Opinia na temat książki Od ognia piekielnego

Gdy na internetach króluje już najnowsza powieść Pauliny Cedlerskiej, ja postanowiłam sięgnąć po jej poprzednią książkę, czyli "Od ognia piekielnego". Po opisie sądziłam, że czeka mnie fajna przygoda na zakończenie wakacji, która pozwoli odgonić wszystkie tłoczące się w mej głowie smutki.

Mirka jest lokalną dziennikarką wysłaną w delegację na Mazury, by napisać materiał promujący nowo otwarty ośrodek wypoczynkowy. Poznaje tam trójkę studentów tropiących tajemnicę prastarego grobowca i wybiera się wraz z nimi na wyprawę jego śladem. Powraca z niej sama, pozbawiona wspomnień.

Podoba mi się tło społeczne odarte z całej pozłotki, blichtru i brokatu, podane na surowo, trochę brudne, trochę brzydkie, ot polskie piekiełko. I bohaterowie tak zwyczajni, nieidealni, do bólu realni. Żal mi Mirki, która musiała powrócić do rodzinnego domu, pozbawiona złudzeń, pokonana, a jednak wciąż harda. Zainteresowała mnie nie tylko mroczna historia, w którą się wplątała, ale i powód jej rozstania z ukochanym, porzucenia świetnej pracy w stolicy, rezygnacji z poziomu życia, które wiodła, jednym słowem — historia jej upadku.

Mocno obyczajowe wprowadzenie uśpiło moją czujność, by za chwilę kopnąć mnie w cztery litery. Nagle zrobiło się straszno, duszno i jakoś tak nieswojo. Ki diabeł?! Jakby rzekła moja babcia, no właśnie... Już legendy krążące wokół ukrytego w środku lasu grobowca mogą przyprawić o gęsią skórkę, a następujące później wydarzenia budzą dziwny niepokój. Muszę przyznać, że autorka po mistrzowsku zbudowała napięcie. Nie mam bladego pojęcia, co wydarzyło się w tych leśnych ostępach, a dowiedzieć się tego pragnę, za wszelką cenę. I Was do odkrycia tej zagadki zapraszam.