłość, nigdy nie jest za późno na wybaczenie, na sprzedaż domu, który trzymamy z sentymentu, jednakże budzi w nas on negatywne odczucia, na powrót w ukochane miejsce pełne wspomnień by jeszcze raz myślami i ciałem wrócić do tych ulotnych chwil.

Iwona Żytkowiak zachwyciła mnie w swojej najnowszej książce kreacją bohaterow. Każdy z nich miał w sobie "to coś", począwszy od głównej bohaterki, Łucji, która po śmierci męża odbudowywała swoje życie, przez jej córkę niejednokrotnie zbyt mocno narzucającej swoje zdanie matce. Mamy też Tomasza, agenta nieruchomości, osobę, która staje się coraz bliższa sercu głównej bohaterki, a sam wiele ciężkich chwil w swym życiu przeżył. I na deser: Cecylia Fiszel. Staruszka przypadkowo spotkana na ulicy z niesamowicie barwną i bolesną przeszłością, nacechowaną licznym niepowodzeniem i bólem, jednakże mając...

„Nowe życie” Iwona Żytkowiak.

Książka mimo swojej niepozorności uderzyła w moje serce niesamowicie. Przy niej zdałam sobie sprawę, jakie życie jest ulotne i tylko od nas tak naprawdę zależy, jak nim pokierujemy.

Łucja po śmierci męża zmaga się z żałobą. Na początku nie do końca sobie radziła, ale postanowiła w końcu wziąć się w garść. Pomogła jej nowa znajomość oraz zmiana otoczenia, jakim jest przepiękna Majorka. Nie zabrakło w tej książce również nowej sympatii Łucji, która na dobrą sprawę wydarzyła się zupełnie przypadkowo, przy próbie znalezienia dla siebie nowego mieszkania.

W książce znajduje się mnóstwo przemyśleń bohaterki i obserwujemy, jak jej życie się zmienia, jak zaczyna się bardzo dobrze czuć ze sobą. Pięćdziesięciolatka konfrontuje się ze swoją przeszłością, by przyszłość jej nie przygniotła.

Niesamowicie podoba mi się to, jak została ukazana przyjaźń pomiędzy Łucją a Cecylią. Wszystko działo się między nimi tak naturalnie i prawdziwie, że książkę czytało się z ogromną przyjemnością. Autentycznie miałam wrażenie, że leżę z książką, gdzieś pod palmą na Majorce, bo autorka tak dobrze oddała ten klimat.

W powieści nie zabrakło również momentów, które chwyciły za serce. Cieszę się, że miałam okazję po nią sięgnąć, bo jest inna niż wszystkie, które do tej pory czytałam, a zdecydowanie trafiła w moje gusta i na pewno sięgnę po twórczość Pani Iwony ponownie.

Czy zawsze można zacząć nowe życie?

Powieść Małgorzaty Żytkowiak to obyczajówka, której akcja płynie niespiesznie. Nie ma tu wielu zaskakujących wydarzeń czy zwrotów. Powoli poznajemy bohaterów i ich historie, towarzyszymy Łucji w ponownym odkrywaniu siebie i świata, a także śledzimy jej przyjaźń z Cecylią. Akcja jest po prostu wolna, co mi osobiście nie przeszkadzało, ale Czytelników szukającym mocnych wrażeń może po jakimś czasie zacząć irytować.

Książka jest pełna życiowych refleksji, daje dużo przestrzeni do zatrzymania się i zastanowienia. Znajdziecie tutaj również liczne rozważania. Podróż głównej bohaterki na Majorkę jest mocno symboliczna, związana z tytułowym nowym życiem wykreowanej przez Autorkę postaci.

"Nowe życie" to według mnie po prostu dobra lektura, którą przyjemnie mi się czytało. Może nie zachwyciła mnie jakoś specjalnie, ale również nie zawiodła. Dobrze wykreowane postaci, podróż na Majorkę i ponowne odkrywanie siebie — to znajdziecie w książce. Jeśli szukacie więc lekkiej i niewymagającej lektury, z niespieszną akcją, myślę, że ta będzie dla Was idealna.

Egzemplarz recenzencki otrzymałam od Wydawnictwa Replika.