Opowieść przedwigilijna

Taka tam, poniekąd-bożonarodzynka, na "przeczytać i zapomnieć".
Za bardzo nie trzeba się wysilać. Samo ulatuje z pamięci.
Szczycę się tym, że na ogół pamiętam przeczytane książki. Najbardziej kojarzę je po okładce. Czytając opis, jestem w stanie powiedzieć, o czym książka była. W przypadku "Opowieści przedwigilijnej" jest inaczej: Niecały miesiąc po odłożeniu książki nie mam choćby najmniejszych skojarzeń, o co w niej biega. A przecież do bożonarodzynek mam słabość! Zostało mi tylko mętne wrażenie, że było jako-tako.
Kiepsko. Kiepściuchno. Bardzo kiepściutko.

Kiedy pracoholik trafia na urlop, w dodatku nie z jego woli, cieżko jest mu zagospodarować wolny czas. Nawet jeżeli ma pod opieką kilkuletnią córkę. To właśnie spotkało Paulinę, mamę pięcioletniej Laury, która nie wyobraża sobie życia bez pracy w korporacji. Z pomocą przychodzi jej Kinga, proponując wyjazd do swojej rodziny w Bieszczady. Kobieta poznaje najbliższych przyjaciółki, niestety z jej bratem Wojtkiem nie przypadają sobie do gustu. Na skutek uknutej intrygi, tych dwoje będzie musiało spędzić ze sobą sporo czasu, a nawet przygotować święta. Jeżeli chcecie wiedzieć, jak się zakończy ta historia, zachęcam Was do sięgnięcia po „Opowieść przedwigilijną”.

Joanna Nowak oddała w ręce czytelnika ciepłą opowieść o tym, że Święta to czas, kiedy dzieje się magia i wszystko może się zdarzyć. Uświadamia nam, że w ciągłym biegu i pogoni za kolejnymi szczeblami kariery, zapominamy o najbliższych i o tym, co w życiu najważniejsze.
Pokazuje, jak ważny jest życiowy balans i namawia do zwolnienia. Tak naprawdę nie tylko w okresie świątecznym, ale może jest to dobry moment na spojrzenie na siebie i swoje życie z boku. Może właśnie wtedy dostrzeżemy potrzeby innych i znajdziemy to, czego szukamy i co w życiu jest ważne. Miłość, wsparcie drugiego człowieka i umiejetność cieszenia się z małych, prostych rzeczy.
Książka napisana jest przyjemnym, lekkim językiem, przez co czyta się ją bardzo szybko. Przyznam, że polubiłam bohaterów i kibicowałam im, czekając na szcz...

Czy musicie polubić głównego bohatera, by uznać książkę za dobrą?

Dotychczas myślałam, że tak. A później przeczytałam "Opowieść przedwigilijną" autorstwa Joanny Nowak i całkowicie zmieniłam zdanie.

Co to była za książka! Zupełnie się tego po niej nie spodziewałam.

Ta niepozorna (z opisu) historia wywołała we mnie ogrom emocji. Zarówno tych pozytywnych, jak i tych negatywnych. Aż chciałabym wykrzyczeć, jak początkowo niemalże nienawidziłam głównej bohaterki, a jej postawa i zaślepienie doprowadzały mnie do granic wytrzymałości. Być może, niektórzy uznają ten motyw pogoni za karierą, za przerysowany, jednak ja - całkowicie w niego wierzę.
Ogromne brawa dla autorki, za tak dobrą kreację bohaterki. Rzadko zdarza mi się tak, że uwielbiam historię, w której nie pałam sympatią do głównej postaci. Choć jej postawa wobec Wojtka, od samego początku nie miała dla mnie sensu, jednocześnie doskonale pasowała do Pauliny. Zaniedbana relacja z córeczką, nieustalone priorytety i brak dostrzegania związków przyczynowo-skutkowych.

Ale przejdźmy dalej. Do tego co najważniejsze.
Motyw świąt, bo wydaje mi się, że w literaturze okołoświątecznej jest bardzo istotny. Tutaj autorka osadziła go głęboko i solidnie. Ma ogromne znaczenie dla fabuły i nadaje jej główny bieg. Znów, być może odrobinę przerysowany. Przecież niecodziennie decydujemy się zabrać swoje dziecko i spędzić dwa tygodnie u zupełnie obcej osoby.

"Opowieść przedwigilijna" to dopr...

Paula, bohaterka książki Joanny Nowak "Opowieść przedwigilijna", to młoda, samotna mama 5-letniej rezolutnej dziewczynki i pracoholiczka. Gdy przyjaciółka proponuję jej wyjazd w Bieszczady, do swojego rodzinnego domu, Paula się zgadza. Na skutek pewnej intrygi zostaje w obcym domu sama z gburowatym bratem Kingi i musi przygotować kolację wigilijną. Czy uda się przytępić jej pracoholizm, czy zda siebie sprawę z tego, jak wiele traci?

Bardzo życiowa historia. Autorka uświadamia nam, że nie zawsze "mieć" znaczy "być", najdroższe zabawki, najwspanialsze gadżety i najpiękniejsze bajki nie są w stanie zastąpić dziecku obecności rodzica.

Niestety żyjemy w czasach, gdzie trwa "wyścig szczurów", i w codziennej gonitwie zapominamy właśnie o tym, co jest w życiu najważniejsze.
Tak jak zrobiła to główna bohaterka, która nawiasem mówiąc, nie zaskarbiła sobie mojej sympatii swym egoistycznym podejściem, och jak niesamowicie mnie irytowała.

To też historia o przyjaźni i wartościach rodzinnych, tradycjach i miłości, do której droga czasami bywa niezwykle wyboista. Historia o odnalezieniu tego, co w życiu istotne i docenianiu małych rzeczy, oraz chwil.

Cudowne opisy malowniczych, zimowych beskidzkich krajobrazów wprowadzają w okołoświąteczny klimat, nadają fabule uroku, sprawiając, że mamy ochotę zakopać się pod kocem z kubkiem gorącej herbaty 💚


Dziękuję Wydawnictwu Replika za egzemplarz do recenzji.

Kolejna ciepła opowieść z duchem świąt w tle.
Paulina pracownica korporacji żyje pracą,zapominając że ma pięcioletnią córkę.Gdy przed samymi świętami szef wysyła ją na urlop nie przypuszcza ona jak bardzo zmieni to jej życie.Kinga najlepsza przyjaciółka proponuje Paulinie i Laurze spędzenie świąt w Bieszczadach w jej rodzinnym domu.Na skutek pewnej intrygi Paulina zostaje w domu przyjaciółki sama,tylko w towarzystwie Wojtka starszego brata,który delikatnie rzecz biorąc za Paulą nie przepada.Jak potoczy się ta historia??Przeczytajcie!!