Ogień

𝑂𝑔𝑖𝑒ń to już piąte spotkanie z rodziną Stoltmanów i kolejna podróż na Kaszuby. W poprzednim tomie druga wojna światowa przewróciła życie Stoltmanów do góry nogami. Teraz, po latach niemieckiej okupacji, nadchodzi nareszcie upragnione wyzwolenie, ale ruska nawałnica okazuje się gorsza od szarańczy. Kaszubi wpadli z deszczu pod rynnę. Zamiast spokoju i upragnionego bezpieczeństwa pojawia się kolejny wróg. Krasnoarmiejcy kradną, niszczą wszystko, co napotkają na drodze i gwałcą kobiety. Los nadal nie oszczędzał Stoltmanów, ale oni nie nawykli do bycia biernymi. Jak zawsze, wierni swoim przekonaniom, by bronić ojcowizny i swoich bliskich, gotowi są poruszyć niebo i ziemię.

Chociaż wydawało mi się to niemożliwe, z każdym tomem jestem coraz bardziej zżyta z bohaterami sagi i coraz bardziej zakochana w kaszubskiej ziemi. Nieodmiennie zachwyca mnie ogrom pracy, jaki Daria Kaszubowska wkłada w pisanie swojej sagi. W tej części, jak zawsze, nie brakuje dynamicznej akcji, specyfiki regionu, wzruszających scen i mnóstwa historycznych detali. Zachwyca mnie w tej sadze dosłownie wszystko, bohaterowie, regionalne tradycje, opowieści o dziejowych zawirowaniach i bohaterskich czynach oraz sposób, w jaki Daria Kaszubowska przekazuje wiedzę na temat swojej małej ojczyzny. Wiedzę, która nie jest powszechnie znana, przekazuje bez niepotrzebnego patosu. To opowieść o zwyczajnych ludziach, których trudne czasy zmuszały do niecodziennych decyzji.

...

„Nieraz się zastanawiała, w którym momencie wychowania popełniła błąd, przecież zawsze uczyła ich wrażliwości na drugiego człowieka i miłości do Kaszub i Polski.”
Piąty tom cyklu sagi kaszubskiej za mną. Wow co to była za czytelnicza uczta, Daria nie oszczędzała swoich bohaterów w tej trudnej wojennej zawierusze. Co z tym szczęściem rodziny Stolmanów, gdzie się zawieruszyło?

„I zrozumiała jeszcze coś: jak bardzo z miłości do Abrama i z miłości do swojej rodziny zniszczyła sobie życie.”
Wojna zbliża się ku końcowi, Wojska Armii Czerwonej mają za cel przejąć władzę i wybić Niemców, jednak po drodze wybijają i Polaków, Kaszubów i Żydów. Ich brutalność jest trudna do opisania.
Rodzina Stoltmanów nie da się wpisać w ramy, walczą o swoje i nie obawiają się działać w zgodzie z własnym sumieniem, choć nie każdemu mogą się te działania podobać.
Ktoś poświęci swe życie, ktoś inny miłość, ale wszyscy utracą wolność.
Jedni przypłacą najwyższą cenę innych złamią żołnierze, ile będą w stanie poświęcić dla rodziny i dla państwa?
A zagadka śmierci Bernata Stoltmana nie daje spokoju, czy ta niewiadoma wreszcie się wyjaśni?

„– Jeśli w tym całym złym świecie, który nas otacza, my także zaczniemy być dla siebie źli, to nie ma już dla nas żadnej nadziei. Musimy zachować w sobie miłość. Bo jak stąd wyjdziemy, ktoś musi budować świat od nowa, na miłości, a nie na złości i nienawiści (...).” Ta historia rozbiła mnie emocjonalnie w drobny mak, do tego st...