Ołowiana godzina

Najgorzej w życiu jest biec, wiedząc, że nie ma mety”.


Ewa to piękna młoda kobieta, niezwykła, przyciągająca uwagę. Pracuje jako architektka w renomowanym biurze projektowym. W pracy jest piekielnie ambitną perfekcjonistką. Z pozoru to dumna, oschła, wyniosła i pewna siebie „Królowa Lodu”, której tajna broń to bezpośredniość do bólu i werbalna ironia, bycie zawsze i wszędzie „ponadto”. Poza pracą Ewa ma też życie prywatne, jest w dość nieoczywistym związku z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnego biura architektonicznego. Ich relacja jest jak napięta lina nad przepaścią, jedno wielkie niedopowiedzenie, kilka chwil zapomnienia, wciąż żarzący się niedopałek papierosa..
Pewnego dnia właśnie związek Ewy z Pawłem staje się jednym z kilku powodów, przez który kobieta traci pracę. W tym krytycznym momencie, wszystko co do tej opory o niej wiedzieliśmy okazuje się tylko skorupą, która właśnie spękała.. odsłaniając prawdziwe oblicze zagubionej, żyjącej jak w potrzasku i w ogromnym napięciu, kobiety. Osoby, która każdego dnia zmaga się z nieodstępującym ją ani na krok demonem, ciągle karmionym wspomnieniami, złością, żalem, poczuciem upokorzenia, samotnością i wstydem.. alkoholem i łzami. Historia Ewy jest przerażająca i dramatyczna. To co ją spotkało woła o pomstę do nieba, podważa istotę człowieczeństwa, poddaje w wątpliwość istnienie Boga..

„Ołowiana godzina” to mocny utwór dramatyczny wstrząsający i niepozwalający na przejście obok siebie bez emoc...

Ewa to bardzo dobry architekt i mimo swojego młodego wieku pracuje w renomowanej firmie. Pyskata, bezpośrednia, wyniosła nie jest lubiana w pracy. Jej związek z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnego biura oraz ciągłe spóźniania się do pracy przyczyniają się do jej utraty i zwolnienia. Ewa rozpoczyna podróż do przeszłości, do najbardziej mrocznych wspomnień i czasu jaki przeżyła jako dziecko.

Czy uda się Ewie uwolnić od przeszłości i traumy jaką przeżyła?

To jedna z tych książek które mocno wstrząsają czytelnikiem. Zapada w pamięć pozostawiając rysę, której nie da się wypolerować. Zmiażdży nawet najbardziej wytrzymałego czytelnika. Przyprawia o dreszcz, a opisy są tak drastyczne, że czuć stęchliznę i zapach krwi.

Ołowiana godzina to bardzo bolesna i zmuszająca do refleksji historia. Porywa za serce z każdej najmniej spodziewanej strony. Tematyka i fabuła jest uderzająca i pobudzająca. To nie jest lekka lektura. Treść i opisy sprawiają ból, szarpią duszę a zakończenie mocno zaskakuje.

Autorka przedstawia historię Ewy, która przeżyła w swoim krótkim życiu bardzo wiele. Przemoc jakiej doświadczyła w dzieciństwie, molestowanie, choroba psychiczna, samotność i wiele innych ważnych tematów, których Aleksandra Pawłyszyn nie boi się podejmować. Wspaniale ukazany portret psychologiczny i walka z demonami przeszłości, z którymi przyszedł czas się rozliczyć raz na zawsze.

"- Chciałabym mieć serce.
- Przecież masz serce - odpowiedział po chwili z pobłażaniem w głosie.
- Nie mam.
- A gdzie je masz?
Przyglądał jej się uważnie.
- W puszce.
- Jakiej puszce?
-Pandory."

Książka jest bardzo krótka i czyta się ją błyskawicznie. Chociaż mi tę książkę czytało się naprawdę trudno, ale nie dlatego, że była kiepska. Absolutnie. Ciężko było mi przez nią przebrnąć, gdyż ze strony na stronę działy się coraz bardziej wstrząsające rzeczy.
Akcja w książce toczy się bardzo chaotycznie, a to wszystko za sprawą wspomnień bohaterki. "Ołowiana godzina" nie pozwoli czytelnikowi iść dalej, bez zatrzymania się na moment i przemyślenia niektórych fragmentów. Historia głównej bohaterki jest po prostu przerażająca, a jej wspomnienia nie do przeżycia. Autorka zdecydowanie wie jak sprawić, by czytelnik nie mógł się otrząsnąć, by przelały się przez niego emocje pełne bólu, niedowierzania, a na końcu pozostawić w szoku.

Jeśli lubicie czytać trudne książki, które niosą ze sobą wiele przemyśleń i bólu, to ta książka będzie idealna. Polecam ją każdemu, kto sięga po taki gatunek