Już nie ucieknę

Żeby być uczciwym, to chyba najlepszy wątek tej powieści dotyczy walki o przetrwanie schroniska dla zwierząt. Pozostałe są niestety bardzo przewidywalne, a dotyczą rozterek młodego dziewczątka czyli Bianki, która nieomal dezerteruje sprzed ołtarza oraz rozterek trochę starszego dziewczątka Ady, która przekonuje się, że stara miłość nie rdzewieje.
Mam wypożyczone pozostałe cześci serii, ale trochę sie waham czy czytać dalej, bo chyba oczekiwałam trochę innej literatury. Może w kolejnych częściach przynajmniej dowiem się jak rozwiąże się sprawa opieki nad nieletnim rodzeństwem oraz czy nader surowa ciotka Teresa złagodzi swoje podejscie do rodzinki.

Powieść jest lekka, napisana prostym językiem, dzięki czemu szybko się ją czyta. Łatwo można się odprężyć i wniknąć w stworzony przez autorkę świat. Dlatego książkę polecam przede wszystkim miłośnikom gatunku, komuś kto szuka czegoś niezobowiązującego. Na pewno można przy "Już nie ucieknę" przeżyć miły czas, na trochę oderwać się od własnych problemów. Warto nadrobić lekturę, zwłaszcza, że niedługo ukaże się kolejna część, tym razem bliżej poznamy Sarę.

„Już nie ucieknę” to pierwszy tom sagi Siostry z ulicy Wiśniowej. Już nie mogę doczekać kolejnych części.

„…przed pomyłkami nie da się uciec. Są częścią życia, nieodłącznym składnikiem codzienności, budulcem doświadczeń”.

Ada przeżywa dramat po tym jak zostawił ją narzeczony. Z pomocą dziewczynie przychodzą jej siostry Jagna i Sara oraz ich mama, która zaprasza dziewczynę do ich domu rodzinnego. Małe miasteczko, pomoc przy schronisku to dwa elementy, które z pewnością pomogą Adzie zapomnieć o problemach. A do tego wszystkiego dojdzie spotkanie z dawną miłością. Adam to mężczyzna, którego Ada wiele lat temu zostawiła i wyjechała do dużego miasta. Mężczyzna po śmierci rodziców walczy o prawo do opieki nad rodzeństwem. Ada cały czas ma wyrzuty sumienia, że tak podle potraktowała chłopaka, dlatego zaproponuje mu pewien układ.

Czy w przypadku Ady i Adama sprawdzi się powiedzenie, że stara miłość nie rdzewieje, a może nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki?

Bardzo podobała mi się ta książka, przede wszystkim dlatego, że ma w sobie wiele emocji. To nie jest tylko typowa historia o miłości. Poruszony jest tu temat schroniska dla zwierząt i troska o nie, jak również walka o młodsze rodzeństwo.

Bardzo polecam.

Jeśli chodzi o mnie, to często zdarza mi się zwracać uwagę na wątki, które inni albo potraktowali bardzo ogólnie, albo nie zwrócili na nie uwagi. W tej powieści pierwszym co mnie zastanowiło, to ciekawy pogląd na temat mężczyzny i to takiego, który zdradził żonę z młodą, atrakcyjną dziewczyną co oczywiście doprowadziło do tego, że został surowo ukarany przez żonę odseparowaniem od córek. Nie odnosi się to bezpośrednio do głównego wątku powieści i do głównej bohaterki, ale w jakiś sposób jest z nią związane.

Niby facet powinien być przeze mnie, czyli przez kobietę odebrany bardzo negatywnie, a jednak czułam, że wina za to co zrobił (niech nikt nie myśli, że go usprawiedliwiam, bo tak nie jest) ponosi także jego żona.

Nie chcę stawać po stronie tego mężczyzny, chociaż autorka przedstawiła go w samych superlatywach, a jego „skok w bok” stanowił jeden z jego nielicznych występków na minus, ale postawa żony, matki trojaczek chyba również trochę się do tego przyczyniła. Sama jestem żoną i matką, ale nie rozumiem tego jak można zaniedbać siebie siedząc w domu. Kiedy kobieta chodzi do pracy, dba o swój wizerunek, a gdy zostaje w domu, nie musi już tego robić? Bo dla kogo? Dla dzieci? Dla garnków czy mopa? Nie! Powinna zadbać o swój wizerunek DLA SIEBIE, dla własnego samopoczucia.

Mama głównej bohaterki widocznie nie czuła takiej potrzeby, z dnia na dzień zszarzała, zobojętniała i stała się zgryźliwa, a potem zdziwiona odkryła, że w mężu obudził się...

„Już nie ucieknę” Joanny Nowak to urocza powieść obyczajowa, która otula swym ciepłem i dostarcza wielu powodów do uśmiechu, rozpoczynająca cykl „Siostry z ulicy Wiśniowej”. Przepadłam, gdy tylko zobaczyłam jej okładkę, a po przeczytaniu wiedziałam, że gorąco będę Was zachęcać do jej przeczytania.

Bo autorka porusza tu nie tylko wątek pierwszej miłości, która podobno nigdy nie rdzewieje, ale również pomocy porzuconym i zaniedbanym zwierzakom, który rozczuli każde serce.

Bohaterkami całej serii są trzy siostry, trojaczki, na których spoczywa klątwa rzucona przez ich matkę zranioną do głębi przez męża. No, może to nie do końca klątwa, a wpływ i wychowanie, które czyni je ostrożnymi i sceptycznymi w kontaktach z mężczyznami.

W „Już nie ucieknę” śledzimy historię Ady, porzuconej przez narzeczonego i Adama, który po śmierci rodziców stara się o przyznanie opieki nad nieletnim rodzeństwem. Kiedyś łączyło ich młodzieńcze uczucie, ale rozstanie, które wówczas wydawało się koniecznością, obojgu złamało serce. Zbiegi okoliczności sprawiają, że ich drogi przecinają się ponownie, a impulsywna decyzja, tak niezwykła dla Ady, doprowadza do rewolucji w ich życiu.

To opowieść nie tylko o miłości, ale również o relacjach rodzinnych, które warto pielęgnować jak rzadki kwiat. O trudnych wyborach pomiędzy uczuciem, a karierą. Chęcią wyrwania się z małego miasteczka, wypłynięcia na głębokie wody, nie poddania się rutynie codzienności i ciężarowi odpowiedzi...