Odnaleziony

Zakończenie powtórki rozrywki (w końcu).

Mickey dalej w tarapatach, ale przynajmniej w tej części wszystko w końcu się wyjaśni. Najpierw jednak będziemy szukać chłopaka Emy (tak, TEJ Emy), a w tle przewinie się afera dopingowa.

Ostatnia część trylogii o młodym Bolitarze to jest jakiś festiwal banałów przyprawiony toną lukru. Nie da się tego wyjaśnić bez sypania spoilerami (nawet jeżeli tytuł jest największym spoilerem ever), więc na tym zakończę mój komentarz.

Nie polecam tej serii osobom starszym niż główny bohater – czyli tak max liceum. Ja wynudziłam się okropnie.

Mickey Bolitar wraz z przyjaciółmi Emą, Łyżką i Rachel należą do tajnego stowarzyszenia Abeony, którego zadaniem jest ratowanie dzieci. To nie jedyny wątek powieści. Mickey próbuje rozwikłać niejedną zagadkę. Do najważniejszych należy poznanie prawdy o nieżyjącym ojcu. Nietoperzyca powiedziała mu, że jego tata wcale nie umarł, a wciąż żyje.
Polubiłam głównego bohatera za determinację w dążeniu do poznania prawdy. Nie tylko o ojcu, ale także kolegach z drużyny koszykarskiej czy o tajemniczej miłości przyjaciółki Emy.

Powieść czyta się bardzo szybko. Krótkie, treściwe zdania są zrozumiale i szybko przyswajane przez umysł. Nie potrzeba się wcale wysilać, po prostu płynie się z prądem treści. To lektura, która zapewniła mi przyjemność z czytania. Idealna na zrelaksowanie się po ciężkim dniu.
I chociaż nie jestem już nastolatką, jak bohaterowie powieści, to ta historia wpasowała się w mój czytelniczy gust. Spodobała mi się pod wieloma względami, takich jak konstrukcja, język i styl.

3 tom serii o Mickeyu Bolitarze, czyli ,,Odnaleziony" podobał mi się na równi z 1 tomem. W tej książce Mickey nadal stara się poznać prawdę o ojcu, ale jednocześnie rozwiązuje wraz z przyjaciółmi zagadkę zaginięcia chłopaka Emmy i próbuje dowiedzieć się, czy kapitan drużyny został wrobiony w trakcie kontroli antydopingowej, przez co został wyrzucony z drużyny.

Nie wiem czy muszę to powtarzać, ale styl pisania bardzo przyjemny, książkę czyta się szybko. Dalszy rozwój relacji między bohaterami niezwykle mi się podobał. Mickey musiał się zmierzyć z nowymi problemami i wysnuwał przy tym bardzo ciekawe i logiczne przemyślenia. Po raz kolejny na plus uznaje bazowanie na postaciach, które pojawiły się dotychczas i nie dodawanie wielu nowych.

Akcja rozwijała się stopniowo, autor podrzucał kolejne tropy i budował napięcie do punktu kulminacyjnego. Fabuła w tej części była najbardziej rzeczywista. Zagadki, które musiał rozwiązać Mickey, były napisane tak, że mogły się one wydarzyć naprawdę, co w poprzednich tomach w niektórych przypadkach można było lekko podważyć. Pewien element jednej z zagadek przewidziałam, ale nie uznaje tego za duży minus.

Zakończenie zaskakujące, bardzo ciekawie przemyślane. Żałuję tylko, że właściwe zakończenie było tak krótkie, bo zmieściło się na kilku stronach, ja bym je jeszcze bardziej rozbudowała. Niemniej jednak polecam całą serię!

CYKL: "MICKEY BOLITAR" (TOM 3)

Trzeci tom przygód Mickey’a Bolitar’a i jego przyjaciół. Mickey wraz z przyjaciółmi: znanym z poprzednich części zwariowanym Łyżką, cichą gotką Emą i „piękną dziewczyną ze szkoły” Rachel są wciąż na tropie. Tym razem poszukiwania ojca Mickey’a pociągają przy okazji dwa inne śledztwa. Oto wybucha afera w drużynie koszykarskiej, w której gra nasz główny bohater, a dotąd tajemnicza Ema odrywa swoją inną – bardziej romantyczną – naturę.

Zacznę od tego, że wydarzenia znane mi z drugiego tomu tej serii rozbudziły moje oczekiwania co do tomu trzeciego. W „Kilka sekund od śmierci” fabuła w pewnych fragmentach aż tak nie porywała jak w tomie pierwszym ale niezamknięte wątki miały w sobie sporo sensu. Siłą rzeczy musiałam sięgnąć po trzeci tom. Gdy jednak zaczęłam się z nim mierzyć, zauważyłam niestety duży spadek formy.

Pierwszym minusem jest przede wszystkim sam tytuł. Kto zna poprzednie części ten już wie wszystko i nie musi sięgać po trzeci tom. Kto nie zna treści poprzednich tomów i przeczyta opis trzeciego zacznie się domyślać końca. Nie wiem jak inni czytelnicy, ale ja podczas lektury thrillera – czy też kolejnych części jakiejś serii – lubię „nie wiedzieć za dużo” jeśli chodzi o główny wątek powieści. Więcej w temacie tego minusa chyba nie trzeba dodawać. Za to należą się porządne „baty” i to dla samego… autora!

Drugi minus to fabuła. Podczas lektury tego tomu nie mogłam oprzeć się...